در طول سابقه حفاظت و مرمت در ایران از مواد و روشهای گوناگونی جهت مرمت آثار کاغذی استفاده می شده است. در یک نگاه کلی بسیاری از مرمتهای سنتی در کتب خطی و آثار کاغذی پایدار بوده و برخی نیز به دلیل عوامل گوناگون تخریب شده اند. بنابراین با توجه به این تفاوت در سیر تخریب کتب، تصمیم گرفتیم تا در این پژوهش به مطالعات فن شناسی، آسیب شناسی و بررسی مرمتهای انجام شده بر سه نسخه خطی – بر اساس شناسنامه موزه ای- متعلق به دوره تیموری موجود در موسسه کتابخانه و موزه ملی ملک و فرآیند تاثیر گذاری مرمتها بر میزان آسیب نسخ و مقایسه با شیوه های مرمت جدید پرداخته شود و در نهایت در مورد تغییر و یا اصلاح روش استفاده از مواد مرمتی تصمیم گیری شود. مطالعات صورت گرفته، از طریق بررسی های میکروسکوپی و آزمایشات شیمی تر در زمینه شناسایی نوع کاغذ نسخ و کاغذهای مرمتی آنها، و مواد وابسته از قبیل نوع آهار، مرکب نگارش و نوع چسب مرمتی، طبقه بندی آسیبها و شناسایی عوامل آسیب رسان، انجام شد. بعد از بررسی مشاهدات و نتایج حاصل از آزمایشات مشخص شد که دلایل تخریب آثار مربوط به شرایط نگهداری بوده و مواد و روشهای مرمتی بکار رفته در آنها باعث ایجاد آسیبها نبوده اند. و در نهایت پیشنهاداتی در مورد چگونگی برخورد با مرمتهای سنتی ارائه شده است.