مقدمه تشخیص دقیق پوسیدگی های پروگزیمالی پیش از هرگونه مداخله اهمیت دارد، زیرا اگر سطح مینا دست نخورده باشد، این ضایعات می توانند دوباره معدنی شوند و این امر از تهیه حفره های غیر ضروری جلوگیری می کند. هدف هدف این مطالعه مقایسه حساسیت و ویژگی و میزان پیش بینی مثبت ابزارهای تشخیصی مختلف شامل دستگاه لیزر دیاگنودنت و یک روش ابداعی برای تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی بود. مواد و روش ها نمونه ها شامل 44 سطح پروگزیمالی 38 بیمار بود که ضایعات رادیولوسنت مشکوک در رادیوگرافی بایت وینگ آن ها مشاهده می شد. سطوح پروگزیمال توسط: 1. دستگاه لیزر دیاگنودنت، 2.رادیوگرافی بایت وینگ ثانویه پس از راندن یک ماده رادیواوپک به محل تماس پروگزیمال (روش ابداعی) و 3. معاینه آرام سطح پروگزیمال 48-24 ساعت پس از قرار دادن یک الاستیک ارتودنسی در محل تماس پروگزیمال به عنوان استاندارد طلایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها حساسیت و ویژگی دستگاه لیزر دیاگنودنت به ترتیب 1 و 919/0 و برای رادیوگرافی بایت وینگ ثانویه 857/0 و 1 بود. میزان پیش‏بینی مثبت در روش لیزر 70 درصد و با رادیوگرافی ثانویه 100درصد بود. نتیجه گیری با توجه به آسانی کاربرد، ایمنی و حساسیت بالای لیزر دیاگنودنت این دستگاه می تواند برای تشخیص افتراقی سطوح پروگزیمالی حفره دار شده به کار گرفته شود. همچنین روش ابداعی تشخیص پوسیدگی پروگزیمال با توجه به میزان پیش بینی مثبت بالا یک جایگزین مناسب برای تشخیص ضایعات حفره دار پروگزیمالی است.

چکیده: هدف: در سال های اخیر استفاده از کامپوزیت های تقویت شده با فیبر (fiber reinforced composite frc:) در دندانپزشکی رو به افزایش است، خصوصاً در ارتودنسی به عنوان ریتینرهای باند شونده به کار می روند. همیشه نگرانی هایی بابت سمیت سلولی frcها وجود داشته است. هدف از مطالعه اخیر بررسی سمیت سلولی ریتینرهای باندشونده از جنس کامپوزیت‏های تقویت شده با فیبر (frc) در مقایسه با flexible spiral wire (fsw) در شرایط بازسازی شده با ریسک پوسیدگی کم و زیاد بر روی فیبروبلاست های دهانی انسان می‏باشد. مواد و روش ها: چهار گروه ریتینر ثابت ارتودنسی انتخاب شدند. گروه 1) متشکل از فیبرهای گلاس: interlig (angelus) ، گروه 2) متشکل از فیبرهای پلی اتیلن: connect (kerr) ، گروه 3) متشکل از فیبر کوارتز: quartz splint ud (rtd) و گروه 4) سیم flexible spiral wires تمام ریتینرها برش زده شدند. بیست عدد از هر گروه با مساحت مشابه آماده شد، که نیمی از نمونه ها در محیطی با ریسک بالای پوسیدگی ( 60 دقیقه در اسید لاکتیک %10 سه بار در روز و بقیه ساعات شبانه روز را در بزاق مصنوعی) و نیم دیگر در محیطی با ریسک پائین پوسیدگی (20 دقیقه در اسید لاکتیک %10 سه بار در روز و بقیه ساعات شبانه روز را در بزاق مصنوعی) در مدت های 1 روز، 7 روز و 30 روز قرار گرفتند. بر روی تمام این گروه ها ترموسایکلینگ ( 5000 دور، 5 تا 55 درجه) صورت گرفت. 10 نمونه از هر گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. تمام گروه ها در محیط کشت dmem قرار گرفتند و حیات سلولی از طریق تست mtt ارزیابی شد و اختلاف بین گروه ها و بین روزها با آنالیز واریانس (05/0p< ) و تست های توکی مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی تأثیر محیط پر اسید با کم اسید از تستt-student (independent) استفاده شد. یافته ها: سمیت سلولی تمام نمونه ها در روز مبدأ مشابه و شدید بود. به طور کلی طی ماه اول، از میزان سمیت سلولی به تدریج کاسته شد. در شرایط با ریسک پوسیدگی کم میزان سمیت تمام نمونه ها بعد از یک ماه خفیف گزارش شد (حیات سلولی connect %61 ، interlig %90، quartz splint % 86 و گروهfsw %90 بود)، اما اختلاف آماری معنی داری بین گروه ها وجود داشت (016/0 =p-value). در شرایط دارای ریسک پوسیدگی زیاد بعد از یک ماه، گروه connect و quartz splint سمیت کمتری را نسبت به سایرین داشته و سمیت آنها خفیف بود (حیات سلولی آنها به ترتیب %73 و % 69) ولی گروه interlig سمیت متوسط (%52 حیات سلولی) و گروهfsw سمیت شدید (%22 حیات سلولی) از خود بروز دادند. بعد از یک ماه اختلاف بین گروه ها معنی دار بود (000/0 = p-value). نتیجه گیری: توصیه می شود در افرادی با ریسک پوسیدگی بالا که ریتینرها بیشتر تحت تأثیر حملات اسیدی قرار می گیرند از ریتینرهای سیمی fsw استفاده نشود و به جای آن از frc‏های مقاوم به اسید همانند connect با فیبر پلی اتیلن یا quartz splint با فیبر کوارتز استفاده نمود. اما در افرادی با ریسک پوسیدگی کم، تفاوت چندانی در ریتینر مورد استفاده از نظر سمیت سلولی وجود ندارد.

