در این پژوهش امکان پذیری ایجاد یک پوشش دو لایه متشکل از اکسید آلومینیوم و آلومیناید آهن به روش های هیبریدی بر روی فولاد 9cr1mo مورد بررسی قرار گرفت. فرآیندهای ترکیبی مورد استفاده، آلومینایزینگ فولاد به روش غوطه وری داغ برای تشکیل ترکیبات آهن-آلومینیوم، لیزرکاری سطحی پوشش برای تبدیل پوشش به feal، آلومینایزینگ مجدد به روش غوطه وری داغ جهت تشکیل لایه ی آلومینیوم و متعاقب آن روش آندایزینگ یا اکسیداسیون پلاسما الکترولیتی بودند. نتایج حاصل نشان داد، که در آلومینایزینگ به روش غوطه وری داغ فولاد یک لایه ی ترکیبی از فاز fe2al5 با مورفولوژی دندانه ای شکل تشکیل می شود. این لایه به کمک عملیات لیزرکاری به یک لایه ی نسبتا یکنواخت feal تبدیل شده است. سپس با آلومینایزینگ مجدد نمونه ها، علاوه بر آلومینیوم تشکیل شده بر روی سطح، یک لایه آلومیناید feal3 نیز تشکیل می گردد. بررسی های گوناگونی که با روش آندایزینگ سخت انجام شد، نشان داد که لایه ی آلومینیوم حاصل قابلیت آندایزینگ ندارد. علت این امر می تواند نشتی جریان ناشی از وجود ترک در لایه ی آلومینیوم یا وجود ناخالصی آهن به میزان بسیار کم در لایه ی آلومینیوم حاصل باشد. به کمک روش اکسیداسیون پلاسما الکترولیتی، یک لایه ی غیر یکنواخت شامل اکسید آلومینیوم و آلومیناسیلیکات بر روی سطح ایجاد گردید. علت این عدم یکنواختی، شکل هندسی نمونه ها و وجود گوشه های نوک تیز در نمونه و در نتیجه عدم جرقه زنی یکنواخت می باشد. ساختار و مورفولوژی نمونه ها توسط میکروسکوپ نوری و sem بررسی شد. برای تعیین ترکیب فاز ها از آزمون پراش اشعه ی ایکس استفاده شد و برای تشخیص عناصر تشکیل دهنده ی مواد، از آزمون eds استفاده شد. برای بررسی سختی نیز از میکروسختی سنج استفاده شد.