امروزه، مطالعات بسیاری در مورد اثرات میدان مغناطیسی به عنوان یک فاکتور محیطی بر سیستم های زنده صورت می گیرد. با این وجود هنوز نمی توان در مورد مکانیسم اثر میدان ها بر سلول ها به ویژه سلول های گیاهی اظهار نظر قطعی کرد. در این مطالعه اثر میدان الکترومغناطیسی و آب مغناطیده بر برخی پارامتر های فیزیولوژیکی دو گیاه ذرت و سویا به عنوان دو گیاه زراعی مهم بررسی شده است. با توجه به مطالعات گذشته به نظر می رسد که یکی از مسیر های درگیر در رساندن اثر میدان به مسیر سیگنالینگ سلولی پروتئین های آهن دار از جمله فریتین است. بنابر این شکلی از میدان الکترومغناطیسی مرکب از میدان مغناطسی متغیر خارجی و میدان مغناطیسی ثابت زمین با شدت 22 میکروتسلا به گونه ای طراحی شد که بیشینه گشتاور را در مولکول های آهن دار دانه ذرت به وجود آورد. همچنین در طراحی دیگر میدانی الکترومغناطیسی با شدت 60 میلی تسلا برای مغناطیده کردن آب مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق بذرهای ذرت خیسانده در آب به مدت 4 روز تحت تاثیرمیدان به شدت قرار گرفتند. به موازات آن گروهی دیگر با آب مغناطیده آبیاری شدند. بر اساس نتایج به دست آمده در رشد اولیه دانه رستها حاصل افزایش معنی داری مشاهده شد، اما در میزان جوانه زنی بذر، نسبت به گروه شاهد تغییر معنی داری مشاهده نگردید. در هر دو گیاه ذرت و سویا افزایش محتوای پروتئین فریتین در گیاهان تیمار شده با میدان الکترومغناطیسی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. اما در بررسی به راه افتادن مسیر سیگنالینگ ros، دو گیاه ذرت و سویا نتایج متفاوتی را نشان دادند. با وجود آنکه تصور می شد بین ذخیره آهن آزاد سلولی به فرم فریتین و کاهش تولید ros رابطه مستقیمی وجود داشته باشد اما نتایج بررسی مولکولی انجام شده و کاهش بیان ژن فریتین احتمال تغییرات دیگری در سطح ترجمه پروتئین و اصلاحات پس از آن را مطرح می سازد.