یکی از مسائل مهم در انتقال حرارت که کابردهای عملی گوناگونی دارد تشعشع در گازها می باشد. هرجا که صحبت از دماهای بالا در یک گاز باشد مسئلهء تشعشع گاز خود را نشان می دهد. در بسیاری از موارد، گاز تشعشع کننده دارای تغییر دما نسبت به مکان می باشد . تشعشع در چنین گازهائی که گاز غیرایزوترمال (nonisothermal) نامیده می شوند یکی از مسائل مهم تشعشع گازها است . دراین رساله بررسی تشعشع در شیپوره ها که ازاین جمله می باشد موردنظراست این بررسی در فشارها و دماهای بالا در این پروژه انجام گرفته است . در مورد محاسبهءضریب صدور گاز دراین شرائط خاص با تحقیقات مفصل انجام شده روش دقیقی براساس نتایج کار (8) lefebvre (4)hottel بکاررفته است . در زمینه روش محاسبهء تبادل تشعشع گاز غیرایزوترمال در محفظه های غیرایزوترمال نیز با مطالعات انجام شده روش نسبتا" دقیق ومناسب برای کامپیوتری کردن یعنی روش ناحیه ای (zoning method) که حاصل کار (15) hottel می باشد اختیار شده است . چند برنامه کامپیوتری جهت محاسبات قسمتهای مختلف در این پروژه نوشته شده است و در نهایت مقدار انتقال حرارت تشعشعی خالص برای المانهای سطح دیواره شیپوره و انتقال حرارت تشعشعی کلی به دیواره تعیین شده است . طبق بررسیهای تجربی مقدار انتقال حرارت تشعشع در شیپوره ها در فشار و دمای زیاد باید حدود 5-35 درصد انتقال حرارت جابجائی به دیواره باشد . با مقایسه نتایج حاصله دراین پروژه با نتیجه پروژه یکی دیگر از دانشجویان در زمینه بررسی انتقال حرارت جابجائی در شیپوره ها مقدار انتقال حرارت تشعشعی در همان حدود مذکور قرار گرفت که تائیدی بر صحت کار و نتیجه آن می باشد.

تا چند سال گذشته خاویار را طلای سیاه دریای خزر می نامیدند و این بدلل ارزش اقتصادی بالای این موهبت الهی بود. طی سالیان متمادی برداشت بی رویه این منبع طبیعی سبب کاهش ذخایر آن شده است. طی سه دهه گذشته ایران به همراهی شوروی و کشورهای تازه استقلال یافته آن به منظور بازسازی ذخایر ماهیان خاویاری سالانه بیش از 125 میلیون قطعه انواع لارو بچه ماهی خاویار را در این دریا رها می نمودد. سهم ایران از این تولید حدود 25 میلیون قطعه است که شامل پنج گونه می باشد و توسط سه مرکز شهید بهشتی، شهید مرجانی و شهید رجایی تکثیر و پرورش می یابد. تولید انواع بچه ماهیان خاویاری در یک دوره سیزده هفته ای مستلزم شناخت تابع تولید آن می باشد که در اصطلاح تابع بیولوژیکی نامیده می شود. از سوی دیگر تولدی این بچه ماهیان مستلزم هزینه ای میباشد که سود آنده الی پانزده سال بعد باز گردانده خواهد شد. به همین سبب صرف هزینه هلی فعلی نیازمند برنامه ریزی به منظور حداکثر سازی سود آیند و یا حداقل سازی هزینه فعلی می باشد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که وزن بچه ماهی خاویار ایران بصورت تابع نمایی ای از سن بچه ماهی می باشد. از طرف دیگر برنامه ریزی برای حداقل سازی هزینه های تولید بچه ماهیان در هر مرکز نشان می دهد که هر کدام از مراکز فقط باید به تولید یک گونه مبادرت ورزند. نتایج یک مدل تلفیقی که بین مراکز در نظر گرفته شد نشان می دهد که نتایج حاصل از حل مدلهای مراکز همچنان به قوت خود باقی است و جابجایی نهاده ها تاثیری بر تولید مراکز ندارد.