نمایش¬های رادیویی که از آن به عنوان عالی¬ترین نوع برنامه سازی رادیویی و شاخص توسعه یافتگی و رشد رادیو¬ها در جهان نام می¬برند، برای عرض اندام در میدان رقابت با دیگر رسانه¬ها همچون تلویزیون، سینما، تئاتر و همچنین¬¬ برآورده کردن انتظارات متغیر و فزاینده مخاطبان، نیازمند رویکرد جدیدی برای توسعه هرچه بیشتر خود است. کشمکش به عنوان قدرتمندترین عنصر دراماتیک و شیوه مطلوب آن در نمایش رادیویی، ضرورتی است که رادیو به منظور ارتقاء جایگاه خود نیازمند آن است. در این پژوهش که به روش اسنادی و تحلیل محتوای کیفی داده های موجود انجام گرفته، سعی محقق بر این است تا با استناد به نظریات لاجوس اگری و ابراهیم مکی، به الگویی برای شیوه¬های مطلوب کشمکش در نمایش رادیویی دست یابد. در مرحله توصیف، ظرفیت¬های رادیو و سپس ساختمان کشمکش و ابعاد آن مود توجه قرار گرفت. در مرحله تفسیر، برای پایایی این تحقیق ، ده نمایش نامه مذهبی- تاریخی پخش شده از رادیو ،¬ براساس نظریات صاحب نظران فوق مورد بررسی قرار گرفت. پس از تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده مشخص¬گردید که با توجه به مزایا و معایب این رسانه، شیوه های مطلوب کشمکش در نمایش رادیویی،¬ نه تنها کاری ساده نیست، بلکه حساس تر از خلق کشمکش در دیگر رسانه های دیداری- شنیداری است. در نهایت شیوه مطلوب کشمکش اول باید شیوه ای تصاعدی باشد. دوم از هرگونه جهش¬ باشد.¬سوم جهت دار باشد .¬پنجم اینکه ترکیبی از کشمکش بیرونی و درونی باشد...