این تحقیق یک مطالعه شبه تجربی به منظور تعیین اثرات یونتوفورزیس لیدوکائین بر روی پاسخهای تحریکی پایه می باشد. این مطالعه بر روی 27 دانشجوی (16 مرد - 11 زن) داوطلب از میان دانشجویان، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران انجام شد. هر فرد به صورت تصادفی در چهار جلسه (کنترل، اعمال جریان مستقیم، اعمال پدلیدوکائین و یونتوفورزس لیدوکائین) شرکت نمود. در هر جلسه قبل وبعد از اعمال روش مورد نظر به وسیله یک جریان (محرک)، مربعی منقطع پاسخهای تحریکی پایه افراد اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری جمع آوری شده از روش آماری آنالیز واریانس یطرفه ‏‎(one-way anovas)‎‏ و در صورت وجود اختلاف معنی داری از مقایسات چندگانه ‏‎(multiple comparsion)‎‏ با محاسبه حداقل اختلاف معنی داری ‏‎(l.s.d)‎‏ استفاده شد.با توجه به نتایج بدست آمده هیچ اختلاف معنی داری در آستانه های تحرکی پایه هنگام جلسه کنترل دیده نشد. درجلسه استفاده از پدلیدوکائین و جریان مستقیم، تنها آستانه حسی، افزایش پیدا کرد. در جلسه یونتوفورزیس لیدوکائین آستانه های حس، درد و درد حداکثر افزایش پیدا کردند. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت یونتوفورزیس لیدوکائین یکی از روشهای بسیار موثر در افزایش آستانه های حس، درد و درد حداکثر، در کار آزمایی های بالینی می باشد.