اثر اقلیم بر سلامتی و مرگ و میر قرن هاست که شناخته شده است. از آن جا که تغییرات دما سهم قابل ملاحظه ای بر میزان مرگ و میر دارد؛ هدف این مقاله تحلیل تاثیر دمای حداکثر روزانه بر مرگ و میر جمعیت زنان بالای 60 سال شهر اصفهان در دوره ی گرم سال در بازه ی زمانی (1389-1380) می باشد. در این پژوهش با استفاده از روش های آماری چون رگرسیون، همبستگی و تاخیر زمانی به تجزیه و تحلیل تعداد فوت شدگان به تفکیک بیماری های قلبی- عروقی، تنفسی و سکته مغزی با دمای حداکثر روزانه در دوره ی گرم سال (اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد و شهریور) پرداخته شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد بین حداکثر درجه حرارت روزانه با مرگ و میر ناشی از بیماری های فوق رابطه ی معکوس وجود دارد. تحلیل های آماری نشان دهنده ی آن است که در ماه های گذر یعنی اردیبهشت و شهریور (ماه های گذر از سرما به گرما و بر عکس) که حداکثر دما نسبت به سه ماه دیگر پایین تر است، تعداد مرگ و میر افزایش یافته است. میزان ضریب همبستگی بین حداکثر دما با مرگ و میر در دو ماه اردیبهشت و شهریور (ماه های گذر) نسبت به سایرماه ها (خرداد، تیر و مرداد) افزایش نشان می دهند همچنین از بین بیماری های مورد مطالعه بیماری قلبی- عروقی همبستگی و حساسیت بیشتری نسبت به دیگر بیماری ها داشت. ضمن این که بررسی نتایج حاصل از تحلیل سینوپتیکی نشان داد که در بین 5 الگو، دو الگوی (b) و (d) که دارای رتبه ی اول و دوم از نظر بیشترین میزان مرگ و میر هستند، الگو هایی هستند که پرفشار آزور به اصفهان نرسیده و دما نسبت به سایر الگوها پایین تر است.