هدف از مطالعه: لیکن پلان بیماری پوستی مخاطی با علتناشناخته است.ایمنی سلولی با واسطه سلولهایtدرپاتوژنز آن نقش دارد شیوع آن در جمعیت 2-1% گزارش شده است.لیکن پلان دهانی به دو صورتکراتوتیک(سفید)و غیر کراتوتیکدیده می شود. هرچند ضایعات کراتوتیک نسبتاً بدون علامتند اما ضایعات اروزیو- آتروفیک اغلب دردناک بوده و استعداد تغییرات بدخیمی دارند.درمانهای متعددی برای آن مطرح شده است که شامل کورتیکواستروئیدهای های سیستمیک و موضعی است.کورتیکواستروئیدهای موضعی به عنوان درمان اصلی این ضایعات مطرح هستند.اخیراًفتودینامیک تراپی به عنوان یک روش جدید در درمان لیکن پلان دهانی اروزیو-آتروفیک مطرح شده است که بدون عارضه جانبی است.هدف از این مطالعه مقایسه بین اثر فتودینامیک تراپی با واسطه تولوئیدین بلو و کورتیکواستروئید موضعی در درمان لیکن پلان دهانیکراتوتیک-اروزیو-آتروفیک بود. مواد و روش ها: مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود.25بیمارکه معیارهای لازم جهت ورود به مطالعه را داشتند به طور تصادفی در یکی از این2 گروه قرار گرفتند: گروه اول(تجربی):دو جلسه درمان در این گروه از بیمارانµl 50 تولوئیدین بلو1mg/ml با استفاده از میکروپیپت بر روی ضایعه مالیده شد و پس از ده دقیقه لیزر با طول موج nm 630 و با انرژی j/cm21/5و به مدت2دقیقه به ضایعه بیمار تابیده شد.این درمان در دو جلسه انجام شد. گروه دوم(شاهد): در این گروه دهان شویه کورتیکواستروئیدموضعی(باحل کردن یک قرص دگزامتازون5/0میلی گرمی در ml5 آب) به مدت 5 دقیقه و بعد از نیم ساعت،5دقیقه دهان شویه با نیستاتین 000100واحد به میزان30قطره روزی4بار بمدت یکماه انجام شد.. مشخصات فردی،نوع درجه ضایعات،شدت ابتلا به ضایعات و درد و سوزش بیماران قبل و بعد ازدرمان و طی یکماه پیگیری ثبت شدند.میزان پاسخ به درمان بر اساس تغییر شدت ابتلا به ضایعات وتغییر شدت درد و سوزش تعریف شد.پس از جمع آوری داده ها آنالیز آنها توسط آزمون-های کای-دو، من-ویتنی، -tمستقل،ویلکاکسون و دقیق فیشر با استفاده از نرم افزار11.5spssانجام شد. یافته ها: در مورد نوع ضایعات دهان در گروه تجربی قبل و بعد از درمان اختلاف معنی داری وجود داشت.(p=0/021) و در گروه شاهد نیز نتایج قبل و بعد از درمان اختلاف معنی داری را نشان دادند(p=0/002) ولی بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.(p=0/72) در گروه تجربی میانگین بهبود شدت ابتلا به ضایعات قبل و بعد از درمان افزایش معنی داری را نشان داد.(005/0p=)در گروه شاهد نیز میانگین بهبود شدت ابتلا به ضایعات قبل و بعد از درمان اختلاف معنی داری را نشان داد.( 001/0p= ) همچنین اختلاف بین شدت بهبودی در قبل و بعد درمان بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت.(p=0/001) که این تفاوت در گروه شاهد بیشتر بود. در گروه تجربی میانگین بهبود درد و سوزش قبل و بعد از درمان کاهش معنی داری را نشان نداد.(355/0p=)اما در گروه شاهدمیانگین بهبود درد و سوزش قبل و بعد از درمان کاهش معنی-داری را نشان داد.( p <0.001) بهبود درد و سوزش بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت. (001/0>p) این میزان کاهش در گروه شاهد بیشتر از گروه تجربی بود. نتیجه گیری و پیشنهادات: با توجه به نتایج مطالعه اخیر می توان چنین بیان کرد که استفاده از فتودینامیک تراپی با واسطه تولوئیدین بلو با استفاد از لیزر دیودبا طول موج nm630در درمان ضایعات لیکن پلان دهانی اروزیو-آتروفیک موثر است.اما اثر بخشی آن کمتر از درمان رایج کورتیکواستروئید است. لذا استفاده از این روش به عنوان یک درمان کمکی و حتی جانشین کورتیکواستروئید موضعی با تعداد جلسات بیشترپیشنهاد می شود. کلید واژه ها: لیکن پلان دهانی اروزیو- آتروفیک–فتودینامیک تراپی–تولوئیدین بلو–کورتیکواستروئیدموضعی

چکیده مقدمه: از آنجایی که روش های مکانیکی کنترل پلاک، دارای محدودیت هایی می باشد، روش های کمکی شیمیایی از قبیل استفاده از دهانشویه ها جهت کنترل پلاک، پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر ضدمیکروبی چند محلول کلوئیدال حاوی ذرات نانوی اکسید روی، اکسید مس، اکسید تیتانیوم و نقره با چند دهانشویه رایج شامل سدیم فلوراید ،کلرهگزیدین و پرسیکا بود. مواد و روش ها: پس از فرآوری محلول های کلوئیدال حاوی ذرات نانو، 7 گروه متفاوت بدست آمد که عبارت بود از: محلول های حاوی نانواکسید روی، نانواکسید مس، نانواکسید تیتانیوم، نانو نقره ، دهانشویه های سدیم فلوراید، کلرهگزیدین و پرسیکا. کمترین غلظت باکتری کشی (mbc) و کمترین غلظت مهارکنندگی (mic) گروه های فوق در مقابل باکتری های استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سانگوئیس به روش رقیق سازی متوالی تعیین شد. همچنین به منظور تعیین زمان لازم برای اثر باکتریوسیدال، در هر گروه پس از مدت زمانهای 1 ، 5 ، 15 و 60 دقیقه مجاورت نمودن باکتری های فوق با غلظت اولیه محلول های نانو ( ppm25) و دهانشویه های ذکر شده، تعداد کلونی های میکروبی باقیمانده شمارش شد. هر غلظت مشخص از هر یک از فرآورده ها، 3 بار مورد آزمایش قرار گرفت. جهت مقایسه گروه ها با یکدیگر از آزمون anova و duncan استفاده شد وp<0.05 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: براساس آنالیز واریانس یکطرفه، اختلاف معنی داری در mic وmbc بین گروه های مختلف در برابر دو باکتری استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سانگوئیس مشاهده شد(p-value <0.001). مقایسه نشان دادکه محلول کلوئیدال حاوی نانو ذرات tio2 کمترین و کلرهگزیدین بیشترین mic و mbc رادر برابر باکتری