در این تحقیق، پخت و تخریب حرارتی اپوکسی رزین با 1و3 پروپان دی آمین به عنوان عامل سخت کننده و همچنین ترکیب آن با نانوآلومینا بررسی شد. اثر نانوآلومینا بر روی پخت اپوکسی رزین با استفاده از روش dsc پویا بررسی شد. سپس نانوکامپوزیت اپوکسی رزین و اپوکسی رزین توسط روش های xrd و sem مشخصه یابی شدند. به کمک روش tga پایداری حرارتی نانوکامپوزیت اپوکسی رزین و اپوکسی رزین مورد ارزیابی قرار گرفت. انرژی فعال سازی تخریب حرارتی با استفاده از روش های کیسینجر و فلین-وال-اوزاوا برای اپوکسی رزین و نانوکامپوزیت اپوکسی رزین به دست آمد. انرژی فعال سازی تخریب حرارتی و جرم باقیمانده تخریب نانوکامپوزیت اپوکسی رزین درoc 750 در اتمسفر هوای ساکن به مقدار زیادتری از اپوکسی رزین بالاتر است. مدل سینتیکی تخریب حرارتی توسط روش های کواتس-ردفرن، ون کرولن و هارویتز-متزگر مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج آزمایشات نشان داد که مکانیسم تخریب حرارتی بستگی به گرمای بکار گرفته شده دارد. برای نانوکامپوزیت اپوکسی رزین مدل سینتیکی تخریب حرارتی در سرعت های گرمادهی پایین نفوذ یک بعدی در حالی که در سرعت های گرمادهی بالا، هسته زائی اتفاقی یک بعدی به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد که مکانیسم تخریب حرارتی فاز آلی توسط نانو ذرات معدنی تغییر پیدا کرد.