موسسات بازرگانی در جامعه ای کار می کنند که آن جامعه برای آنها فرصتهای مختلفی را ایجاد کرده است که آنها به کسب سود بپردازند و در راستای تحقق اهدافشان فعالیت نمایند. در مقابل این رفتار جامعه، سازمانهای مذکور نیز باید متعهد باشند که نیازها و خواسته های جامعه را آن گونه که مورد توجه ذینفعان است، برآورده کنند. در واقع مسئولیت اجتماعی مفهومی است در جهت تعریف تعهد ذکر شده در مطالب فوق که به نوعی بر عهده سازمان ها می باشد. با توجه به نتایج مطالعات انجام گرفته در داخل کشور، میزان مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها در سطح پایینی قرار دارد. با مطالعه ادبیات مرتبط با مسئولیت پذیری اجتماعی، سه رویکرد اصلی در ارتباط با علت این موضوع مورد توجه قرار می گیرد که عبارتند از: رویکرد مدیریت ذینفعان، رویکرد سازمان صنعتی و رویکرد مبتنی بر منابع شرکت. در تحقیق حاضر پایین بودن سطح مسئولیت پذیری اجتماعی و متفاوت بودن میزان توجه موسسات به وظایف اجتماعی با توجه به رویکرد سازمان صنعتی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده های میدانی شرکتهای تولیدی فعال در سازمان بورس اوراق بهادار تهران بیانگر تاثیر معنی دار ساختار صنعت بر مسئولیت پذیری اجتماعی می باشد. در همین راستا تاثیر منفی و معنی دار تمرکز و تاثیر مثبت و معنی دار شدت سرمایه، اندازه صنعت و اندازه شرکت به تائید رسیده است. همچنین نتایج بیان کننده عدم وجود تاثیر معنی دار ادغام عمودی، عملکرد مالی و نوع مالکیت بر مسئولیت پذیری اجتماعی می باشد.