توده نفوذی پلاژیوگرانیت در بخش گابرویی سکانس افیولیتی نیریز، واقع در جنوب شرق شیراز، رخنمون یافته است. از لحاظ سنگ شناسی پلاژیوگرانیت نیریز شامل تونالیت و ترونجمیت است و تماس آن با گابروهای اطراف به صورت تند است. بافت غالب آنها گرانولار، میکروگرافیک و گرانوفیریک می باشد. کانی های اصلی آنها شامل کوارتز و پلاژیوکلاز و کانیهای فرعی شامل آمفیبول، پیروکسن، اسفن، زیرکن و مگنتیت است. اپیدوت و کلریت نیز کانیهای حاصل از دگرسا نی می باشند. پلاژیوگرانیت ها تحت تأثیر دگرسانی گرمابی و نیز دگرگونی خفیف در حد رخساره شیست سبز تغییر کرده اند. مطالعات ژئوشیمیایی نشان می دهد که پلاژیوگرانیت ها از نوع ساب آلکالن (سری کالکوآلکالن)، متاآلومینوس می باشند.آنها از لحاظ گونه شناسی دارای ویژگی هایی ما بین تیپ org (گرانیت پشته میان اقیانوسی) تاگرانیت i (قوس آتشفشانی) هستند. الگوی عناصر نادر خاکی نرمالیز شده به کندریت در پلاژیوگرانیت ها دارای یک تهی شدگی بارز از عناصر نادر خاکی سبک همراه با الگوی تقریباً مسطح در بخش عناصر نادر خاکی سنگین هستند. همچنین بر پایه مطالعات ژئوشیمیایی به نظر می رسد که ماگمای سازنده این سنگ ها در یک محیط تکتونیکی بالای زون فرورانش از ذوب بخشی سنگهای بازی حاصل شده باشند که خود از ذوب مجدد یک گوشته تهی شده با ترکیب هارزبورژایتی نشأت گرفته اند.