به منظور بررسی اثرات تنش خشکی و کودهای آلی (اسید هیومیک، کمپوست و کود دامی) بر ویژگی های کمی و کیفی ریحانکه نقش مهمی در کاهش قند خون، فشار خون و التهابات دارد و اثرات تنش خشکی در افزایش احتمالی درصد اسانس و تاثیر کودهای آلی در تغییر مقادیر اسانس، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال1390 در دانشگاه زابل اجرا گردید. تیمارهای خشکی در این آزمایش به صورت شاهد یا 100درصد ظرفیت زراعی تنش ملایم یا80 درصد ظرفیت زراعی و سطح 60 درصد ظرفیت زراعی(تنش شدید) به عنوان عامل اصلی و مصرف کود آلی شامل شاهد (بدون مصرف کود)،مصرف 40 تن کمپوست در هکتار،مصرف 40 تن کود دامی در هکتار و مصرف 6 لیتر در هکتار اسید هیومیک به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد تنش خشکی وزن خشک در گیاه ریحان را متاثر کرده و آن را کاهش داد، ولی استفاده از کودهای آلی به ویژه کمپوست در سطوح تنش توانست از شدت اثرات تنش خشکی کاسته و عملکرد کاهش زیادی نداشته باشد. بیشترین میزان عملکرد خشک و صفات مرفولوژیک (تعداد برگ در بوته،ارتفاع بوته، قطر ساقه و تعداد شاخه جانبی) در شرایط نبود تنش خشکی با استفاده از 40 تن کمپوست به دست آمد، بطور کلی با افزایش تنش خشکی بر درصد اسانس افزوده شد. با کاربرد کودهای آلی افزایش در میزان نیتروژن و فسفر گیاه با بالا رفتن تنش خشکی مشاهده شد. در مجموع از نتایج این آزمایش می توان بیان کرد به دلیل افزایش درصد اسانس در سطح 80 درصد ظرفیت زراعی و میزان اسانس آن، کشت گیاه ریحان با آبیاری با ترکیب تیماری 80% ظرفیت زراعی (دور آبیاری معادل دو روز در میان) و کاربرد کمپوست در شرایط آب و هوایی زابل مناسب به نظر می رسد.