استرپتوکوکوس موتانس نشان دادند. در برابر استرپتوکوکوس سانگوئیس، محلول حاوی نانو ذرات tio2 کمترین mic و محلول های حاوی نانو ذرات tio2 و zno کمترین mbcرا داشتند و کلرهگزیدین بیشترین mbc وmic را نشان داد. میانگین تعداد کلونی ها پس از زمان های 1 ، 5 ، 15 و 60 دقیقه در برابر استرپتوکوکوس موتانس واسترپتوکوکوس سانگوئیس اختلاف معنی داری بین گروه های مختلف نشان داد (p-value < 0.001). در تمامی زمان ها پرسیکا و کلرهگزیدین دارای بهترین نتیجه در برابر هر دو باکتری مورد مطالعه بودند، در حالیکه گروه سدیم فلوراید بیشترین کلونی را نشان داد. در بین محلول های کلوئیدال نانو پس از مدت یک دقیقه گروهcuo ، پس از 5 دقیقه گروه zno ، پس از 15 و 60 دقیقه گروه tio2 ، بهترین نتایج را در برابر استرپتوکوکوس موتانس نشان دادند . گروه tio2 بیشترین کاهش را در تعداد کلنی های استرپتوکوکوس سانگوئیس در تمامی زمان های مورد بررسی نشان داد. نتیجه گیری : نانودی اکسید تیتانیوم دارای کمترین غلظت ضد میکروبی نسبت به سایر محلول های نانو و دهانشویه های کلرهگزیدین و سدیم فلوراید بود و اثر باکتریوسیدالی مطلوبی را در برابر استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سانگوئیس اعمال نمود. لذا استفاده از این نانو ذره را می توان به صورت مجزا یا در ترکیب با سایر دهانشویه ها پیشنهاد نمود.

مقدمه: هنوز نگرانی درباره تأثیر فرایند بلیچینگ روی خصوصیات مکانیکی مینا وجود دارد. هدف از این تحقیق ارزیابی مورفولوژی و میکروهاردنس مینا بعد از دو روش بلیچینگ در منزل و بلیچینگ در مطب با کمک لیزر بود. روش کار: در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 40 دندان انسیزور گاوی سالم انتخاب که با استفاده از محلول دمینرالیزه کننده، ضایعات وایت اسپات در آن ها ایجاد شد. هر کدام از دندان ها برش داده و مانت شدند. این بلوک های مینایی به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. سپس دندان های هر گروه تحت درمان های زیر قرار گرفتند: 1-استفاده از ژل کارباماید پراکساید 15% به مدت 15 روز با استفاده از تری بلیچینگ 2- استفاده از ژل هیدروژن پراکساید 40% با استفاده از لیزر در سه جلسه. تست میکروهاردنس ویکرز قبل و بعد از بلیچینگ در سه نقطه برای هر نمونه انجام شد. بررسی میکروسکوپ الکترونی برای یک نمونه مینای دمینرالیزه و یک نمونه از هر گروه بعد از بلیچینگ انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های تی زوجی و تی مستقل ارزیابی شد و سطح معنی داری 05/0p< در نظر گرفته شد. نتایج: کاهش معنی داری در میکروهاردنس دو گروه بعد از بلیچینگ وجود داشت )05/0p<). در بررسی میکروسکوپ الکترونی نیز در هر دو گروه در مقایسه با نمونه شاهد، افزایش خلل و فرج به دنبال درمان بلیچینگ مشاهده شد. نتیجه گیری: سفید کردن با هر دو روش بلیچینگ در مطب به کمک لیزر و بلیچینگ در خانه می تواند باعث کاهش میکروهاردنس مینای دندان شود. همچنین روی مورفولوژی سطحی مینا نیز تأثیر می گذارد و باعث ایجاد خلل و فرج در سطح آن می شود. واژه های کلیدی: لکه سفید، سفید کردن، لیزر دیود، ریز سختی، میکروسکوپ الکترونی

مقدمه: روشهای متفاوتی برای درمان مینای دمینرالیزه وجود دارد ولی در مورد موثر بودن پروسه ی بلیچینگ بر دندان های دارای لکه سفید اطلاعات زیادی در دسترس نیست. لذا هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای تأثیر بلیچینگ در مطب با کمک لیزر و بلیچینگ در منزل بر روی مینای سالم و مینای دمینرالیزه بود. روش کار: تعداد 120دندان انسیزور گاوی انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. سطح دندان ها با پامیس به مدت 30 ثانیه تمیز شد. دو گروه از دندان ها به مدت سه ماه در محلول پوسیدگی زا برای ایجاد ضایعات دمینرالیزه قرار گرفتند. پس از این مرحله دندان ها به مدت 5/7 روز در محلول رنگزا (2 گرم چای در 100 میلی لیتر آب مقطر) قرار داده شدند. سپس دندان های هر گروه تحت یکی از درمان های زیر قرار گرفتند: 1) کاربرد ژل هیدروژن پراکساید 40? به همراه لیزر دیود (nm 810، w 2) در دندان های دمینرالیزه 2) کاربرد ژل هیدروژن پراکساید ?40 به همراه لیزر دیود (nm 810، w 2) در دندان های سالم 3) کاربرد ژل کارباماید پراکساید 15? به کمک تری بلیچینگ در دندان های دمینرالیزه 4) کاربرد ژل کارباماید پراکساید 15? به کمک تری بلیچینگ در دندان های سالم. دندان ها در گروه لیزر بلیچینگ در سه جلسه با فاصله ی پنج روز و در گروه بلیچینگ در منزل روزانه هشت ساعت و به مدت 15 روز تحت درمان قرار گرفتند. رنگ سنجی پس از هر مرحله صورت گرفت و مقادیر l، a و b ثبت شد. تفاوت رنگ بین مراحل مختلف درمان (e?) در هر گروه محاسبه شد. داده ها با آزمون های anova و duncan واکاوی شد. نتایج: اگرچه که دندان های دمینرالیزه میزان تغییر رنگ بیشتری را در مرحله رنگ زایی نشان دادند ولی هیچ تفاوت معنی داری در تغییر رنگ بین مرحله اول و دوم در میان چهار گروه مشاهده نشد. در مقایسه نتایج بین مراحل دوم و سوم (et2-t3?) و مراحل دوم و چهارم (et2-t4?)، گروه بلیچینگ در مطب با کمک لیزر تغییر رنگ بیشتری را نسبت به سایر گروه های مورد بررسی نشان داد (p<0.05). نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهند که روش بلیچینگ در مطب به همراه لیزر دیود nm 810 و بلیچینگ در منزل کارایی مشابه در درمان تغییر رنگ مینای سالم داشت ولی در مورد مینای دمینرالیزه بلیچینگ در مطب به همراه لیزر دیود nm 810 اثرات سفید کنندگی سریعتر و کارایی بهتری نسبت به روش بلیچینگ در منزل بر روی مینا ی دمینرالیزه نشان داد.

