در بخش اول این پایان نامه، جهت بررسی کمی کمپلکس های بین پلیمری حاصل از پیوند های هیدروژنی، پایداری این کمپلکس ها با اندازه گیری ثابت های پایداری و پارامترهای ترمودینامیکی (از جمله: تغییرات آنتالپی ( ) و تغییرات آنتروپی ( )) در دماهای مختلف مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی کمپلکس های حاصل از پلی ( اکریلیک اسید) (paa)، با پلی (وینیل پیرولیدون) (pvp)، پلی (متا اکریل آمید) (pmam)? پلی (اتیلن اکساید) (peo) و پلی (اتیلن گلیکول) (peg) با یکدیگر مقایسه شدند. در بخش دوم، جهت بررسی تاثیر نوع پیوند در پایداری کمپلکس های بین پلیمری، چند کمپلکس بین پلیمری سه جزئی، شامل پلی اکریلیک اسید، پلی اتیلن گلیکول و پلی اتیلن ایمین با نسبت های مختلف مورد مطالعه قرار گرفت. با توجه به متفاوت بودن نسبت پیوند هیدروژنی و الکترواستاتیک در هر کدام ثابت پایداری و پارامترهای ترمودینامیکی مربوط به این کمپلکس ها در دماهای مختلف با در نظر گرفتن نوع پیوند بین اجزای سازنده کمپلکس محاسبه و با هم مقایسه گردید. در بخش سوم، تاثیر قدرت یونی محیط بر روی ثابت پایداری و پارامترهای ترمودینامیکی کمپلکسهای بین پلیمری با پیوند هیدروژنی? با استفاده از نمک های nacl، kcl و cl4nh برای سیستم paa-peg مورد بررسی قرار گرفت. ثابت های پایداریk و پارامترهای ترمودینامیکی با استفاده از روابط استفاده شده در بخش های اول و دوم محاسبه گردید.

چکیده مخلوط سه ماده 2و4 – دی نیترو – 2و 4 – دی آزا پنتان (dnda-5 )، 2و4 – دی نیترو – 2و 4 – دی آزا هگزان (dnda-6 )، 2و4 – دی نیترو – 2و 4 – دی آزا هپتان (dnda-7 )، با نسبت مشخص، پلاستی سایزر پرانرژی dnda-57 را حاصل می نمایند. این طبیعت پلاستی سایزر dnda-57 است که باروت های ساخته شده از آن، تقریباً خواص سوزشی مستقل از دما دارند. در این پژوهش دیاگرام فازی جامد- مایع برای سه مخلوط دوتایی dnda-5 با dnda-6، dnda-6 با dnda-7 وdnda-7 با dnda-5به وسیله دستگاه گرما سنجی روبشی تفاضلی (dsc) و روش کسر تبدیل مطالعه شد. داده های دیاگرام فاز در زمینه های بسیاری از تولید صنعتی مواد پرانرژی نظیر طراحی فرایندهای جداسازی ترکیبات ایزومری، تصفیه و متبلور نمودن مواد پرانرژی اهمیت دارد. اطلاعات دیاگرام های فازی همچنین در طراحی سیستم لوله کشی و راکتورها بسیار مهم است زیرا تبلور ناخواسته مواد خطرات ایمنی را در پی دارد. هر سه سیستم فوق الذکر رفتار اتکتیکی ساده نشان دادند و در هیچ کدام ترکیب افزایشی تولید نشد.

در این پروژه میکروکره های های مخاط چسبنده pvp/paa (پلی وینیل پیرولیدون – پلی اکریلیک اسید) به عنوان حامل داروی ناپروکسن توسط کمپلکس سازی بین پلیمری و از طریق نفوذ حلال تهیه شدند. تشکیل کمپلکس بین پلیمری توسط ft-ir تایید شد و تصاویر مربوط به سطح و درون میکروکره ها از طریق sem و tem بدست آمد. تصاویر بدست آمده نشان دادند که کره-های بدست آمده در ابعاد میکرو بوده و درون آنها از دارو پر می باشد. آزادسازی دارو در بافر 8/6 (اسیدیته روده باریک) و محیط اسیدی با اسیدیته 2 (اسیدیته معده) مورد آزمایش قرار گرفت. برای میکروکره های شامل پلی اکریلیک اسید، پلی وینیل پیرولیدون و دارو، سرعت آزاد سازی داروی ناپروکسن در اسیدیته 2 خیلی کندتر از سرعت آزاد سازی آن در اسیدیته 8/6 بود. در حالی که سرعت آزاد سازی دارو برای میکروکره های شامل پلی وینیل پیرولیدون و ناپروکسن، سرعت آزادسازی برای محیط هایی با اسیدیته 2 و 8/6 فرق چندانی نداشت. این تحقیق نشان داد که از کمپلکس پلی اکریلیک اسید و پلی وینیل پیرولیدون می توان به عنوان سیستم انتقال داروی بسیار مناسب معدوی استفاده کرد. با استفاده از نرم افزار dpd شبیه سازی چگونگی تشکیل میکروکره-های حاوی داروی ناپروکسن انجام شد. همچنین با استفاده از نرم افزار dpd میزان بازدهی در بارگذاری داروها مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که هرچه برهمکنش بین دارو و پلیمر بیشتر باشد میزان بارگذاری دارو نیز بیشتر است.

