روند مهاجرت و شهرنشینی شتابان موجب افزایش بی رویه جمعیت در شهرها شده و به تبع باعث عدم تعادل در نظام برنامه ریزی، توزیع خدمات و به طور کلی نارسایی در سیستم خدمات شهری می شود. از آنجا که کاربری های آموزشی از ضروری ترین و پر تقاضاترین کاربری های شهری هستند؛ لذا نیازمند یک برنامه ریزی اصولی و علمی جهت مکان-یابی و پراکندگی در سطح نواحی مختلف شهر هستند. توجه به شرایط نواحی مختلف، نوع نیاز دانش آموزان و نیز بهرمندی یکسان شهروندان از خدمات آموزشی از جمله مواردی هستند که در مکان گزینی کاربری های آموزشی باید به آنها توجه داشت.محدوده مورد مطالعه در این تحقیق کاربری های آموزشی (ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان) سطح شهر آشخانه در سال تحصیلی 1391 – 1390 است. در این تحقیق از روش توصیفی و تحلیلی برای شناخت کامل محدوده و نگرش سیستمی در ارزیابی وضع موجود کاربری های آموزشی استفاده شده است؛ و در پایان با استفاده از تکنیک ها و مدل های رایج در مکان یابی و برنامه ریزی(مدل ahp و سیستم اطلاعات جغرافیایی) الگوئی مناسب برای مکان گزینی کاربری های آموزشی ارائه شده است.