چکیده سندرم درد مفصل کشککی- رانی به یکسری از اختلالات اطلاق می¬شود که همراه با اختلال مفصل کشککی- رانی دیده می¬شوند (14،15). این اختلالات عبارتند از: کندر و مالاسی کشکک، نیمه در رفتگی کشکک، عدم کارایی عضله پهن مایل داخلی و راستای غیر طبیعی کشکک. در مجموع، اختلال در مکانیسم اکستنسوری عضله چهارسر رانی و عدم تعادل عضلات پهن داخلی مایل و پهن خارجی سبب می¬شود که کشکک در راستای غیر طبیعی خط کشش عضله چهارسر رانی قرار گرفته و در نهایت درد کشککی- رانی ایجاد شود. با توجه به شیوع درد کشککی- رانی،متخصصان معتقدند که برنامه تمرین درمانی که شامل تمرینات قدرتی استاتیک است، می تواند یکی از روش های موثر در کاهش درد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی واقع شود.بنابراین هدف ازاین تحقیق،بررسی اثر یک دوره تمرینات درمانی بر فعالیت های الکترومیوگرافی عضلات پهن مایل داخلی و پهن خارجی دربیمارانی با سندرم درد کشککی- رانی می باشد.بدین منظور از بین افراد مراجعه کننده به کلینیک¬های درمانی شهرستان اراک، تعداد 10 نفرزن دارای سندرم درد کشککی- رانی و 10 نفرزن با دامنه سنی (30 تا 20 )سال از افراد سالم به روش نمونه¬های در دسترس انتخاب شدند. در این میان معیار شرکت کردن افراد سالم، عدم هر گونه جراحی زانو، مدارک کلینیکی از جراحی زانو و آسیبهای رایج در اندام تحتانی بود. درمرحله پیش آزمون،ابتدا با استفاده از پرسشنامه های سنجش درد زانو ونیز پرسشنامه ی ارزیابی عملکرد زانوی افراد،میزان دردو عملکرد زانوی آزمودنی ها اندازه گیری شدوسپس از کلیه داوطلبان سالم و بیمار با استفاده از دستگاه الکترومیوگراف از سه عضله vastus medialis obliquus و vastus lateralis و rectus femoris ، در سه وضعیت و در هر وضعیت چهار تکرار، الکترومیو گرافی سطحی گرفته شد.سپس برنامه تمرین درمانی که شامل انواع تمرینات قدرتی استاتیک برای عضلات چهار سر ران بود، به مدت 5 هفته، هر هفته 5 روز و روزی 3 جلسه در صبح و ظهر و شب توسط آزمودنی¬ها انجام شد. مرحله پس آزمون که مانند مرحله پیش آزمون بود اجرا شد.و داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و سطح آلفا برای رد یا قبول فرضیه ها 05/0 در نظر گرفته شد.نتایج نشان داد که : 1-یک دوره تمرینات درمانی بر فعالیت های الکترومیوگرافی عضلات پهن مایل داخلی دربیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی با اکستنشن 15 درجه زانو تاثیر معنادار نداردولی درعضله پهن خارجی دربیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی با اکستنشن 15 درجه زانو تاثیر معناداردارد. 2-یک دوره تمرینات درمانی بر فعالیت های الکترومیوگرافی عضلات پهن مایل داخلی و پهن خارجی دربیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی با اکستنشن 90 درجه زانو تاثیر معنادار دارد.

