در کانسنگ های مس پورفیری، پیریت فراوان ترین کانی گانگ سولفیدی است. با اینکه بیش از همه ی کانی ها مورد مطالعه قرار گرفته، اما هم چنان یکی از مشکل سازترین کانی ها در فلوتاسیون مس و دیگر سولفیدهای فلزی است. در عملیات فلوتاسیون کارخانه ها، به منظور افزایش وبازداشت پیریت مقدار قابل توجهی آهک اضافه می شود؛ با این وجود، میزان زیادی پیریت به ویژه در مرحله رافر/اسکاونجر به کنسانتره منتقل می گردد. وجود پیریت بیش از حد مجاز در کنسانتره ی فلوتاسیون، موجب اختلال در کارکرد پمپ ها، کاهش عیار مس در کنسانتره نهایی، افزایش مصرف مواد شیمیایی،کاهش کارایی کارخانه ی ذوب و افزایش نسبی گاز و غیره می شود. در تحقیق حاضر، نمونه هایی ازمعدن و خوراک کارخانه تغلیظ مجتمع مس سرچشمه تهیه شد. پس ازانجام عملیات خردایش و آسیاکنی، در مقیاس آزمایشگاهی آزمایش های فلوتاسیون مرحله رافر با استفاده از آهک و نیز همراه با بازدارنده ی متابی سولفیت سدیم و اکسیژن دهی انجام شدند. نتایج نشان دادند که در نمونه های فوق، صرفا تنظیم ph بر بازداشت پیریت تأثیر چندانی نداشته است. اما با استفاده از 500 گرم بر تن بازدارنده ی متابی سولفیت سدیم، در 5/9، بازیابی آهن از 57 به 28% کاهش یافت. هم چنین، در این شرایط، بازیابی مس از 87 به 85% کاهش و عیار مس از 5/8 به 5/9 % افزایش یافت. زمان اکسیژن دهی به تنهائی تأثیر قابل توجهی نداشت.