چکیده مقدمه و هدف: فرایند التیام زخم و رژنریشن شامل آبشاری پیچیده از وقایعی مثل تکثیر سلولی و تمایز است. این مراحل توسط مولکول هایی که فاکتور های رشدی نام دارندکنترل می شوند. فعال سازی پلاکت ها در محل عفونت یا آسیب بافتی منجر به آزادسازی مقادیر قابل ملاحظه ای از مواد بیواکتیو اندوژن شامل فاکتورهای رشدی مانند vegf،pdgf،fgf،egf، tgf? می شود که این عوامل می توانند فرایند ترمیم را تسریع کنند. بنابراین اگر فاکتور های رشدی پلاکت ها در محل آسیب بافتی به طور موثری عمل کنند افزایش سرعت التیام القاء شده توسط فاکتور های رشدی قابل انتظار است. کاربرد پلاکت های حاضر در پلاسمای غنی از پلاکت (prp) در زمینه دندانپزشکی مورد استقبال قرار گرفته است با اینکه موثر بودن آن هنوز مورد سوال است. در طول سال های اخیر، استفاده کلینیکی از لیزر کم توان رو به فزونی گذاشته است.گفته می شود که تابش لیزر باعث افزایش سرعت التیام بافتی می شود. به عنوان مثال اثرات تسکین دهنده درد لیزر کم توان روی زخم های دهانی، بیماری افزایش حساسیت دندانی وآرتریت تمپورومندیبولار نشان داده شده است. لیزر ga-al-as یک نمونه از لیزرهای کم توان است که به طور گسترده ای برای دستیابی به اهدافی مانند التیام بافتی، کاهش درد وتشکیل بافت سخت به کار می رود. هدف از این مطالعه هم بررسی تأثیر prp بر روی تکثیر و تمایز سلول های مزانشیمی تمایز نیافته مشتق از پالپ با کاربرد و عدم کاربرد لیزر بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، سلول های پالپ دندانی جداسازی شده از دندان مولر سوم انسان از مرکز تحقیقات ترابی نژاد واقع در اصفهان تهیه شد. سلول ها در محیط کشت dmem که حاوی 10% fbs بود کشت داده شد. پس از اینکه سلول ها به تعداد لازم رسیدند. جهت انجام تست های mtt و سنجش فعالیت آلکالین فسفاتاز به 4 گروه تقسیم شدند که شامل گروه های کنترل، prp، prp+لیزر و لیزر بود. در گروه prp وprp +لیزر 10% prp به هر خانه پلیت اضافه شد. در گروه لیزر و گروه prp+لیزر جهت انجام تست پرولیفراسیون به میزان 45 ثانیه تابش لیزر صورت گرفت اما در تست فعایت آلکالین فسفاتاز تابش لیزر به مدت 135 ثانیه صورت گرفت. پس از گذشت زمان های 1،3 و5 روز نتایج پرولیفراسیون سلول ها با تست رنگ سنجی mtt و تست آلکالین فسفاتاز هم به روش رنگ سنجی آلکالین فسفاتاز بررسی شد. نتایج: prp وprp +لیزر ابتدا تا روز سوم باعث افزایش پرولیفراسیون و بقای سلولی می شد اما پس از آن تا روز پنجم سبب کاهش پرولیفراسیون و بقای سلولی می شد. گروه لیزر باعث افزایش پرولیفراسیون و بقای سلولی تا روز پنجم گردیدکه میزان آن از گروه کنترل کمتر بود. گروه های لیزر و کنترل به طور معنی داری پرولیفراسیون و بقای سلولی بیشتری در تمام روزها نسبت به گروه های prp وprp+لیزر نشان می دادند. فعالیت آلکالین فسفاتاز به ترتیب در گروه های rpr+لیزر، prp و لیزر بیشتر دیده شد که فعالیت همه آنها از گروه کنترل کمتر بود. فعالیت آلکالین فسفاتاز در گروه کنترل در طول 5 روز روند افزایشی داشت در حالی که در گروه های دیگر روند کاهشی داشت. نتیجه گیری: تابش لیزر می تواند باعث پرولیفراسیون سلولی شود و در این زمینه بهتر از prp عمل می کند البته جهت بررسی تحریک تشکیل بافت سخت توسط لیزر و prp انجام مطالعات بیشتر لازم است.

