ویلیام شارپ در سال 1964 مدل capm را ارائه کرد. از نظر وی تنها عاملی که در مدل capm میتواند در ارزیابی ریسک و بازده مد نظر قرار گرفته و قیمت اوراق بهادار را تحت تأثیر قرار دهد، ریسک سیستماتیک می باشد. فاما و فرنچ (1992) طی تحقیقات خود نشان دادند که نمی توان به تنهایی به اعتبار ضریب بتا امیدوار بود و به این نکته اشاره کردند که اندازه شرکت و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار، نقش اساسی در توضیح و تبین تفاوتهای موجود در بازده شرکتها ایفا می کنند. هدف تحقیق حاضر، تبیین رابطه بین اجزای نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار سهام با اقلام تعهدی غیر عادی بوده و بدین منظور در این تحقیق، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار سهام با توجه به نحوه محاسبه ارزش ذاتی سهام، به دو نسبت ارزش دفتری به ارزش ذاتی و نسبت ارزش ذاتی به ارزش بازار تفکیک شده و قدرت توضیح دهندگی هر یک از آنها تبیین و با قدرت توضیح دهندگی نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار مقایسه می شود. دوره زمانی تحقیق، شامل شش سال متوالی از سال 1384 تا 1389 می باشد. در این تحقیق 141 شرکت از شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بعنوان نمونه آماری انتخاب شده و داده های مربوط به آنها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. مدل آزمون فرضیات این تحقیق براساس الگوهای فاما و مک بت می باشد. نتایج نشان می دهد که در شرکتهای دارای اقلام تعهدی بالا، نسبت ارزش دفتری به ارزش ذاتی قادر به تبیین اقلام تعهدی بوده و دارای قدرت توضیح دهندگی است. همچنین در خصوص قدرت توضیح دهندگی نسبت ارزش ذاتی به ارزش بازار در هیچ یک از دو گروه شرکت مورد مطالعه نتایج معناداری مشاهده نشد. از طرف دیگر این فرضیه که قدرت توضیح دهندگی اجزای نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار در مقایسه با قدرت توضیح دهندگی نسبت مزبور نیز بیشتر است، با توجه به نتایج حاصل از آزمون فرضیات تحقیق پذیرفته نشد.