کنترل زاویه ای ماهواره همواره یک بحث مطرح در تکنولوژی فضایی بوده و می باشد. چرا که نیاز می باشد که ماهواره وقتی که در مدار قرار می گیرد به سمت هدف مشخصی جهت گیری کند و این کار باید در شرایطی انجام گیرد که دسترسی به ماهواره وجود ندارد. این هدف با استفاده از تکنولوژیهای مختلف انجام می گیرد که یکی از آنها استفاده از گشتاوردهنده های مغناطیسی می باشد. گشتاور دهنده های مغناطیسی از گشتاور مکانیکی که از بر هم کنش جریان سیم پیچها در ماهواره با میدان مغناطیسی زمین حاصل می شود استفاده می کنند. کنترل مغناطیسی برای از بین بردن نوسانات مزاحم ماهواره نیز مورد استفاده قرار می گیرد. ماهواره ای که در مدار قرار می گیرد در معرض انواع گشتاورهای مزاحم قرار می گیرد که باعث می شود جهت گیری آن بر هم بخورد. این روش دارای معایب و محاسن خاص خود می باشد. در عین مصرف توان کم مشکل این روش این است که گشتاور مغناطیسی تنها به صورت عمود بر میدان مغناطیسی و محور سیم پیچ ماهواره تولید می شود. در این پروژه ما یک ماهواره با مدار استوایی در ارتفاع حدود 600 کیلومتری را که دارای عملگرهای مغناطیسی می باشد را در نظر می گیریم و سعی می کنیم آن را با استفاده از باند گراف مدلسازی کنیم و معادلات سیستم حاکم بر آن را بیابیم و سپس منطق کنترلی لازم برای کنترل آن را ایجاد کنیم. باند گرافها ابزاری مفید برای مدلسازی سیستم های دینامیکی می باشد که می توان از آن برای سیستمهای غیرخطی استفاده کرد. ما ابتدا نگاهی گذرا به چگونگی مدلسازی مانورهای زاویه ای جسم سه بعدی در فضا و همچنین سیستمهای مغناطیسی با باند گراف می اندازیم و سپس ماهواره با عملگرهای مغناطیسی را مدلسازی می کنیم و معادلات حالت حاکم بر آن را استخراج می نماییم. در ادامه کار ما برای کنترل ماهواره با استفاده از روش بهینه سازی ازدحام ذرات (pso)، ورودی گشتاور دهنده را چنان که مقتضیات مساله را ارضاء کند، تنظیم می کنیم. مشاهده می شود که در این کار یک ماهواره کوچک در زمان کوتاهی به زاوی? موردنظر می رسد و در آن تثبیت می گردد. البته شایان ذکر است که برای تثبیت سه محوری کامل ماهواره ما در باز? زمانی کوتاهی ناگزیر از یک چرخ عکس العملی نیز استفاده می کنیم. مشاهده می شود که در این کار نسبت به سایر کارهایی که با عملگرهای مغناطیسی به کنترل ماهواره می پردازند، در زمان بسیار کوتاهتری به هدف موردنظر می رسد.

این پایان نامه در خصوص ساخت بنا بصورت صنعتی میباشد که انواع مختلف صنعتی سازی از پایه که چگونگی طراحی اولیه بنا بصورت مدولار چه در سطح و در فضا میباشد که انواع تقسیم بندی زمین را در ان شرح داده است در مرحله بعدی انواع و اقسام صنعتی سازی از فلزی و بتنی تر وخشک در ان توضیح داده شده است بعد از مدولار ممصالح و مدولار بطور کلی در توضیح داده شده و در نهایت سیستم صنعتی سازی بصورت تخصیصی صنعت پیش سازی بتنی سیستم خشک در ان بطور کامل توضیح داده شده است و بعد اجزاء تشکیل دهند بنا و مصالح ان بطور جامع تشریح شده از پی ساختمان شروع و بعد ستون و نحوه اتصالات ستونها برروی یکدیگر و تیرهای اصلی و اتصال تیر به ستون و تیرهای فرعی و اتصال تیر فرعی به تیرهای اصلی و پله ها و چگونگی نسب پله های پیش ساخته در جای خود چگونگی تولید دیوار وانواع دیوارهای داخلی و خارجی و چگونگی نصب دیوار در جای خود و فیکس شدن ان در جای خود بطور کلی ایستائی و استراکچر بنا و تاسیسات ان شرح داده شده است بعد موقعیت منطقه استان و شهر بطور کامل و جامع موجود است تاریخچه منطقه بصورت اختصار شرح داده شده تاریخ صنعتی ساازی در استان و اب وهوای استان انواع بنا های مسکونی سنتی و انواع مصالح بکار رفته در بناهای قدیمه و جدید و چگونگی رشد جمعیت شهر و در نهایت وارد طرح مورد نظر میشویم که این طرح متشکل از یک شهرک مسکونی میباشد .