چکیده مقدمه و هدف: یکی از چالش های پیش روی ارتدنتیست ها، ریلپس دندانهای چرخش یافته پس از پایان درمان ارتودنسی است که محتمل ترینعلت آن کشش الیاف سوپراکرستال لثه می باشد و یکی از اصلی ترین راه های مقابله با آن circumferential supracrestal fibrotomy ( csf ) است که به تازگی توسط لیزر نیز انجام می گیرد. لذا هدف از این مطالعه، مقایسه بالینی تاثیر فیبروتومی استاندارد، فیبروتومی به کمک لیزرer:yag و درمان با لیزرکم توان بر میزان ریلپس دندانهای ثنایای چرخش یافته می باشد . روش کار: در این کارآزمایی بالینی?? بیمار( ?? زن و ? مرد) که آماده برای باز کردن دستگاههای ارتدنسی ثابت بودند و حداقل یک دندان ثنایای بالا با چرخش اولیه ی ?? تا ?? درجه داشتند به ? گروه ? تایی تقسیم شدند: گروه اول : گروه csf توسط تیغ/گروه دوم: گروه csf توسط لیزرer-yag /گروه سوم: گروه درمان با لیزر کم توان ga-al-as، /گروه چهارم: کنترل .در کلیه بیماران قالب گیری با آلژینات در ابتدای تحقیق انجام و کست مطالعه فراهم گردید و با کستهای مطالعه تهیه شده پس از ریلپس از طریق مانت کردن روی سورویور و ثبت تصاویر استاندارد، با کمک نرم افزار digimizer version 4.1.1.0 آنالیز گردید و میزان ریلپس در هر گروه طی 30 روزمشخص گردید.همچنین در گروه های فیبروتومی (گروههای اول و دوم ) میزان تحلیل لثه،تغییر عمق سالکوس و درد طی 24 ساعت اول نیز با یکدیگر مقایسه شد . داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری واریانس یک طرفه anova و t-test و من – ویتنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: درصد ریلپس در گروه csf با تیغ 66/9 ،گروه لیزر کم توان67/11 ، csf با لیزر er-yag71/12 و گروه کنترل 82/27 بود که در گروه های مداخله از لحاظ آماری اختلاف معناداری مشاهده نشد در حالی که تمامی آنها با گروه کنترل اختلاف آماری فاحشی داشتند (001/0p-value <). همچنین در گروه های فیبروتومی میزان تحلیل لثه و تغییر عمق سالکوس لثه با یکدیگر اختلاف آماری معنی داری نداشتند،درحالی که درد طی 24 ساعت اول در گروه csf با تیغ بیشتر و تفاوت آماری معنی دار بود (003/0p-value=) . نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر، csf با کمک لیزر می تواند به عنوان روشی موثر در جلوگیری از ریلپس دندان های چرخیده تلقی شود . ضمن این که درد و ناراحتی و خونریزی در این روش به مراتب کم تر از روش سنتی csf توسط تیغ می باشد . هیچ یک از این دو گروه تحلیل لثه واضح و تغییر در عمق سالکوس لثه را از خود نشان ندادند . به علاوه لیزر کم توان نیز می تواند در دوز بالا در کوتاه مدت جلوی ریلپس دندانی را بگیرد. کلمات کلیدی: ریلپس دندان های چرخیده،csf ، laser-aided csf، لیزر کم توان

مقدمه:مطالعات نشان داده اند که 6/49% تا 64% از بیماران درجاتی از تشکیل white spot را در طی درمان ارتودنسی تجربه می کنند.روشهای مختلفی برای جلوگیری یا کاهش دکلسیفیکاسیون مینا پیشنهاد شده است که یک روش نسبتاً ساده و غیر تهاجمی، تابش لیزر روی مینای دندان است. روش ها:در این تحقیق 90 دندان پرمولر تازه کشیده شده انسانی استفاده شد. دندان ها به مدت 2 ماه داخل محلول دمینرالیزاسیون گذاشته شدند تا ضایعات شبه پوسیدگی ایجاد شوند. نمونه ها به 9 گروه مساوی شامل: گروه لیزر کم توان مرئی قرمز و لیزر غیرمرئی مادون قرمز هریک در دو زمان تابش 1 و 4 دقیقه، لیزر پرتوان co2 با دو تنظیم مختلف، لیزر er-yag (همگی به همراه کرم cppf-acp)، گروه کرم cppf-acp تنها و گروه کنترل تقسیم شدند. تمام نمونه ها بعد از درمان موضعی تحت آزمایشcross-sectional microhardness در سطح و عمق 70 و 100 میکرومتری قرار گرفتند. سپس داده ها با استفاده از آزمون های anova و duncan واکاوی شد. یافته ها:کمترین میزان میکروهاردنس در هر سه ناحیه مربوط به نمونه های گروه لیزر کربن دی اکسید 15 وات به همراه کرم cppf-acp شده بود. از سوی دیگر، نمونه های گروه های لیزرکم توان قرمز با مدت تابش یک دقیقه و لیزر er:yag به همراه کرم cppf-acp ، در هر سه ناحیه، به ترتیب بیشترین میکروهاردنس را در بین گروه های حاضر در مطالعه داشتند. نتیجه گیری:مطالعه ی حاضر نشان داد که استفاده از لیزرهای کم توان قرمز با تابش یک دقیقه و er:yag به همراه کرم cppf-acp می تواند در درمان دندانهای دارای ضایعات پوسیدگی اولیه موثر باشد.

