ضعف عضلات ، عدم تعادل عضلانی و تغییرات طبیعی ستون مهره ها به واسطه افزایش سن و عدم تحرک در سالمندان باعث بروز ناهنجاری های وضعیتی از قبیل کایفوز و اسکولیوز در آن ها می شود . کایفوز و اسکولیوز را می توان از عوامل اثرگذار بر ظرفیت ششی و حجم تهویه ای افراد دانست . هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی کایفوز و اسکولیوز بر اندازه های اسپیرومتری زنان سالمند بود . مواد و روش ها :40 نفر از زنان سالمند مبتلا به ناهنجاری های کایفوز و اسکولیوز که سابقه بیماری های تنفسی و مصرف دخانیات نداشتند به روش هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفره) دو گروه کنترل(10 نفره) کایفوز و اسکولیوزتقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته ، هفته ای 3 جلسه 45-30 دقیقه ای به تمرین پرداختند. اندازه زاویه کایفوز ، اسکولیوز و شاخص های اسپیرومتری قبل و بعد از مداخله به ترتیب بوسیله فورمتریک 4 بعدی و دستگاه اسپیرومتر اندازه گیری شد . داده ها به کمک آزمون t وابسته تجزیه و تحلیل شدند و حداقل سطح معناداری برای این تحقیق 05/0 تعیین شد . یافته ها : در گروه تجربی کایفوز و اسکولیوز بین میانگین زاویه کایفوز و اسکولیوز قبل و بعداز مداخله اختلاف معناداری وجود داشت(05/0>p) . هم چنین در هر دو گروه بین میانگین fvc و قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری وجود داشت (05/0>p) .این در حالی است که در هر دو گروه بین میانگین( )قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری وجود نداشت (05/0<p).