در بخش اول این پایان نامه، با توجه به ویژگی های منحصر به فرد کیتوسان (به خصوص در دارورسانی)، نانوذرات کیتوسان به عنوان حامل داروی فلوکستین از طریق کمپلکس سازی بین پلیمری بواسطه ی برهمکنش های الکترواستاتیکی کیتوسان با تری پلی فسفات تهیه شدند. خصوصیات و ویژگی های شیمی فیزیکی ذرات حاصل با استفاده از دستگاه های طیف سنجی مادون قرمز(ir)، آنالیز گرمائی(tga) و میکروسکوپ های الکترونی عبوری(tem) و روبشی(sem) ارزیابی شد. تشکیل کمپلکس بین دو پلیمر تایید شد و تصاویر حاصل از نانوذرات نشان دادند که ذرات بدست آمده شکل تقریبا کروی داشته و در ابعاد نانو بوده و داروی فلوکستین در میان کمپلکس کیتوسان-تری پلی فسفات بارگذاری شده است. بازده ی به دام انداختن دارو تعیین شد. آزادسازی دارو در دمای 37 درجه سانتیگراد (دمای بدن) و بافر 4/7 (مطابق با ph محیط زیستی بدن) با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتری uv مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین سینتیک رهاسازی دارو با استفاده از مدل های ریاضی بررسی شد. در بخش دوم این پایان نامه، با استفاده از نرم افزار dpd شبیه سازی چگونگی تشکیل نانوذرات حاوی داروی فلوکستین انجام شد. نتایج حاصل از شبیه سازی رضایت بخش بود و نشان داد که کیتوسان، تری -پلی فسفات و داروی فلوکستین برهمکنش خوبی داشته اند. همچنین با استفاده از نرم افزار dpd میزان بازدهی در بارگذاری داروها مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که هرچه برهمکنش بین دارو و پلیمر بیشتر باشد میزان بارگذاری دارو نیز بیشتر است.

در مرحله اول این پروژه، ابتدا نانو ذرات fe3o4 و cofe2o4 پوشش دار شده با کیتوسان، با استفاده از روش مایسل معکوس ساخته شد، خصوصیات و ویژگی های شیمی فیزیکی ذرات حاصل با استفاده از دستگاه های طیف سنجی مادون قرمز(ft-ir)، میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem)، و پراش پرتو x (xrd )، ارزیابی شد. دستگاه طیف سنجی مادون قرمز پوشش دار شدن نانو ذرات را تایید کرد، تصاویر حاصل از sem نشان داد که ذرات بدست آمده تقریبا کروی شکل بوده و اندازه آنها در محدوده 60 تا 70 نانومتر قرار دارد. نتایج xrd نیز تشکیل نانوذرات مورد نظر را تایید می کرد. در مرحله دوم پروژه داروهای فلوکسیتین و ناپروکسن بر روی نانو ذرات از طریق جذب سطحی بارگذاری شد. پس از تعیین بازده بارگذاری داروها، آزادسازی دارو در محلول بافری 4/7(مطابق محیط زیستی بدن) با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتری( uv) مورد بررسی قرار گرفت، وسنتیک رهاسازی داروها با استفاده از مدل های ریاضی بررسی شد.

