با توجه به اینکه بخش اعظم زیرساخت ارتباطی شبکه جهانی اینترنت تاکنون متشکل از شبکه زمینی (زوج سیم مسی و یا فیبر نوری) بوده است, طراحی لایه های مختلف شبکه و بهبودهای ارایه شده برای پروتکل ها و مکانیزم های مورد استفاده آنها اغلب با توجه به شرایط و خصوصیات لینکهای زمینی صورت گرفته است. اما با پیشرفت تکنولوژی در زمینه مخابرات ماهواره ای و گسترش استفاده از لینکهای ماهواره در شبکه اینترنت, برای دستیابی به کارآیی مناسب, سازوکار پروتکل های مورد استفاده در لایه های مختلف شبکه باید با شرایط لینکهای ماهواره نیز هماهنگ گردد. یکی از این پروتکلها، پروتکل لایه انتقال،tcp ، است که در حال حاضر نقش مهمی در سرویس های ارایه شده در شبکه اینترنت ایفا می کند. پروتکل tcp یک ارتباط با قابلیت اطمینان بالا را به کاربران شبکه ارایه می کند و به خاطر دستیابی به این هدف در استفاده از منابع شبکه، از جمله پهنای باند، بسیار محتاطانه عمل می کند. به عنوان مثال با تکنولوژی امروز, در شبکه زمینی, از دست رفتن اطلاعات به علت بروز خطا امری تقریباً غیر ممکن است و لذا tcp همواره علت از دست رفتن اطلاعات را بروز تراکم تشخیص داده و نرخ ارسال اطلاعات را کاهش می دهد. اما در لینک ماهواره بروز خطا اجتناب نا پذیر است و لذا کم کردن نرخ ارسال اطلاعات عملی بیهوده است. آنچه در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته، راه حلهای پیشنهاد شده برای بهبود عملکرد tcp در محیط لینک ماهواره و هماهنگ نمودن آن با شرایطی مانند نرخ خطای بالا و تأخیر انتشار زیاد است. استفاده از روشی که کمترین تأثیر را در محیط نرم افزار کاربر داشته باشد مناسب ترین گزینه برای حل مشکل است. از همین رو در اینجا استفاده از یک pep (performance enhancement proxy) به عنوان راه حل بهینه مطرح شده است. پروتکل شتاب دهنده scps-tp مجموعه ای از اضافات و بهبودها برای پروتکل tcp است که به صورت یک pep عمل می کند و در مقایسه با همتایان کارآیی مناسبتری از خود نشان داده است. در تحقیق انجام شده عملکرد scps-tp و مکانیزم کنترل تراکم tcp-vegas که در آن استفاده شده مورد بررسی قرار گرفته است و با توجه به کاستی های tcp-vegas در فاز شروع آهسته پیشنهاداتی برای بهبود عملکرد آن مطرح شده است. در نهایت از طریق آنالیز تحلیلی و استفاده از ابزار شبیه سازی میزان تأثیر پیشنهادات ارایه شده بررسی شده است.