مدل های مکان یابی هاب سعی در طراحی شبکه ای دارند که محموله ها و اطلاعات را به بهترین شکل بین نقاط عرضه و تقاضا منتقل کند، به طوری که اهداف مد نظر طراحان تأمین شود. از آن جا که در عمل انتقال جریان بین دو نقطه تحت شرایط قطعی صورت نمی پذیرد، طراحی شبکه بدون در نظر گرفتن عدم قطعیت های موثر بر حرکت جریان می تواند به تفاوت چشم گیری بین نتایج به دست آمده در عمل با آنچه مد نظر طراحان است بی انجامد. در این تحقیق ابتدا با معرفی مدل مکان یابی استوار p هاب میانه با فرض تخصیص تکی شبکه هاب به نحوی طراحی می شود که نه تنها هزینه کل حمل ونقل کمینه گردد بلکه عامل عدم قطعیت جریان نیز به نحوی مطلوب کنترل شود و شبکه به اصطلاح استوار عمل کند. در ادامه بر اساس این واقعیت که داشتن یک سیستم قابل اطمینان به عنوان موضوعی اساسی در طراحی زیربنای هر نوع شبکه ای مطرح است، مفهوم پایایی در طراحی شبکه های هاب مطرح می شود و مدل پایای مکان یابی هاب در شرایط عدم قطعیت جریان گسترش می یابد. این مدل علاوه بر دست یابی به اهداف مدل قبلی، با درنظرگیری این فرض که هاب ها همواره در دسترس نیستند، سعی در افزایش قابلیت اطمینان شبکه دارد. از آن جا که هر دو مدل مطرح به صورت چند هدفه و در قالب مدل های برنامه ریزی غیرخطی مختلط عدد صحیح هستند حل بهینه آن ها تنها در ابعاد کوچک امکان پذیر است. از این رو الگوریتم های فرابتکاری ترکیبی برمبنای جست وجو همسایگی و جست وجو پراکندگی (برای مساله اول) و الگوریتم ترکیبی حرکت دسته جمعی ذرات (برای مساله دوم) ارائه شد. به منظور اعتبارسنجی روش های حل پیشنهادی، 48 مسئله برای مدل اول و 63 مساله برای مدل دوم از سری های داده آمریکا و استرالیا حل و مقایسه شده است. همچنین، مدل پایای مکان یابی هاب در شرایط عدم قطعیت جریان به عنوان مدل نهایی تحقیق برروی سری داده هوایی ایرانیان و برای 9 مساله پیاده-سازی و تجزیه و تحلیل گشته است. بر این اساس حداکثر اختلاف الگوریتم های حل پیشنهادی با جواب بهینه 1.23% بدست آمد. نتایج نشان داد که در نطرگیری فاکتور های عدم قطعیت و پایایی در مدل کلاسیک p هاب میانه منجر به بهبود 100% در اکثر مسائل نمونه ای می شود.