منطقه مورد مطالعه در شمال استان آذربایجان غربی، در شمال شهر ماکو و در جنوب روستای آداغان، در شمال روستای علی آباد واقع شده است. فاصله شهرستان ماکو با تبریز 250 کیلومتر و با شهرستان ارومیه 275 کیلومتر می باشد. نهشته های پرمین در ایران به خصوص در البرز – آذربایجان برونزدهای گسترده‎ای دارند. در این زون، سه واحد سنگ‎چینه‎ای به نام‎های سازند دورود (در زیر)، روته (در وسط) و نسن (در بالا) معرف توالی‎های پرمین ‎هستند. این سازندها هر یک به تنهایی یک چرخه رسوبی کامل ‎هستند که میان دو سطح فرسایشی جای دارند. در بین سه سازند یاد شده، به ویژه در البرز باختری و آذربایجان، چرخه دوم پرمین (سازند روته به سن مرغابین) بیشترین رخنمون را دارد و چنین استنباط می‎شود که در زمان رسوبگذاری سازند روته، دریای پرمین بیشترین گسترش را داشته است. سازند روته در سراسر نواحی دره روته حدود 230 متر ضخامت دارد، ولی در دره کرج این ضخامت به حدود 300 متر می رسد. در برخی نواحی بویژه در مناطقی که قسمتهای بالائی سازند روته فرسایش یافته و یا بوسیله نهشته های سازند شمشک بصورت همشیب و با نبود چینه ای پوشیده می شود، اندازه گیری ضخامت واقعی آن امکان پذیر نمی باشد. در نواحی شمالی آذربایجان بویژه، در نواحی ماکو و مراغه این ضخامت از 700 متر نیز تجاوز می کند. نهشته های پرمین در منطقه ماکو شامل سنگ آهک های خاکستری تیره با ضخامت حدود 926 متر می باشد که بر اساس مطالعات لیتوستراتیگرافی می توان به سه واحد: سنگ آهک های بلروفون دار ، سنگ آهک های چرت دار و سنگ آهک های توده ای کریستالیزه و دولومیتی تقسیم کرد. مرز زیرین نهشته های پرمین به صورت هم شیب با سازند ایلانقره و مرز بالایی آن به صورت ناپیوستگی زاویه دار با سازند قم می باشد بر اساس مطالعات میکروفاسیس و محیط رسوبی، 9 میکروفاسیس مربوط به زیر محیط های پهنه جذر و مدی، لاگون، سدی، دریای محصور و باز (رمپ درونی )، رمپ میانی و رمپ بیرونی شناسایی شده که وابسته به یک محیط رمپ هموکلینال می باشند.