پژوهش حاضر بررسی آیین ها و رسوم ایرانیان در شعر قرن ششم (ه.ق) می باشد که ریشه در فرهنگ و قدمت ایران دارد. بسیاری از این آداب و رسوم، با تغییر نوع نگرش و افکار مردم و در طول زمان دستخوش تغییراتی گردیده، چنان که پذیرفتن دین مبین اسلام، تأثیری ژرف در فرهنگ ایران بر جای گذاشته است و از طرفی دیگر حمله ی مغول سبب نابودی بسیاری از این آیین ها گردیده است. جشن های باستانی ایران و هم چنین اعیاد و آیین های اسلامی و نیز رسوم پادشاهان و دربار و دیگر مسائل روزمره ی زندگی، در دیوان شعر فارسی امیر معزی، انوری و فلکی شروانی که از شاعران بزرگ قرن ششم می باشند، نمود بسیاری یافته است. در این رساله کوشش بر این بوده است که با تکیه بر دیوان شعر فارسی این سه شاعر بزرگ پارسی گوی، نحوه برگذاری آداب و رسوم ایرانیان در قرن ششم استخراج گردد. این تحقیق به خواننده فرصت می دهد که از آداب و رسوم دربار و عقاید مردم در آن دوره، هم چون آیین شکار، آیین سوگند خوردن، آیین میگساری و همچنین از چگونگی پیدایش جشن های باستانی و نیز جشن ها و اعیاد مذهبی، چند و چون برگزاری آیین ها و رسوم و بازی هایی که در آن دوره انجام می شده است آگاهی یابد.