در ابتدا با استفاده از سیستم میزبان – میهمان ، کمپلکس های بین پلیمری پلی آکریلیک اسید و پلی اتیلن اکساید به صورت نانو درآمدکه بتاسیکلودکسترین به عنوان یک میزبان مناسب و زیست تخریب پذیر به کار گرفته شد . خصوصیات شیمی فیزیکی نانو ذرات حاصله با استفاده از دستگاه های طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir) میکروسکوپ الکترون روبشی (sem) ، میکروسکوپ الکترون عبوری (tem) ، مورد ارزیابی قرار گرفت. طیف سنجی مادون قرمز تشکیل پیوند هیدروژنی بین دو پلیمر را ثابت کرد و تصاویر sem مورفولوژی سطح ذرات را تعیین کرد در نهایت به کمک tem اندازه ذرات در محدوده نانومتر ارزیابی شد. در مرحله بعد دارو روی این نانو کمپلکس سه تایی بارگذاری شد. پس از تعیین بازده بارگذاری دارو، آزادسازی ناپروکسن در دمایی مطابق با محیط زیستی بدن یعنی 37 درجه سانتیگرادو در دو ph با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتری (uv ) مورد بررسی قرار گرفت و سینتیک رهایش دارو با استفاده از مدلهای ریاضی در هر دو محیط بافری بررسی شد.

در مرحله ی اول این پایان نامه، نانوذرات کروی مغناطیسی fe3o4 با اندازه ی 6 نانومتر با روش رسوبی- کاهشی سنتز شدند و موفقیت در سنتز این نانوذرات با طیف سنجی های xrd، sem-fe، tem و ftir تایید شد. کار با پوشش دادن سطح نانوذرات مگنتیت با یکی از پلیمرهای پلی اتیلن گلیکول (peg-1000) یا پلی اکریلیک اسید (paa-5000)یا کمپلکس بین پلیمری پلی اکریلیک اسید/پلی اتیلن گلیکول و بارگذاری یکی از داروهای ناپروکسن، فلوکستین یا دوکسوروبیسین دنبال شد و نمونه های سنتز شده با طیف سنجی-های xrd، sem-fe، tem، ftir و uv-vis مورد تایید قرار گرفتند. در مرحله ی دوم، محتوای دارویی و درصد داروی بدام افتاده برای هر سامانه ی دارویی توسط طیف سنجی uv-vis تعیین شد و مطالعات رهایش دارو برای داروهای ناپروکسن و فلوکستین در ph=1/9 (نماینده ی محیط اسیدی معده) و ph=7/4 (نماینده ی محیط خون) و برای داروی دوکسوروبیسین در ph=4/2 (نماینده ی محیط اسیدی سلول های سرطانی) و ph=7/4 (نماینده ی محیط خون) به مدت 8 ساعت انجام گرفت. سینتیک و مکانیسم رهایش دارو با استفاده از مدلهای سینتیکی مختلفی چون مرتبه ی صفر، مرتبه ی یک، هیگوچی، هیکسون- کرول و کرسمیر- پپاس مورد مطالعه قرار گرفت.

تلاشها و پیشرفتهای مهم در بیوتکنولوژی، تولید ماکرومولکولهایی نظیر پلی پپتیدها، پروتئینها و پلی ساکاریدها را آسان کرده است. در میان استراتژیهای دارورسانی برای افزایش زیست دسترسی داروها، استفاده از نانو حاملهای پلیمری موفقیت مهمی را نشان داده است. در میان پلیمرهای زیست تجزیه پذیر، چیتوسان (cs) به علت ویژگیهایش به عنوان عامل مخاطی و ترویج کننده جذب در سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. ویژگیهای مورد توجه این سیستمها، قابلیت آنها برای بهبود ویژگیهای جذب مولکولهای با نفوذپذیری پایین است. اگرچه نانوذرات چیتوسان توان ترکیب موثر با داروهای هیدروفیلیک را بهبود بخشیده اند، این سیستمها معمولا محدودیتهایی را برای ترکیب داروهای هیدروفوبیک و مخصوصا با قابلیت انحلال پایین در آب عرضه می کنند. از طرف دیگر، سیکلودکسترینها (cd) الیگوساکاریدهای حلقوی با یک حفره ی مرکزی چربی دوست و یک سطح خارجی آبدوست هستند و به عنوان عاملهای تشکیل کمپلکس برای مولکولهای با انحلال پذیری پایین شناخته شده اند. عملا مشتقات cd مانند هیدروکسی پروپیل بتا سیکلودکسترین برای تهیه دارو به cdهای طبیعی ترجیح داده می شوند چون آنها انحلال پذیری بیشتری در آب و پروفایل زیست سازگاری بهتری دارند. در این پروژه نانوذرات چیتوسان (cs) شامل هیدروکسی پروپیل بتا سیکلودکسترین، به وسیله ی ایجاد اتصال عرضی چیتوسان با سدیم تری پلی فسفات (tpp) در حضور سیکلودکسترین تهیه شدند. انسولین به عنوان مدل دارویی برای تشکیل کمپلکس با هیدروکسی پروپیل بتا سیکلودکسترین انتخاب شد و در نانو حامل چیتوسان به دام انداخته شد. خصوصیت نانوذرات، توانایی نانوذرات برای ترکیب و تحویل داروی کمپلکس شده، انحلال پذیری و رهایش دارو بررسی شد و ثابت پایداری در دماهای مختلف (c°?? و ?? ،??) برای به دست آوردن پارامترهای تومودینامیکی انرژی آزاد، آنتالپی و آنتروپی تعیین شد.

