مقدمه : اکستازی یا mdma(methylenedioxymethamphethamine) یک داروی سایکواکتیو، توهم زا و جزو خانواده آمفتامین هاست و یکی از متداولترین داروهای مخدر در سراسر جهان بشمار میرود. مصرف بیش از حد اکستازی منجر به بیقراری، اضطراب، توهم، مشکلات قلبی-عروقی و مسمومیت کبدی (در برخی مصرف کنندگان) می گردد. البته موادی که تحت عنوان اکستازی در بازار فروخته می شوند درجه خلوص نامعلومی دارند لذا با توجه به اینکه تا کنون بررسی دقیقی از لحاظ مصرف این ماده بصورت خالص بر روی کبد انجام نگرفته، در این تحقیق ما به بررسی اثر این ماده بطور خالص بر روی ساختار هیستومورفولوژیک هپاتوسیتهای کبدی پرداختیم. روش مطالعه : این مطالعه تجربی بر روی سه گروه شاهد، حامل و آزمایشی موش صحرایی نر ویستار انجام شد (18= n ). در گروه آزمایشی اکستازی به میزان mg/kg 5/7 بصورت سه دوز با فواصل 2 ساعته بطریق داخل صفاقی تزریق شده و بعد از گذشت دو هفته حیوانات کشته و کبد آنها جهت بررسیهای بافتی آماده سازی و رنگ آمیزی شدند (هماتوکسیلین-ائوزین) و هپاتوسیتها از لحاظ مورفولوژی به چهار درجه تقسیم شدند. یافته ها : بررسی یافته ها نشان داد که هپاتوسیتهای دچار ضایعه متوسط و شدید در گروه آزمایشی بطور معنی داری (p<0.05) از گروههای شاهد و حامل بیشتر بود و بلعکس تعداد هپاتوسیتهای سالم در این گروه نسبت به دو گروه دیگر بطور معنی داری کاهش یافته بود و در کل تغییرات تخریبی نسج کبد در گروه آزمایشی مشاهده شد. نتیجه گیری : بنظر میرسد استفاده طولانی مدت از اکستازی خالص منجر به تخریب هپاتوسیتها و بافت کبد می گردد. کلمات کلیدی: اکستازی، هپاتوسیت، کبد، موش صحرایی

هدف : تعیین اثرات پرولوتراپی بادکستروز در کاهش در دو افزایش قدرت عضلات در بیماری آرنج تنیس بازان. روش مطالعه : مطالعه از نوع تحلیلی – مداخله ای به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی یکسوکور بود. تعداد 54 نفر از بیماران مبتلا به اپی کندیلوزیس خارجی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله تزریق 2 سی سی از محلول دکستروز 10 % در ناحیه اپی کندیل خارجی همراه با بی حسی موضعی پوست با 1-5/0 سی سی لیدوکائین 5/2% و در گروه کنترل تزریق 2 سی سی از محلول نرمال سالین در ناحیه اپی ندیل خارجی همراه با بی حسی موضعی پوست با 1-5/0سی سی لیدوکائین 5/2% انجام شد. بیماران در هفته های چهارم و هشتم مورد معاینه مجدد قرار گرفتند. کنترل و میانگین درد شبانه در گروه مداخلی : 3/1+-1/4 و 4/1+-8/1 و 6/1+-1/1 در مقابل 9/0+-8/3 و بیشتر در سطح وسیع تر با پیگیری طولانی تر پیشنهاد می گردد.