مسئله اصلی در این پروژه، تعیین سطح بحرانی ریزش دیواره‏های سنگی درزه‏دار می باشد. این مسئله به عنوان یکی از مهم‏ترین دغدغه‏های مهندسین ژئوتکنیک در تحلیل پایداری شیروانی ها قرار دارد. به‏طور کلی روش‏های تحلیل پایداری شیب‏های سنگی، شامل دو روش استاتیکی و دینامیکی است که با توجه به به سادگی و سرعت اجرای روش‏های استاتیکی هنوز کاربردی و قابل توسعه اند و معمولا بر اساس تحلیل تعادل حدی قرار گرفته‏اند. امروزه کدهای تحلیل عددی پایداری توده سنگ‏های درزه‏دار تنها حرکت بلوک بر سطوح موجود ناپیوستگی‏ها را مورد توجه قرار می‏دهند و امکان ایجاد شکست و ناپیوستگی جدید در نقاطی که دارای تمرکز تنش بالا و یا دارای حالت پلاستیک است را ندارند. لذا شناخت انتشار ترک و عوامل موثر بر آن در توده سنگ‏های درزه‏دار بعنوان هدف اول و تهیه الگوریتم و کدی که بتواند به صورت هوشمند موقعیت‏هایی که در واقع در توده سنگ می شکنند را تشخیص و امکان تحلیل مکانیکی آنرا بوجود آورد هدف دوم این تحقیق می باشد. برای رسیدن به اهداف این پروژه، از تئوری مکانیک شکست الاستیک خطی ترک با در نظر گرفتن میدان تنش در دامنه مسئله با استفاده از نرم‏افزار udec، انتخاب معیار شکست مناسب و تبیین فرآیند رشد ترک با روش ناپیوستگی جابجایی برای آنالیز رشد ترک در محیط درزه‏دار توده‏سنگ استفاده می‏شود. روش ناپیوستگی جابجایی سه‏گرهی در محیط نرم‏افزاری mathematica برنامه‏نویسی شده و با نتایج حاصل از تحقیقات در زمینه مدلسازی رشد ترک در سنگ، اعتبارسنجی شده است. در نهایت با توجه به کاربرد معیار شکست حداکثر تنش مماسی، نتیجه حاصل از این برنامه، پیش‏بینی امکان رشد ترک، تعیین زاویه شروع رشد ترک، تعیین توزیع تنش‏ها روی مرزها و هر نقطه دلخواه در محیط مسئله خواهد بود. پس از برخورد ترک‏ها و تشکیل بلوک‏های سنگی در شیب‏سنگ به دلیل قفل‏شدگی بلوک‏ها در نرم‏افزار uedc، امکان تحلیل حرکت بلوک‏های و تعیین سطح بحرانی ریزش وجود ندارد. همچنین در برنامه روش گروه‏های کلیدی به دلیل عدم امکان تحلیل بلوک‏هایی با سطوح غیرمحدب و تشکیل گروه کلیدی ریزشی، سطح بحرانی ریزش مشخص نشد. در نهایت، بلوک‏هایی که با سطح آزاد در تماس هستند و از نظر هندسی پتانسیل حرکت را دارند، مشخص شده و موقعیت سطح ریزش احتمالی بدست می‏آید.

پژوهش حاضر با روش شناسی " توصیفی – تحلیلی" با هدف تحلیل روند توسعه یافتگی شهرستان های استان خوزستان در بازه ی زمانی 1385 تا 1390 و بررسی نابرابری های فضایی توسعه در این مناطق به انجام رسیده است. اهمیت تحقیق حاضر در این است که با شناخت دقیق ابعاد و زوایای گوناگون وضعیت موجود و شناسایی نواحی عقب مانده و محروم در استان خوزستان، توجه برنامه ریزان و طراحان توسعه را به اتخاذ سیاست ها و راهبردهایی برای کاهش نابرابری های ناحیه ای معطوف کند.در همین راستا، این پژوهش با به کارگیری تکنیک های آماری ضریب نابرابری، مدل ضریب ویژگی و حل اختلاف طبقه ای و مدل topsis، سطح توسعه یافتگی شهرستان های را با 4 شاخص اصلی و 40 زیرشاخص مورد بررسی قرار داده است. بر اساس نتایج مدل ضریب ویژگی درسال 1385 شهرستان اهواز در شاخص های اقتصادی و زیربنایی و شهرستان بهبهان در شاخص های آموزشی و بهداشتی – درمانی در رتبه نخست قرار دارد. نتایج حاصل از مدل topsis نیز مانند نتایج مدل ضریب ویژگی و حل اختلاف طبقه ای شهرستان اهواز را در شاخص اقتصادی و شهرستان بهبهان در شاخص های آموزشی و بهداشتی – درمانی در رتبه نخست و با اختلاف از مدل ضریب ویژگی و حل اختلاف طبقه ای شهرستان دشت آزادگان را در شاخص زیربنایی در رتبه نخست قرار دارد. در سال 1390 بر اساس نتایج مدل ضریب ویژگی شهرستان اهواز در شاخص اقتصادی، شهرستان هفتگل در شاخص زیربنایی، شهرستان بهبهان به مانند سال 85 در شاخص-های آموزشی و بهداشتی – درمانی در رتبه نخست قرار دارد که در تطابق با مدل topsis شهرستان اهواز در شاخص های اقتصادی و آموزشی و با اختلاف ناچیزی از مدل ضریب ویژگی شهرستان هندیجان در شاخص زیربنایی، و شهرستان رامشیر در شاخص آموزشی در رتبه نخست قرار دارد. یافته های بدست آمده در شاخص های تلفیقی نشان می دهد که اختلاف فاحشی بین شهرستان اهواز به عنوان مرکز استان با دیگر شهرستان های استان از لحاظ برخورداری از شاخص های منتخب وجود دارد. نتایج حاصل از محاسبه ضریب تغییرات جهت تحلیل پراکنش شاخص های منتخب نیز نشان می دهد که شاخص اقتصادی با میزان 101.77 در سال 85 و با میزان 105.29 در سال 90 دارای پراکنش نابرابری بین شهرستان های استان است.