خراسان شمالی به دلیل قرار گرفتن در موقعیت خاص جغرافیایی، در طول تاریخ، همواره مورد تهاجم اقوام مختلف قرار گرفته و به همین علت کم تر بنایی همراه با نقوش تزئینی آن باقی مانده است و ما ناچاریم به همین انگشت شمار اثر باقی مانده بپردازیم. به غیر از بناها که عرصه ی ابراز عشق و هنر مردمان این سرزمین است، یکی از مهم ترین زمینه های آفرینش هنرمندان بومی، گلیم این استان است. از آن جا که تحقیقات مدوّن و موثری در زمینه ی جمع آوری نقوش منطقه، صورت نگرفته و در حال حاضر دچار فقر تصویری از بازمانده های تاریخی و فرهنگی استان می باشیم، لذا نیاز به گردآوری مجموعه ی نقوش استانی، به منزله ی شناسنامه ی فرهنگی و احساسی است که ایجاد این مجموعه را باعث شده است. می توان با مستند کردن و جمع آوری نقوش، به خصوص نقش گلیم ها، به مثابه بخشی از هنر بکر این سرزمین، ضمن معرفی شکل ظاهری آن ها به جامعه، با نگاهی نو، قابلیت های آن را در کاربرد به عنوان عنصری تزئینی مطرح کرد و آثار ملی را به مُهر فرهنگ آراست. امکانات بالقوه ای که در این نقوش وجود دارد، می تواند خلأ موجود در بازار فرهنگ تصویری ایرانی را به نحوی پر کند. ضعف و کمبود منابع تصویری در دسترس هنرمندان، به رغم وفور آن ها در میان جامعه سنتی و هنرمندان بومی، خود اعلام نیازی است برای استخراج این گوهر ارزشمند و تبدیل آن به وسیله ای ساده ولی پر محتوا برای خلق آثار هنری. ثبت آن ها بر در و دیوار منازل، را در قالب کاغذدیواری ها، پرده ها، فرش هایی با طراحی مدرن و ... ؛ و در هر تولیدی که نیاز به جزئی برای تزئین دارد، می تواند یکی از هزاران قابلیت به کارگیری این نقوش وجود داشته باشد؛ که البته نیل به این مهم همت هنرمندان را می طلبد.