چکیده درمیان هزاران نانو ذره که برای دارورسانی می توانند مورد استفاده قرار بگیرند، نانو لوله های کربنی به دلیل دارا بودن نسبت سطح به حجم بالا و پایداری واستحکام بالا در این پروژه انتخاب شدند. ایرادی که بر نانو لوله های کربنی خام وارد است، سمیت بخارات آن ها می باشد، درحالیکه بوسیله عاملدار شدن باپلیمر های زیست تخریب پذیر این مشکل مرتفع گشت. برای بارگذاری بیشتر دارو از کمپلکس بین پلیمری بر سطح نانو لوله ها استفاده شد. برای این منظور ابتدا سطح نانو لوله ها به کمک اسید معدنی اکسید گردید و پس از آسیلاسیون با پلی اتیلن گلیکول و پلی آکریلیک اسید عاملدار گشت. روش های طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته، تجزیه گرما وزن سنجی ومیکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف سنجی ماوراءبنفش برای تائید درستی مراحل انجام شده استفاده شد. در ادامه دونمونه داروی ضد سرطان متوترکسات و سیکلو فسفامید در این سیستم بارگذاری شد و طیف رزونانس مغناطیسی هسته تائیدی بر درستی بارگذاری داروها بود. در مرحله آخر بوسیله یک سری روابط ریاضی، سینتیک رهایش دارو درچندین شرایط زیستی بدن از جمله ph برابر با 4/7 و ph برابر با 4 و دمای تب شدید بررسی گردید.

در این تحقیق سعی بر این داریم که از کربن نانوتیوب به عنوان بستری مناسب در جهت بهبود فعالیت فتوکاتالیستی مواد نیمه هادی فعال در فرآیندهای فتوکاتالیستی استفاده نماییم وبه این ترتیب با عامل دار کردن سطح آن، تخریب را با بازده بیشتری انجام دهیم. از طرفی تاثیر افزایش عناصر واسطه را همزمان با تاثیرکربن نانوتیوب بر روند بهبود فعالیت فتوکاتالیستی مورد سنجش قرار می گیرد. در این تحقیق، کامپوزیت های cnt/zno و cnt/cdxzn1-xo به طریق هیدروترمال با کمک مایکروویو سنتز شدند. نمونه های سنتز شده به کمک پراش اشعه ایکس (xrd)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) شناسایی شدند. اندازه گیری سطح مقطع و توزیع تخلخل ها به روش bet و bjh برای تمامی نمونه های سنتزی انجام شد. طیف xrd اندازه گیری شده برای نمونه ها نشان دهنده ساختار شش وجهی کریستال های اکسید روی تشکیل شده بر روی سطح کربن نانوتیوب است که با وارد شدن یون کادمیوم به داخل شبکه کریستالی اکسید روی، همچنان ساختار شش وجهی آن حفظ شده است. به منظور اندازه گیری خاصیت فتوکاتالیستی نمونه های سنتز شده، تخریب محلول های متیل اورانژ تحت تابش نور فرابنفش با طول موج nm 7/254 در فتوراکتور پیمانه ای به حجم 500 میلی لیتر مورد بررسی قرار گرفت. تعدادی از پارامترهای موثر از جمله مقدار فتوکاتالیست، اثر ph و تاثیر افزایش غلظت رنگ که فعالیت فتوکاتالیستی را تغییر می دهند برای هر یک از نمونه های سنتزی مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی بیشتر ایزوترم های جذب نمونه های فتوکاتالیست نیز اندازه گیری شدند. به منظور بررسی تاثیر افزایش کادمیوم در ساختار کریستال های اکسید روی، میزان تغییر نوار انرژی برای هریک از نمونه ها اندازه گیری شد. مشاهده شد که با جایگزینی بیشتر یون کادمیوم در ساختار کریستالی اکسید روی، نوار انرژی کوچکتر می شود. به منظور بررسی فعالیت سینتیکی نمونه های سنتزی، کاهش جذب محلول های متیل اورانژ بر اثر تخریب توسط مواد کامپوزیتی فتوکاتالیست در زمان های مختلف از تابش نور رسم شد. با توجه به خطی بودن نمودارهای lnc0/c نسبت به زمان، سینتیک واکنش های فتوکاتالیستی برای نمونه های کامپوزیتی از مدل سینتیکی درجه اول تبعیت می-کند.

