ما برخی از تلاش ها برای به وضع اول برگرداندن مفهوم معنی در مقابل حملات که تلاش می کند استدلال کند که هیچ واقعیتی راجع به معنی وجود ندارد، را در فصل 6 بررسی می کنیم و در این میان نشان می دهیم که روابط نزدیک و مهمی بین موضوعاتی در فلسفه زبان و موضوعاتی در فلسفه ذهن وجود دارد. پرسش بیشتر از رابطه میان ذهن و زبان در فصل 7 مطرح شده است، وقتی که ما به طور مختصر توضیحی نقادانه از تلاش گرایس در باب تحلیل کردن مفهوم معنی بر حسب مفهوم قصد بدست می دهیم. در فصل 8 ما به موضوعی نظام مندی بر می گردیم، و دیدگاه های دیویدسون راجع به ساختن نظریه های فرمال معنا برای زبان های طبیعی را بررسی می کنیم. در فصل 9، به موضوعی برمی گردیم که در فصل 3 به طور کلی مطرح شد، یعنی رابطه سوالاتی در باب معنی با موضوعاتی در متافیزیک. من تلاش می کنم که نقشه اولیه ای از مناقشه رایج میان واقع گرایی و ضد واقع گرایی را فراهم کنم، که نشان دهنده رابطه این مناقشه با موضوعاتی است که در فصل های قبلی بحث شد.

بحث تحلیل مفهوم معرفت گزاره ای، یکی از مباحث رایج در علم معرفت شناسی معاصر است. تحلیل معرفت نوعی تحلیل مفهومی است. هدف از تحلیل مفهومی یک مفهوم، به دست دادن شرایطی است که هریک برای اطلاق آن مفهوم لازم باشند و مجموعه آن شرایط برای اطلاق آن مفهوم کافی باشند. تعریف سنتی معرفت عبارت است از باور صادق موجه. امروزه این تعریف با مثال های نقض جدی روبرو است، مثال هایی که هر کدام نشان دهندۀ نافی کافی بودن این شرایط برای معرفت هستند. از طرفی، به عقیدۀ بسیاری از معرفت شناسان معاصر مسلمان، تعریف مفهوم «تصدیق یقینی» از نظر ابن سینا معادل تحلیل سه جزئی معرفت است. در این پایان نامه ابتدا به بررسی مباحث رایج در بحث تحلیل مفهوم معرفت، در معرفت شناسی معاصر پرداخته شده است. هر یک از مؤلفه های این تحلیل سه جزئی به صورت مختصر بررسی و تبیین شده و در مورد لازم بودن هریک از این مؤلفه ها، اقوال مختلفی مطرح شده است. سپس این مسئله تبیین می شود که معادل نزدیک به این تحلیل در ابن سینا،تنها مفهوم تصدیق یقینی است. در بحث از مفهوم تصدیق یقینی، ابن سینا تقریر ویژه ای از شرط توجیه دارد. توجیه در تحلیل او تقریر خاصی از خطاناپذیری است، به گونه ای که تبیین وی از خطاناپذیری در معلومات تصدیقی، موجب ورود معلومات تصوری و مفاهیم حسی در مباحث معرفتی وی است. معرفت، علم، تصدیق، تصور، تصدیق یقینی، برهان، ابن سینا

چکیده ندارد.