فرسایش و رسوب گذاری پدیده هایی طبیعی هستند که تغییرات پیوسته ای در سطح زمین ایجاد می کنند. این تغییرات می تواند مشکلاتی در راه توسعه و گسترش فعالیت های عمرانی داشته باشد که مهمترین آن رسوبگذاری در مخازن سدها و کاهش حجم مفید آنها می باشد. لذا با توجه به اهمیت این امر، در این تحقیق موضوع پدیده فرسایش پذیری در حوضه آبریز سد آغ چای بعنوان مطالعه موردی، بررسی و تحلیل می شود. جهت مطالعه فرسایش پذیری حوضه آبریز سد آغ چای، از دو روش زمین شناسی مهندسی و mpsiac استفاده شده است. در روش زمین شناسی مهندسی به منظور ارزیابی توان فرسایش پذیری منطقه، ابتدا عوامل اصلی موثر در فرسایش منطقه شناسائی شدند. عوامل معرفی شده شامل سنگ شناسی، شیب زمین، نوع گسل، شبکه آبراهه ها و کاربری اراضی می باشند. در این روش بر اساس استفاده از روش شبکه بندی و وزن دهی و با بهره گیری از نرم افزار arcgis نقشه پهنه بندی منطقه از دیدگاه خطر فرسایش پذیری تهیه شد. در روش mpsiac علاوه بر تهیه نقشه پهنه بندی خطر فرسایش پذیری با استفاده از نرم افزار arcgis، میزان تولید رسوب سالانه در حوضه آبریز سد آغ چای نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد که حوضه آبریز سد آغ چای در کلاس فرسایش متوسط قرار دارد. نتیجه دیگر حاکی از مطابقت زیاد نقشه پهنه بندی حاصل از روش زمین شناسی مهندسی با روش mpsiac می باشد. همچنین نتیجه مقایسه آمار بدست آمده از روش mpsiac با آمار ایستگاه رسوب سنجی بیانگر این است که میزان رسوب برآوردی با استفاده از روش mpsiac، 98/0 برابر مقدار رسوب واقعی می باشد، این دلالت بر دقت بسیار بالای مدلmpsiac در برآورد رسوب در منطقه مورد نظر دارد.