مساله مسیریابی وسیله نقلیه وابسته به زمان یکی از کاربردی ترین مسائل موجود در لجستیک می باشد. این مساله به ویژه در لجستیک شهری به خوبی قابل مشاهده است. در مسائل کلاسیک مسیریابی وسیله نقلیه وابسته به زمان (tdvrp) عموما فرض می شود، بین هر دو محل تنها یک یال وجود دارد. اما این مساله در محیط هایی شهری، که ساختار جاده ای پیچیده ای دارند و با محدودیت های ترافیکی مختلفی روبرو هستند، چندان قابل قبول نیست. در این محیط ها زمان سفر در طول یال ها وابسته به زمانی است که سفر طی آن انجام می شود و در زمان های مختلف می توان یال های مختلفی را برای انجام سفر انتخاب کرد. در این پایان نامه، به منظور رفع این مشکل، مساله مسیریابی وسیله نقلیه وابسته به زمان در گراف چندگانه معرفی می گردد. گراف چندگانه این امکان را فراهم می سازد، تا بیش از یک یال بین دو نقطه مشخص در نظر گرفته شود. در گام نخست، بر اساس مدل های کلاسیک tdvrp، مساله پیشنهادی مدلسازی می گردد. با توجه به np-hard بودن مساله، زمان محاسباتی جهت حل دقیق آن با بالا رفتن بعد مساله به صورت فزاینده ای افزایش می یابد. بدین جهت از الگوریتم جستجوی ممنوع برای حل ابتکاری مدل پیشنهادی استفاده می شود. در مرحله بعد با افزودن ویژگی اولین ورودی اولین خروجی به مدل اولیه، مدلی مبتنی بر تابع زمان سفر پیوسته طراحی می گردد. این مساله مشکلات مفهومی مدل اولیه را برطرف می سازد. مدل ارائه شده در این بخش به اختصار tdvrpm نامیده شده است. برای حل این مدل نیز راه حل فرا ابتکاری مبتنی بر جستجوی ممنوع ارائه می شود و به منظور ارزیابی کارایی، بر روی تعدادی از مسائل نمونه اجرا می گردد. در گام پایانی به منظور توسعه مدل پیشنهادی، ویژگی پنجره زمانی جهت خدمت دهی به مشتریان به آن افزوده می گردد. این مدل جنبه کاربردی مساله tdvrpm را بیش از پیش نشان می دهد. سه الگوریتم فرا ابتکاری شامل، جستجوی ممنوع، الگوریتم ژنتیک و بهینه سازی انبوه ذرات به منظور حل مدل پیشنهادی، توسعه داده می شوند و بر روی مجموعه ای از مسائل نمونه بکار گرفته می شوند. نتایج آزمایشات عددی نشان می دهد که روش جستجوی ممنوع پیشنهادی از نظر کیفیت جواب و نیز زمان محاسباتی عملکرد بهتری نسبت به دیگر الگوریتم های پیشنهادی داشته است. در فصل پایانی نیز جهت تحقیقات آتی در این زمینه پیشنهاداتی ارائه می گردد.

امروزه یکپارچگی اراضی یکی از عوامل عمده توسعه کشاورزی و طرح های آبیاری تحت فشار به شمار می رود. زمین یکی از مهمترین عوامل موثر در تولید بخش کشاورزی محسوب می شود. وجود واحدهای خرده مالکی، به دلیل عدم استفاده موثر از فناوری، ماشین آلات و عوامل تولید کشاورزی، عامل محدود کننده بهره وری و بازدهی تولید در بخش کشاورزی محسوب می شود. هدف این نوشتار بررسی عوامل موثر بر مشارکت کشاورزان در اجرای طرح یکپارچه سازی اراضی شهرستان مرودشت است. در این پژوهش اطلاعات جمع آوری شده از طریق پرسشنامه، و آماره های توصیفی و استنباطی در قالب تحلیل های یک متغیره و دو متغیره مورد بررسی قرار گرفته اند. اطلاعات مربوطه از کشاورزان شهرستان مرودشت در سال زراعی 94-1393 با استفاده از تکمیل 300 پرسشنامه به دست آمده است. نتایج نشان داد اختلاف زیاد بین قیمت اراضی منطقه و وجود تفاوت در کیفیت اراضی و میزان دسترسی به منابع آب و جاده، از مهمترین موانع کشاورزان برای پذیرش یکپارچه سازی می باشد همچنین در بررسی عوامل موثر بر پذیرش یکپارچه سازی اراضی نشان می دهد، سن کشاورزان، تحصیلات کشاورزان، سطح زیر کشت، میزان اعتماد کشاورزان به دولت، درآمد کشاورزان، میزان کیفیت اراضی، آگاهی از مفهوم یکپارچه سازی، برنامه های آموزشی و ترویجی و حمایت های فنی دولت با پذیرش یکپارچه سازی اراضی رابطه معنی داری وجود دارد. همچین تمام متغیرها به جز سن، سطح زیر کشت و میزان کیفیت اراضی اثر مثبت بر متغیر وابسته دارند.