افت سطح آب زیرزمینی، کاهش کیفیت آب زیرزمینی و نشست زمین از پیامد های شایع برداشت بی رویه از سفره های آب زیرزمینی در سطح جهان بخصوص در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. منابع آب زیرزمینی در بخش های بزرگی از ایران مرکزی، شرق و جنوب ایران به عنوان تنها منبع تأمین آب جهت مصارف شرب، کشاورزی، و صنعتی محسوب می شوند . دشت کرمان بخشی از حوضه آبریز کویر درانجیر می باشد که خود بخشی از حوضه آبریز مرکزی ایران بوده که در جنوب شرقی ایران در مختصات30 °56 تا 30 °57 طول شرقی و50 °29 تا 30 °30 عرض شمالی واقع گردیده است. در دهه های اخیر وقوع خشکسالی و کاهش چشمگیر منابع آب سطحی و از طرفی افزایش تقاضا جهت مصرف آب، باعث اضافه برداشت از منابع آب زیرزمینی در این منطقه گردیده است. این تحقیق شامل دو فاز جداگانه می باشد در فاز اول میزان و چگونگی تغییرات مکانی و زمانی سطح آب زیرزمینی و غلظتtds موجود در آب زیرزمینی در این دشت در سال های آبی 76-75 و 88-87 مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور با استفاده از تکنیک های زمین آماری نقشه پهنه بندی مربوط به هر دو پارامتر در هرسال بطور جداگانه تهیه گردید. نتایج نشان می داد که وضعیت مکانی سطح آب زیرزمینی و غلظت tds موجود در آب زیرزمینی در نقاط مختلف این دشت متفاوت می باشد. همچنین مقایسه زمانی نقشه های بدست آمده نشان دهنده کاهش شدید سطح آب زیرزمینی و افزایش میزان غلظت tds موجود در آب زیرزمینی این دشت می باشد. در فاز دوم با استفاده از دو سری تصاویر راداری مربوط به تاریخ های 28/12/2007 و 02/01/ 2010 که از بخشی از دشت کرمان تهیه گردیده بود میزان نشست زمین در این دوره زمانی با استفاده از تکنیک insar اندازه گیری شد. نقشه های بدست آمده نشان دهنده بروز نشستی با ماکزیمم مقدار 47 سانتیمتر در یک دوره زمانی 2 ساله بود. همچنین بررسی ها نشان داد که افت سطح آب زیرزمینی در بروز این پدیده نقش داشته است.