مقدمه تغییر رنگ دندان ها به ویژه تغییر رنگ های ناشی از دهانشویه ها جزو مواردی هستند که برای بیماران ارتودنسی آزار دهنده است. عوارض جانبی دهانشویه ها همچون تغییر رنگ دندان ها و طعم ناخوشایند دهانشویه کلرهگزیدین و اثر نامطلوب دهانشویه های سدیم فلوراید روی خواص مکانیکی دستگاه های ارتودنسی نشان دهنده ی نیاز به بررسی دهانشویه های جایگزین مانند دهانشویه های حاوی نانوذرات فلزی می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر چند دهانشویه حاوی ذرات نانو روی مینای دندان و کامپوزیت دندانپزشکی در مقایسه با آب مقطر و کلرهگزیدین بود. مواد و روش نانو ذرات اکسید روی، اکسید مس، اکسید تیتانیوم و نقره به صورت پیش ساخته خریداری شده و دهانشویه های نانو با غلظت اولیه ppm 25 تهیه شدند. برای سنجش تغییر رنگ ، از دندان های پرمولر اول فک بالا و نمونه های کامپوزیت با قطرmm 10 و ضخامت mm 2 استفاده شد. ابتدا نمونه های دندانی و کامپوزیتی به مدت 24 ساعت در آب مقطرc °37 نگهداری شدند. سپس رنگ تمام نمونه ها توسط کالریمتری و بر اساس سیستم cielab تعیین گردید. در مرحله بعد نمونه ها به مدت 24 ساعت در دهانشویه های حاوی نانوذرات اکسید روی، اکسید مس، اکسید تیتانیوم، نقره، کلرهگزیدین ( کنترل مثبت) یا آب مقطر (کنترل منفی) غوطه ور شدند و مجددا سنجش رنگ انجام شد. در مرحله سوم، سطح نمونه ها توسط مسواک برقی oral b به مدت 1 دقیقه تمیز شدند و نمونه ها مجددا مورد آزمایش رنگ قرار گرفتند. میزان تغییر رنگ بین مراحل مختلف درمان در میان گروه های مختلف، با استفاده از آزمون anova و آزمون توکی محاسبه شد و سطح معنی داری p<0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها در ارتباط با نمونه های کامپوزیتی، میزان تغییر رنگ بین مرحله اول و دوم در دهانشویه های نقره (ag) و کلرهگزیدین (chx) به صورت قابل توجهی کمتر از دهانشویه های حاوی نانوذرات اکسید مس (cuo) و اکسید تیتانیوم (tio2) بود،و در نمونه های دندانی در گروه دهانشویه حاوی نانوذرات اکسید روی به صورت قابل توجهی بیشتر از سایر گروه ها بود. تغییر رنگ بین مرحله دوم و سوم در نمونه های کامپوزیتی فقط در گروه دهانشویه حاوی نانوذرات مس به صورت قابل توجهی بیشتر از گروه آب مقطر بود و در مورد نمونه های دندانی در گروه های مختلف تفاوت معناداری با یکدیگر نداشت(p<0/05). تغییر رنگ بین مرحله اول و سوم در نمونه های کامپوزیتی در تمام گروه های دهانشویه از لحاظ آماری در یک سطح و به صورت قابل توجهی بیشتر از گروه آب مقطر بود و در نمونه های دندانی میزان تغییر رنگ در گروه آب مقطر و کلرهگزیدین، به صورت قابل توجهی کمتر از سایر گروه ها بود. هم چنین میزان تغییر رنگ در دهانشویه حاوی نانو ذرات اکسید تیتانیوم به طور قابل توجهی کمتر از دهان شویه نانواکسید روی بود. نتیجه گیری دهانشویه های نانو با غلظت ppm25 تغییر رنگی در حد کلرهگزیدین و بیشتر نشان دادند. تغییر رنگ در کامپوزیت بیشتر از مینای دندان بود. مسواک زدن تأثیر اندکی در برداشتن تغییر رنگ از روی نمونه ها داشت. دهان شویه های حاوی ذرات نانو مختلف روی دندان و کامپوزیت تأثیر رنگزایی نسبتاً متفاوتی نشان دادند.

چکیده مقدمه: درای ساکت یکی از شایع ترین عوارض پس از در آوردن دندان می باشد. یکی از مرسوم ترین درمان ها برای این ضایعه استفاده از آلوئوژل است. درمان بالیزر کم توان دارای اثرات ثابت شده در بهبود سرعت و کیفیت ترمیم زخم ها و اثر ضد التهابی است . هدف از این مطالعه مقایسه کاربرد دو نوع لیزر کم توان و آلوئوژل در درمان بیماران دارای dry socket می باشد . مواد و روش ها: تعداد 60 بیمار با تشخیص dry socket دندان مولر سوم فک پایین انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 20 تایی تقسیم شدند. در گروه اول تنها درمان با آلوئوژل مطابق پروتکل استاندارد انجام شد . در گروه دوم از لیزر با طول موجnm 660 و توانmw 200 و در گروه سوم از لیزر کم توان با طول موج 810 nm با توانmw 200 به مدت 30 ثانیه در سه نقطه و برای سه روز استفاده شد . بیمار نیز به صورت روزانه تا 3 روز میزان درد خود را بوسیله یک visual analog scale(vas) ثبت کرد . در نهایت داده ها پس از جمع آوری با استفاده نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . نتایج: در روز اول درد در هر سه گروه بعد از مداخله به طور قابل توجهی کاهش پیدا کرده بود . در روز اول شدت درد در گروه آلوئوژل به طور قابل توجهی کمتر از دو گروه دیگر بود اما بین گروه لیزر nm 660 و nm 810 تفاوت معنی داری وجود نداشت . در روز دوم هم در هر سه گروه میزان درد به طور قابل توجهی کمتر شده بود. هم چنین شدت درد در گروه لیزر nm 660 در زمان 12 ساعت به طور معنی داری کمتر از دو گروه دیگر و در گروه آلوئوژل به طور قابل توجهی کمتر از گروه لیزرnm 810 بود . این نتایج در روز سوم هم به همین ترتیب بود. نتیجه گیری: اثر آلوئوژل در کاهش درد بیماران سریع تر از گروه های لیزر nm 660 وnm 810 بود ولی در روز های بعدی لیزر nm 660 بهتر از دو گروه دیگر عمل کرده بود . آلوئوژل در همه بازه های زمانی بهتر از لیزر nm 810 درد بیماران را کاهش داده بود . اثر لیزرnm810 با گذر زمان افزایش یافت. واژه های کلیدی: درمان با لیزر کم توان، آلوئوژل، مولر سوم مندیبل

