نام پژوهشگر: حجت نظرگل

تاثیر سطوح مختلف پرلیت و بنتونیت سدیم بر عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های غذایی آلوده شده با آفلاتوکسین
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه زنجان - دانشکده کشاورزی 1389
  حجت نظرگل   مصطفی معماریان

در این مطالعه اثرات مکمل سازی جیره ای آلومینوسیلیکات هایی همچون بنتونیت سدیم و پرلیت بر عملکرد، فراسنجه های لاشه و آنزیم های بیوشیمیایی سرم خون 420 جوجه 8 روزه نر گوشتی از سویه راس 308، تغذیه شده با جیره های آلوده به آفلاتوکسین مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این تحقیق طرح کاملا تصادفی با دو آزمایش فاکتوریل 3×2 مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق دو سطح آفلاتوکسین (0 و 250 قسمت در میلیارد)، سه سطح پرلیت (0، 1 و 2 درصد) و سه سطح بنتونیت سدیم (0، 5/0 و 1 درصد) مورد استفاده قرار گرفت. پرنده ها در 8 روزگی به 10 گروه با وزن مشابه تقسیم شدند به عبارت دیگر ده تیمار با 3 تکرار و 14 جوجه به ازای هر قفس جهت این آزمایش استفاده شد. افزایش وزن و مصرف خوراک به طور هفتگی ثبت گردید. جهت مطالعات سرم شناختی، 3 جوجه به ازای هر تیمار از سیاهرگ بال خونگیری شدند. آسپارتات آمینوترانسفراز (ast) و آلانین آمینوترانسفراز (alt) سرم آنالیز شدند. تاثیر پرلیت بر مصرف هفتگی خوراک در کل دوره آزمایش (42-8 روزگی) معنی دار (05/0 p >) نبود و جوجه های دریافت کننده جیره های محتوی بنتونیت سدیم (5/0 و 1 درصد) به تنهایی و همراه با آفلاتوکسین هیچ گونه اختلاف معنی داری (05/0 < p) از لحاظ مصرف خوراک با طیور دریافت کننده جیره شاهد نداشتند. در رابطه با میانگین افزایش وزن هفتگی در جیره های در بردارنده آفلاتوکسین به تنهایی برای پرلیت تمایل به معنی داری (05/0 < p) و برای بنتونیت سدیم معنی داری (05/0 >p ) نسبت به جوجه های دریافت کننده جیره شاهد وجود دارد. هیچ گونه تغییر معنی داری (05/0 < p) در ضریب تبدیل غذایی بر اثر مصرف جیره های آزمایشی در کل دوره آزمایش مشاهده نشد (سنین 42-8 روزگی). در طیور دریافت کننده جیره های آلوده شده با 250 قسمت در میلیارد آفلاتوکسین به تنهایی نسبت به طیور دریافت کننده جیره شاهد باعث افزایش معنی دار(05/0 >p ) در میزان آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز سرم خون شدند.