سبک شناسی به عنوان یکی از علوم ادبی، تلاش برای بررسی دقیق آثار ادبی در دوره های مختلف است. نثر فارسی با توجه به زبان، دوران تاریخی، نگرش نویسنده، موضوع مطرح شده و غیره به انواع متفاوتی تقسیم می شود. در پیدایش زمینه های خلق نثر، مسائل اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نقش مهمی دارد. بررسی های ما نشان می دهد که نگرش نویسندگان متون تاریخی دوران صفویه به گونه ای است که به جهان بر اساس آموزه های مذهب شیعه می نگرند. تأثیر این دیدگاه بر زبان و موضوعات مطرح شده در آثار نویسندگان این دوره به طور محسوس جلوه-گر است. هدف ما در این پژوهش، این است که بر اساس علم سبک شناسی، کتب تاریخی عصر صفویه را در سه سطح زبانی، فکری و ادبی مورد بررسی قرار داده و بر اساس یافته های حاصل از این بررسی، هر ویژگی را که از بسامد بالاتری برخوردار بود به عنوان ویژگی سبکی این کتاب ها، بیان کنیم.