این تحقیق به بررسی تاثیر سه روش مختلف آموزش لغت (روش کلید واژه، روش تعلیم لغات در بافت و روش ترجمه) بر قدرت فراخوانی آن لغات پرداخته و سعی بر آن داشته است که به تاثیر آموزش لغت ازاین سه طریق بر میزان یادگیری و ماندگاری لغات در حافظه بپردازد.همچنین در این تحقیق، تاثیر جنسیت دانش آموزان بر میزان یادگیری لغت از این سه طریق نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور از میان دانش اموزان دختر و پسر سطح پیش متوسطه ایرانی که در حال یادگیری انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی بودند120 دانش آموز به طور تصادفی انتخاب شدند. برای حصول اطمینان از همگونی سه گروه شرکت کننده در آزمایش و نیز عدم آشنایی آنها با لغات مورد نظر، به ترتیب یک تستnelson proficiency test و یک تست لغت قبل از شروع آزمایش به آنها داده شده بود.سپس این دانش آموزان به طور تصادفی در شش گروه قرار داده شدند. به دو گروه اول کلمات از طریق استفاده از ایماژ یا تصویر ذهنی آموزش داده شد. در این گروه با استفاده از یک روش کمک–حافظه ای یعنی روش کلیدواژه کلمات تعلیم داده شدند. کلماتی از زبان مادری یا زبان انگلیسی که از نظر آوایی شبیه کلمات مورد نظر است انتخاب و میان این دو واژه ارتباطی معنایی ایجاد گردید و از دانش آموزان خواسته شد تصویری ذهنی از این ارتباط در ذهن خود ایجاد کنند. برای دو گروه دوم از یک روش لفظی یعنی روش یادگیری لغات در بافت برای آموزش لغات استفاده شد. این گروه برای کلمات جدید انگلیسی تعریف لغت به همراه بافتی متشکل از یک یا چند جمله که به طور معنادار حاوی کلمه مقصد بود دریافت کردند. برای دو گروه سوم روش لفظی و سنتی ترجمه به کار گرفته شد.در آخر آزمایش هم توسط تست لغت، توانایی فراخوانی لغات دانش آموزان از حافظه ی بلند مدت ارزیابی شد.بعد از تحلیل داده های به دست آمده این نتیجه حاصل شد که روش تعلیم لغات در بافت از دو روش دیگر از نظر میزان یادگیری لغات موثر تر است و در نتیجه فرضیه ی اول رد شد. همچنین با مقایسه ی نتایج دو تست حافظه کوتاه مدت و تست نهایی که در پایان ترم ارائه شد روشن گردید که روش تعلیم لغات در بافت به ماندگاری بیشتر لغات در حافظه می انجامد و گروه دوم توانایی بازیابی لغات بیشتری دارند. این نتیجه نیز موجب رد فرضیه ی دوم تحقیق شد. نتایج نشان داد که جنسیت نیز بر موفقیت روشها موثر بود. لذا فرضیه ی سوم نیزرد شد.