منابع تولید پراکنده یکی از جذاب ترین فن آوری های مورد استفاده در صنعت برق می باشد که مزایای متفاوتی را برای نهادهای گوناگونی که در سیستم قدرت مشارکت فعال دارند، فراهم می آورد. حضور این منابع، مدیران شبکه های توزیع را با چالش های جدیدی روبه رو می کند. در این راستا یکی از مهمترین مسائل، نحوه ی استفاده از این منابع به منظور بهره برداری حداکثری از آن ها می باشد. تعیین حداکثر سطح نفوذ مجاز منابع تولید پراکنده از جمله پارامترهای مهمی می باشد که در برنامه ریزی و بهره برداری بهینه ی سیستم قدرت بسیار موثر می باشد. در این پایان نامه بر اساس مطالعات حالت ماندگار، روش سریعی مبتنی بر آنالیز حساسیت به منظور ارزیابی این پارامتر شبکه ارائه می شود. ضرایب حساسیت تغییرات ولتاژ حالت ماندگار، بارگذاری خطوط و بارگذاری ترانسفورماتورها نسبت به تزریق توان از طریق منبع تولید پراکنده نصب شده در شبکه نیز محاسبه می گردد. همچنین روش هایی به منظور بهبود حداکثر سطح نفوذ مجاز منابع تولید پراکنده ارائه می شود که تغییر آرایش تولید منابع، تجدید آرایش شبکه توزیع، استفاده از تجهیزات کنترل کننده ی ولتاژ و تأثیر مد بهره برداری منابع تولید پراکنده را می توان نام برد.