مقدمه: ازدیاد مزمن قند خون نقش مهمی در آسیب زائی و مشکلات درازمدت بیماری دیابت شیرین دارد که علت آن افزایش گلیکه شدن غیر آنزیمی پروتئین های مختلف و تشکیل محصولات نهایی گلیکه ages)) می باشد. گلیکه شدن پروتئینها موجب تغییر در شکل فضائی پروتئین ها و عملکرد آن ها می-شود که این تغییرات یکی از سازوکارهای اصلی در سمیت پروتئین های گلیکه شده می باشد. بنابراین کاهش میزان گلیکه شدن در پروتئینها می تواند در کاهش مشکلات دیابتی نقش عمده ای را بازی کند. در تحقیق حاضر اثر ملازم های شیمیایی در گلیکه شدن پروتئین آلبومین سرم انسانی(به عنوان مدل خارج سلولی) و هموگلوبین انسانی (به عنوان مدل داخل سلولی) در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. مواد و روش ها: برای کاهش میزان گلیکه شدن از ملازم های شیمیایی(گلیسین، گلیسرول و اسپرمیدین) استفاده شد. نقش حفاظتی این ترکیبات در برابر گلیکه شدن پروتئین آلبومین سرم انسانی یا هموگلوبین انسانی در حضور قندهای گلوکز/گلوکز6-فسفات/فروکتوز با روشهای فلوری-متری، الکتروفورز ژل پلی آکریل آمید و دورنگ نمائی دورانی بررسی شد. نتایج و بحث:اطلاعات بدست آمده از نمودارهای نشر فلورسانس نشان داد که شدت نشر مواد گلیکه با گذشت زمان افزایش یافت که نمایانگر تولید گلیکو فورها بود ولی در حضور ملازم های شیمیایی میزان آنها با درجات مختلف کاهش یافت نتایج حاصل ازطیف های cd نشان دهنده ی تغییر ساختمان دوم پروتئین به هنگام گلیکه شدن و همچنین کاهش این تغییرات با درجات متفاوت در حضور ملازم های شیمیایی بود. همچنین داده های الکتروفورز ضمن تایید دو روش قبلی، کاهش حرکت الکتروفورتیک پروتئین گلیکه و بازگشت آن به حالت طبیعی در حضور ملازم ها را نشان داد. نتیجه گیری: بررسی نتایج بدست آمده نشان داد که ملا زم-های شیمیایی استفاده شده موجب کاهش میزان گلیکه شدن هر دو پروتئین هموگلوبین انسانی و آلبومین سرم انسانی و حفظ ساختار طبیعی آنها شده اند. گلیکه شدن، هموگلوبین، آلبومین، دیابت، ملازم شیمیایی