سازمانها، همانند موجودات زنده، دارای منحنی دوره عمر هستند. وظیفه رهبری، اداره سازمان است؛ به نحوی که به دوره ای مطلوب تر از چرخه عمر خود حرکت نماید. به این منظور باید از موقعیت سازمان بر روی منحنی دوره عمران آگاه بود زمانی که موقعیت یک سازمان نسبت به دوره تکامل، بر روی منحنی دوره عمر آن مشخص شد، می توان در مورد چگونگی رساندن سامزان به دوره تکامل، یا بازگرداندن آن به این دوره، راه حل مناسب را ارائه کرد از یک سوء دقت کافی در شناسایی دوره عمر سازمان، می تواند اعتبار و قابلیت اجرای برنامه های سازمان، از جمله برنامه های راهبردی، مهندسی مجدد و مدیریت جامع کیفیت را تقویت کند؛ از سوی دیگر، رویکردی که منطق فازی ارائه می کند، موجب افزایش دقت در ارزیابی و استنتاج مسایل می گردد؛ به ویژه، در مواردی این چنین، که مقادیر کیفی و تجربه فردی در ارزیابی و استنتاج مساله دخالت وسیعی دارد. در این پایان نامه، ابتدا بر پایه نظریه ادیزس در مورد دوره عمر سازمانها، عوامل موثر در گذر سازمان از دوره های مختلف عمر آن معرفی می گردند؛ سپس، چگونگی استخراج مدلی برای شناسایی دوره عمر سازمانها، با استفاده از رویکرد فازی، توضیح داده می شود. سرانجام نحوه کاربرد مدل به همراه تعدادی مورد - کاوی تشریح می گردد.