توت فرنگی گیاهی حساس به تنش خشکی می باشد. برای بررسی تاثیر اعمال تکنیک خشکی قسمتی از منطقه ریشه، بر میزان رشد، عملکرد و کیفیت توت فرنگی رقم سلوا، آزمایشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار و 5 تیمار اجرا گردید. پس از کاشت نشاء های توت فرنگی رقم سلوا، رژیم های متفاوت آبیاری شامل شامل fc : fc (رطوبت در هر دو طرف ریشه در حد ظرفیت زراعی ) ، fc: 1/2 fc ( رطوبت در یک طرف ریشه در حد ظرفیت زراعی و در طرف دیگر ریشه در حد نصف ظرفیت زراعی ) ،fc : dry ( یک طرف ریشه عاری از رطوبت و در طرف دیگر ریشه رطوبت در حد ظرفیت زراعی)، dry 1/2 fc: ( یک طرف ریشه عاری از رطوبت و در طرف دیگر ریشه رطوبت در حد نصف ظرفیت زراعی ) و 1/2 fc: 1/2 fc (رطوبت در هر دو طرف ریشه در حد نصف ظرفیت زراعی) به دو طرف نشاء اعمال شد. صفاتی نظیر وزن تر و خشک اندام های رویشی، وزن تر و خشک میوه، تعداد برگ، تعداد میوه، شاخص کلروفیل، کارآیی فتوسنتز، سطح برگ، نشت الکترولیت، پرولین آزاد، مواد جامد محلول، و اسیدیته کل میوه اندازه گیری شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اعمال تکنیک خشکی قسمتی از منطقه ریشه تاثیر معنی داری بر وزن تر و خشک اندام های رویشی، وزن تر و خشک میوه، تعداد برگ، تعداد میوه، شاخص کلروفیل، سطح برگ، نشت الکترولیت، پرولین آزاد و مواد جامد محلول در بین تیمار های مختلف در سطح احتمال % 5 دارد. به طوری که بیشترین مقدار وزن تر اندام های رویشی و میوه، تعداد برگ، تعداد میوه، شاخص کلروفیل و سطح برگ در تیمار fc : fc و fc: 1/2 fc و کمترین مقدار آنها در تیمار: dry 1/2 fc مشاهده گردید. کاهش وزن تر اندام های رویشی ممکن است به علّت کاهش سطوح سایتوکنین و کاهش وزن تر میوه به علّت کاهش پتانسیل آب در آوند های چوبی باشد. گیاه تعداد میوه، تعداد برگ و میزان سطح برگ را تحت اعمال تکنیک خشکی قسمتی از منطقه ریشه، به منظور جلوگیری از هدر رفتن آب کاهش می دهد. بیشترین مقدار وزن خشک اندام های رویشی و میوه، نشت الکترولیت و مواد جامد محلول در تیمار : dry 1/2 fc و کمترین مقدار وزن خشک اندام های رویشی و میوه در تیمار fc : fc و fc: 1/2 fc مشاهده گردید. علت افزایش وزن خشک اندام های رویشی و میوه، کاهش میزان آب بافت ها و به دنبال آن، ذخیره مواد فتوسنتزی بیشتر در این بافت ها می باشد. به طور کلّی، نتایج فوق بیانگر این نکته می باشد که علی رغم اینکه گیاهان تحت تکنیک خشکی قسمتی از منطقه ریشه با ایجاد مکانیسم هایی مانند تولید پرولین و کاهش تعداد و سطح برگ یک مقاوت نسبی در مقابل تنش خشکی پیدا می کنند ولی این تکنیک رشد و عملکرد میوه توت فرنگی رقم سلوا را کاهش می دهد.