مقدمه: رستوریشن های با بیس سرامیک زیرکونیا به دلیل استحکام و سختی بالا، زیبایی قابل قبول، پایداری شیمیایی و سازگاری زیستی در دندانپزشکی محبوبیت پیدا کرده اند.روشهای مختلفی برای آماده سازی سطحی زیرکونیا معرفی شده که یکی از آنها استفاده از لیزر nd:yag می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آماده سازی سطحی زیرکونیا با لیزر nd:yag و همچنین مقایسه ی استحکام باند برشی زیرکونیا به عاج دندان در دو سمان رزینی و گلاس آینومر است. روش کار: در این مطالعه 48 نمونه بلاک زیرکونیاcercon با ابعاد mm 4x4 و ضخامت mm 1 به 4 گروه 12 تایی تقسیم شدند. نمونه های گروه 1 و 3 تحت هیچ آماده سازی سطحی قرار نگرفتند و نمونه های گروه 2 و 4 با لیزر nd:yag آماده سازی شدند. 24 عدد دندان مولر سالم در سطوح باکال و لینگوآل تراش خوردند تا سطح عاج کاملا سالم اکسپوز شود. نمونه های گروه 1 و 2 با سمان رزینی panavia f 2.0 و نمونه های گروه 3 و 4 با سمان گلاس آینومر gc fuji i به عاج دندان سمان شدند. سپس نمونه ها به مدت 24 ساعت در آب مقطر نگهداری شدند. سپس آزمایش استحکام برشی پیوند بوسیله دستگاه اینسترون با سرعت 1 mm/min در اینترفیس نمونه و عاج دندان انجام شد. پس از ثبت نیروی لازم برای شکست، نوع شکست نیز با استریومیکروسکوپ تعیین شد. در نهایت از آزمون independent t-tes و واریانس یک عاملی برای آنالیز داده ها استفاده گردید. نتایج: بر اساس نتایج آزمون های آماری؛ میانگین استحکام باند برشی در گروه های مختلف به شکل زیر محاسبه گردید: در گروه یک 3.98 مگاپاسکال، در گروه دو 10.24 مگاپاسکال، در گروه سه 1.66 مگاپاسکال و نهایتا در گروه چهار 2.21 مگاپاسکال. براساس این آزمون میزان استحکام باند برشی در بین هر چهار گروه معنی دار بود (p=0.00). بر اساس این پژوهش نمونه های گروه 2 توانستند به استحکام باند برشی اپتیموم دست یابند. نمونه های باند شده با سمان گلاس آینومر جی سی در هر دو گروه 3 و 4 مقدار استحکام باند برشی ضعیفی را نشان دادند؛ گرچه تفاوت استحکام باند برشی در بین آنها معنادار بود(p=0.015) اما هیچ یک از این گروه ها نتوانستند به مقدار اپتیموم دست یابند. نتیجه گیری: تابش لیزر nd:yag به دلیل ایجاد خشونت سطحی روی زیرکونیا باعث افزایش استحکام باند برشی زیرکونیا به عاج دندان می شود و میتواند یک روش مناسب برای آماده سازی سرامیک زیرکونیا پیش از سمان کردن باشد. همچنین سمان مناسب برای باند بین زیرکونیا و عاج دندان؛ سمان رزینی است و استفاده از سمان گلاس آینومر برای باند کردن زیرکونیا به دندان توصیه نمیشود.

مقدمه: دو ریتینر hawley و فرم داده شده در خلا به طور مرسوم برای ریتنشن بعد از درمان ارتودنسی به کار می روند. در این مطالعه دو پروتکل زمانی مختلف استفاده از ریتینر فرم داده شده در خلا را با پروتکل مرسومی که برای ریتینر هاولی به کار می رود، مقایسه کردیم تا کارایی و زمان مناسب استفاده از این ریتینر ها بررسی گردد. هم چنین میزان رضایتمندی بیماران از این دو نوع نگهدارنده مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها:در این مطالعه بالینی 90 بیمار 14 تا 25 ساله که در بخش ارتودنسی یا در کلینیک ویژه دانشکده دندانپزشکی مشهد تحت درمان ارتودنسی ثابت قرار گرفته بودند و نیاز به ریتنر داشتند انتخاب و بر اساس نوع ریتنشن به 3 گروه تقسیم شدند: 1) hawley 2)essix1w ، 3) essix4m .در گروه 1 و3 بیماران 4ماه تمام وقت و سپس شب ها از ریتینر ها استفاده کردند.در گروه essix1w ریتینر 1 هفته تمام وقت و سپس شب ها استفاده شد.کست های مطالعه در زمان های دیباند،4 ماه و 8 ماه بعد تهیه و موارد زیر بر روی آنها اندازه گیری شد: عرض بین کانینی، عرض بین مولری، محیط (طول) قوس، ایندکس نامنظمی little’s تغییر یافته. برای بررسی رضایتمندی بیماران، 1 هفته بعد از تحویل ریتینر و درپایان 8 ماه به آنها پرسشنامه هایی داده شد. یافته ها: نتایج حاکی از این بود که عرض بین کانینی، عرض بین مولری و محیط قوس از نظر کلینیکی بین سه گروه اختلاف معناداری نداشتند. اما در مورد معیار ایندکس نامنظمی littles تغییر یافته در فک بالا، بررسی انجام شده 8 ماه پس از شروع مطالعه نشان داد که این معیار به طور معنی داری در گروه hawley بالاتر از دو گروه دیگر بود. هم چنین بررسی روند تغییرات معیار نامنظمی littles در فک بالا و پایین نشان داد که در هر سه گروه این معیار به طور معنی داری افزایش داشته است. در رابطه با رضایت مندی بیماران هیچ یک از معیار های بررسی شده تفاوت معناداری بین سه گروه نشان نداد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از ان است که استفاده از ریتینر essix بصورت نیمه وقت، تفاوتی با استفاده تمام وقت آن ندارد، بنابراین به نظر می رسد از نظر بالینی قابل قبول است که از بیماران خواسته شود بعد از یک هفته فقط شب ها از ریتینر essix استفاده نمایند.بطور کلی با توجه به اینکه از بین ایندکس های بررسی شده فقط از نظر معیار نامنظمی littles و فقط در فک بالا تفاوت معناداری بین ریتینر هاولی و ریتینر شفاف وجود داشت، بنابراین هنگام تصمیم گیری در مورد انتخاب نوع ریتینر سایر عوامل، مانند هزینه، زمان استفاده، زیبایی و همکاری بیمار می توانند اهمیت بیشتری داشته باشند. کلمات کلیدی: ریتینر هاولی ، ریتینر فرم داده شده در خلا، درمان ارتودنسی ، ریتنشن، ریتینر

