در این تحقیق، سعی کرده ا یم به بررسی جوانب مختلف آموزش ترجمه در مقطع کارشناسی در ایران بپردازیم و راه کارهایی برای بهبود آن ارائه کنیم. روش کار ما توصیفی تحلیلی خواهد بود. اولین گام ما در این تحقیق بررسی مفهوم آموزش جهت شناخت رویکردهایی ست که می توانند به آموزش ترجمه کمک کنند و همچنین بررسی نظریه های ترجمه جهت شناخت توانش هایی ست که فراگیر در فرآیند آموزش باید کسب کند. تجزیه و تحلیل این اصول نظری در بررسی کل فرآیند آموزش ترجمه به ما کمک خواهد کرد. ما همچنین به معرفی مدل ها و روش های مختلف آموزش ترجمه در سایرکشورها پرداخته ایم. برای آسیب شناسی آموزش ترجمه در ایران، ابعاد مختلف سه مولفه مهم آموزش ترجمه (برنامه درسی آموزش مترجم، مدرسان ترجمه و ترجمه آموزان) مورد بررسی قرارگرفته اند. در این بررسی، به برنامه آموزش ترجمه مصوب سال 1362 و تغییرات آن، نظر اساتید، دانشجویان و دانش آموخته های این رشته (ازطریق پرسشنامه) و همچنین نظر سایر محققینی که پیش از این در این زمینه فعالیت کرده اند استناد شده است. 8 استاد دانشگاه، 25 دانش آموخته و 75 دانشجوی سال آخر کارشناسی ترجمه فرانسه از دانشگاه های الزهرا و علامه طباطبایی (تنها دانشگاه های دولتی که کارشناسی این رشته را ارائه می کنند) در این کار تحقیقی شرکت کرده اند. با استناد به داده های به دست آمده و مقایسه برنامه آموزش ترجمه ایران با برنامه دانشگاه های سایرکشورها ما توانستیم مشکلات آموزش ترجمه در ایران را شناسایی و پیشنهاداتی برای بهبود آن ها ارائه کنیم.