چکیده: این پروژه تحقیقاتی در دو بخش انجام شده است. در بخش اول، ما بر روی آماده سازی نانوذرات بیوتین ـ پلی اتیلن گلیکول ـ پلی کاپرولاکتون که داروی متاترکسات در آن بارگذاری شده بود متمرکز شدیم. هدف بعدی از این کار معرفی الگوریتم های تجزیه ای و تکراری برای انجام محاسبات در علم شیمی است. برطبق گزارشات علمی، کارایی دارورسانی و برهم کنش ذرات و سلول می تواند متاثر از فاکتورهای زیادی از جمله اندازه ذرات، ترکیبات تشکیل دهنده ذرات، ویژگی های سطح ذرات، تنوع ردیف سلولی (کشت سلولی های متفاوت)، دانیسته سلول ها و دما باشد. هو و همکارانش نشان دادند که اندازه ذرات، فاکتور کلیدی برای تعیین کارایی برهم کنش سلولی است و مشخص شده است که ترکیب و جرم مولی کوپلیمرها نقش موثری در اندازه ذرات دارند. در کار حاضر در ابتدا روش پاسخ سطح (response surface methodology) به عنوان یک سیستم کارا برای ساختن یک مدل ریاضی جهت بهینه کردن جرم مولی بدست آمده به وسیله کروماتوگرافی ژل تراوئی (gpc) (y1) و روزنانس مغناطیسی هسته هیدروژن(1h nmr) (y2) مطرح می شود. در این مطالعه روش پاسخ سطح برای بهینه کردن فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی مانند زمان، دما، نسبت (مونومرکاپرولاکتون/متوکسی پلی اتیلن گلیکول)% و مقدار کاتالیست (sn(oct)2) بکار برده می شود. پس از ارزیابی نتایج آزمایشات، مدل 2f1 برای برازش کردن پاسخ y1 و مدل درجه دوم هم برای y2 بدست آمد. از روی مطلوبیت کل آنالیزها، مشخص شده است که gpc دارای دقت و تکرار پذیری خوبی است اما در تعیین جرم مولی معمولاً صحت و تکرارپذیری ضعیفی دارد. nmr برای تعیین جرم مولی های بزرگ، مثل کوپلیمرهای peg-pcl مناسب نیست. بنابراین، اطلاعاتی که از طیف nmr بدست می آید محدود بوده زیرا سیگنال ها پهن شده و همپوشانی می کنند. از اینرو برای تعیین جرم مولی mepec، طیف nmr با روش های شیمی سنجی، مانند رگرسیون کمترین مربعات جزئی، روش های تجزیه ای و تکراری ترکیب شد. نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان دادند که طیف سنجی مغناطیسی هسته هیدروژن می تواند به عنوان یک ابزار جدید، سریع و آسان برای پیش بینی کمی جرم مولی mepec استفاده شود. در انتهای بخش اول، ما مایسل های دوگانه هدفمند، که دارای بیوتین بر روی سطح مایسل و همچنین خوشه ای از نانوذرات ابرپارامغناطیس (spio) در هسته برای هدفمند کردن نانوحامل را توضیح می دهیم. مایسل های برپایه کوپلیمرهایی از پلی اتیلن گلیکول و پلی کاپرولاکتون که بر روی انتهای زنجیر پلی اتیلن گلیکول بیوتین حمل می شود بعنوان b–peg–pcl شناخته می شوند که برای پوشش دار کردن داروی ضد سرطانی متاترکسات و spio استفاده شدند. اما هدف اصلی در این بخش، غربال فاکتورهای موثر در آماده سازی نانوذرات دارای متاترکسات است. سپس جستجو با استفاده از طراحی آزمایش برای پیدا کردن شرایط بهینه، تولید نانوذراتی که مقادیر بالایی از دارو را حمل می کنند، می باشد. طراحی آزمایش غربالی پلاکت بورمن برای تعیین پارامترهای شاخص که در ویژگی های نانوذرات مانند میزان پوشش دار شدن، میزان داروی بارگذاری شده، و درصد رسوب داروی متاترکسات در دمای 37درجه سانتیگراد بعد از 30 دقیقه و 6ساعت تاثیر دارند، استفاده شد. هدف نهایی از این مرحله معرفی یک رویکرد جدید و جامع برای بهینه کردن چندمنظوره آماده سازی نانوذرات می باشد. پس از آن، سینتیک رهایش خارج از بدن داروی ضدسرطانی از نانوذرات peg/pcl کانجوگه شده با بیوتین برای نمونه های طراحی شده در طراحی d-optimal تعیین شد. علاوه براین تست همولیز و آزمایش cbc (آزمایش خون) بر روی خرگوش انجام شد. نتایج نشان دادند که محلول مایسل های b-peg-pcl باعث هیچ همولیز و تخریب در سلول های خونی خرگوش نمی-شوند. در بخش دوم این پروژه، پنج الگوریتم جدید برپایه روش های تجزیه ی ماتریس ها و یک الگوریتم تکراری در علم شیمی معرفی شده اند. در این تحقیق، این الگوریتم ها برای تعیین همزمان سدیم تری پلی فسفات، سدیم سولفات، سدیم کربنات در نمونه های پودر لباسشویی توسعه داده شدند. نتایج بدست آمده برای نمونه های پیش بینی با نتایج بدست آمده با روش چند متغیره k-matrix مقایسه شد. این بررسی ها نشان داد که الگوریتم های توسعه داده شده کارایی بیشتری دارند.

پارامترهای پیوندی در برهمکنش سرم آلبومین انسانی با سریم سولفات، سولفات آهن،سولفات مس، آسپرین و تئوفیلین با استفاده ازتئوریهای شبیه سازی و داکینگ مولکولی به دست آمده است. با تحلیل نتایج به دست آمده از این اتصالات، پارامترهایی مانند انرژی اتصال، ثابت بازدارندگی، انرژی بین مولکولیو پارامترهای پیوندی دیگر به دست آمد.مقایسه نتایج شبیه سازی با داده های تجربی گزارش شده، تطابق خوبی را بین نتایج تجربی و تئوری نشان می دهد. همچنانکه در بررسیهای تجربی بدست آمده است از روی نتایج شبیه سازی هم می توان دید که یون مس(ii) از میان یونهای بررسی شده و تئوفیلین نسبت به آسپرین اثر بهتری بر روی پایداری ساختار سرم آلبومین انسانی و در نتیجه افزایش خاصیت آنتی اکسیدانی آن دارند.

امروزه بررسی پارامترهای شیمی فیزیکی برهم کنش ماکرومولکول های زیستی با برخی از مولکول های کوچک در بدن، مانند عوامل دارویی و عوامل تشخیصی، می تواند نقش بسیار مهمی در طراحی و سنتز داروهای جدید داشته باشد.سرم آلبومین ها یکی از فراوانترین پروتئین ها در سیستم گردش خون در بدن می باشند که تاکنون مطالعات بسیار زیادی در مورد برهم کنش این پروتئین ها با مواد مختلف صورت گرفته است. در این رساله سعی بر آن شده است تا برهم کنش کمپلکس های فلزی کبالت- (3، 6، 10، 13، 16، 19- هگزا آزا بایسکلو[6.6.6.] ایکوسان 1 و 8 دی آمین و آهن- (3، 6، 10، 13، 16، 19- هگزا ازا بایسکلو[6.6.6.] ایکوسان 1 و 8 دی آمین (که به ترتیب با نام اختصاری کبالت (iii) دیامسار و آهن (iii) دیامسار نشان داده می شوند) با سرم آلبومین انسانی (hsa) و سرم آلبومین گاوی (bsa) با استفاده از روش های طیف سنجی و داکینگ مورد بررسی قرار گرفته شود. به این منظور در ابتدا کمپلکس های فلزی کبالت (iii) دیامسار و آهن (iii) دیامسار تهیه و با استفاده از رزونانس مغناطیسی هسته (nmr)، طیف سنجی جرمی، مادون قرمز و فرابنفش- مرئی شناسایی شدند. سپس برهم کنش آنها با hsa و bsa با استفاده از روش های طیف سنجی (مانند مادون قرمز، فرابنفش- مرئی، فلورسانس و ولتامتری چرخه ای) و داکینگ مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تیتراسیون فلورسانسی نشان داد که کبالت (iii) دیامسار و آهن (iii) دیامسار به شدت نشر ذاتی پروتئین های hsa و bsa را با مکانیسم استاتیک کاهش می دهند. ثابت پیوندی و تعداد مکان های پیوندی با استفاده از معادله استرن-ولمر محاسبه شدند. همچنین پارامتر ترمودینامیکی انرژی آزاد گیبس (?g) در دماهای متفاوت محاسبه شد، و سپس در ادامه مقادیر آنتالپی (?h) و آنتروپی (?s) تعیین شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که برهم کنش های واندروالسی و پیوند هیدروژنی نقش مهمی را در تشکیل کمپلکس های کبالت (iii) دیامسار-hsa، کبالت (iii) دیامسار-bsa، آهن (iii)دیامسار-hsa، آهن (iii) دیامسار-bsa دارند. همچنین فاصله بین دهنده (hsa و bsa) و پذیرنده (کبالت (iii) دیامسار و آهن (iii) دیامسار) با استفاده از تئوری انتقال انرژی رزونانسی فورستر محاسبه شد. در پایان با استفاده از نتایج به دست آمده از داکینگ مولکولی، آمینواسیدهایی از پروتئین های hsa و bsa که در برهم کنش با کبالت (iii) دیامسار و آهن (iii) دیامسار سهم عمده ای داشتند شناسایی شدند.

رنگزاها و پیگمان ها به منظور رنگرزی در صنایع نساجی مورد استفاده قرار می گیرند. به همین دلیل این صنایع حجم بالایی از فاضلاب حاوی رنگ تولید می کنند. تخلیه ی پساب های تصفیه نشده و یا با تصفیه ی ناکافی حاوی مواد رنگزا می تواند باعث اختلالاتی در محیط زیست شود. رنگ موجود در آب آشامیدنی نه تنها به خاطر ظاهر آن باید زدوده شود، بلکه چون این رنگ ها می توانند منشاء تولید ترکیبات مضر و سرطان زا باشند، خطرناک محسوب می شوند. اغلب روشهای متداول برای تصفیه آب قادر به جداسازی مواد فوق نیستند، لیکن با استفاده از غشاهای نانو می توان تا 99 درصد این گونه مواد را به سهولت از آب جدا کرد. در این پژوهش، ابتدا نانولوله های کربنی با استفاده از کیتوسان و نانوذرات اکسید آهن عاملدار شدند و نانوکامپوزیت cs-m-mwcnts به دست آمد. این نانو کامپوزیت توسط روش های مشخصه یابی ft-ir، tga و sem خصوصیت سنجی گردید. حذف رنگ مشکی مستقیم 22 از محلول آبی در یک سیستم بسته توسط نانو کامپوزیت cs-m-mwcnts مطالعه گردید. تاثیر پارامترهای مهم نظیر، اثر مقدار جاذب، ph ، غلظت اولیه ی رنگزا و زمان تماس در حذف رنگزا بررسی شد. نتایج نشان داد که کارایی نانوکامپوزیت cs-m-mwcnts برای حذف ترکیب مورد نظر نسبتا بالا بود. بر طبق نتایج، یک تعادل سریع در 5 = ph برای نانوکامپوزیت به دست آمد. کارایی جذب با افزایش غلظت اولیه ی رنگزا، کاهش یافته و با کاهش دوز جاذب کاهش می یابد. مطالعات ایزوترم جذب مشخص کرد که فرایند جذب در سطح جاذب رخ داده و با مدل فروندلیچ منطبق است. و در نهایت پارامترهای سینتیکی و ترمودینامیکی تعیین شد که در مدلهای سینتیک، شبه درجه اول و شبه درجه دوم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مشخص کرد فرایند جذب به خوبی با مدل سینتیک شبه درجه دوم نسبت به مدل شبه درجه اول همبستگی دارد .

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.