چکیده مقدمه ضایعات لکه سفید یک عارضه شایع درمان ارتودنسی هستند. شیوع این لکه های سفید در بیماران پس از درمان ارتودنسی از 15 تا 85 درصد متغیر است. بیش تر مطالعات شیوع 50 تا 70 درصدی را گزارش کرده اند. این شیوع بالا با دشواری رعایت بهداشت دهانی در قوس های دندانی باند شده، همراه با تجمع و گیر آسان پلاک های باکتریال روی سطوح دندانی دور اجزای ارتودنسی ثابت توضیح داده می شود. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیرcasein phosphopeptide- amorphous calcium phosphate fluoride (mi paste plus)و هیدروکسی آپاتایت فلورایده remin pro)) با رعایت بهداشت دهانی استاندارد در رمینرالیزاسیون و تغییر در وسعت و رنگ لکه های سفید پس از درمان ارتودنسی است. مواد و روش ها این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده بود. 36 بیمار 13 تا 23 ساله از میان بیماران بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی مشهد و چند مطب خصوصی انتخاب شدند. بیماران حداقل 2 لکه سفید در سطوح فاسیال 6 دندان قدامی ماگزیلای خود داشتند و به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند: 1) یک رژیم 12 هفته ای از mi paste plus (gc mi paste plus, tokyo, japan) 2) یک رژیم 12 هفته ای از remin pro (remin pro, voco,germany) 3) بهداشت دهانی معمول (کنترل). محتوای معدنی و سطح لکه های سفید با استفاده از vista cam ix (durr dental, germany) و نرم-افزارهای مخصوص ارزیابی شد. vita easy shade (vita product, usa) برای رنگ سنجی مورد استفاده قرار گرفت. ارزیابی ها در ابتدای مطالعه، 4، 8 و 12 هفته بعد انجام شد. داده ها با آزمون اندازه گیری های تکراری آنالیز شدند. نتایج کاربرد mi paste plus و remin pro سبب کاهش معناداری در وسعت لکه های سفید شد(p<0.05) گرچه mi paste plus موثرتر بود. محتوای معدنی لکه های سفید به طور معنا داری با استفاده از هر دو ماده رمینرالیزه کننده افزایش یافت(p<0.05). رنگ لکه های سفید به طور معنا داری در گروه های مورد آزمایش و در مدت زمان کوتاه تری نسبت به گروه کنترل بهبود یافت(p<0.05). نتیجه گیری درمان ضایعات لکه های سفید با استفاده از mi paste plus و remin pro سبب کاهش قابل ملاحظه وسعت لکه های سفید، افزایش محتوای معدنی و بهبود ظاهر آن ها شد. این بهبود نسبت به بهبود طبیعی لکه های سفید به دنبال استفاده روزانه از خمیر دندان فلورایده بهتر بود گرچه mi paste plus نسبت به remin pro موثرتر بود.

مقدمه: سندرم سوزش دهان(bms) سوزش مزمن در زبان یا سایر نواحی مخاط دهان است که از مسیرهای آناتومیک تبعیت نکرده و هیچگونه ضایع? مخاطی یا بیماری سیستمیکی که توجیه کنند? این وضعیت باشد در فرد وجود ندارد.اتیوپاتولوژی این سندرم تاکنون به درستی شناخته نشده اما اختلالات سیستم عصبی مرکزی ، نوروپاتی های محیطی و همچنین اختلالات روانپزشکی در آن موثر شناخته شده اند. در حالی که طیف وسیعی از درمانها جهت کاهش علائم سوزش دهان در بیماران پیشنهاد شده اند ، هنوز شواهد کافی برای یک درمان استاندارد وجود ندارد. اخیراً لیزرهای کم توان تأثیر مثبتی در درمان انواع اختلالات عصبی و القاء بی دردی در بیماری های مختلف نشان داده اند. بر این اساس ، هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمانی استفاده از لیزر کم توان در بیماران مبتلا به سندرم سوزش دهان بود. مواد و روش ها : تعداد 20 بیمار مبتلا به bms به تأیید متخصص بیماری های دهان ، به روانپزشک ارجاع شده و در صورت وجود یکی از اختلالات افسردگی و اضطراب ، پس از دریافت درمان روانپزشکی ، وارد مطالعه شدند. ابتدا پرسشنامه ای شامل مشخصات فردی ، تاریخچ? بروز سوزش دهان ، بیماری های سیستمیک زمینه ای ، نوع اختلال روانپزشکی ، رژیم دارویی تجویز شده و نواحی مبتلا به سوزش در دهان ، برای کلی? بیماران تکمیل شده و سپس افراد به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد تقسیم بندی شدند. برای گروه تجربی لیزردرمانی با لیزر کم توان ga-as با طول موج nm660 ، توان mw200 و دوز j/cm2 3 به صورت هفته ای سه بار تا 12 جلسه انجام شد. برای گروه شاهد ، برنام? مشابه اما توسط دستگاه خاموش و بدون اعمال تابش لیزر ، انجام گردید. در هر جلس? درمانی ، شدت و مدت زمان سوزش بیماران در طول شبانه روز در هر دو گروه سنجیده و ثبت شد. پس از اتمام دور? درمان ، بیماران به شکل ماهیانه تا سه ماه مورد پیگیری قرار گرفته و میزان پاسخ به درمان ، بر اساس کاهش شدت و مدت زمان سوزش تعریف شد. پس از جمع آوری داده ها ، تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 11.5 انجام شد. یافته ها: بیماران تحت مطالعه ، شامل 17 زن و 3 مرد با میانگین سنی 81/12±53 سال بودند. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که در پایان دور? پیگیری نسبت به بدو شروع مطالعه ، در هر دو گروه تجربی و شاهد کاهش معنی دار شدت و مدت زمان سوزش مشاهده شد. میزان کاهش در معیار vas به طور میانگین ، در گروه تجربی در طول دور? فوق ، 23/2±3/7 واحد و در گروه شاهد ،1/3±4/5 واحد گزارش شد. با این وجود از لحاظ آماری بین دو گروه در مقادیر فوق تفاوت معنی داری وجود نداشت. میزان کاهش در ساعات سوزش نیز به طور میانگین ، در گروه تجربی در طول دور? فوق ، 35/4 ± 3/9 ساعت و در گروه شاهد ، 18/4 ± 8 ساعت گزارش شد. با این وجود بین مقادیر فوق در دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. همچنین درصد بهبودی افراد در گروه تجربی در پایان دور? درمان نسبت به قبل از درمان 80% و در گروه شاهد 77% محاسبه شد که بین این مقادیر نیز از نظر آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. بین میزان بهبود افراد و میزان سوزش اولیه رابط? مثبت و معنی داری در هر دو گروه تجربی و شاهد مشاهده شد. در هیچ کدام از جلسات دوازده گان? درمان و سه گان? پیگیری نیز از نظر میانگین شدت سوزش دهان و مدت زمان سوزش در شبانه روز ، تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان داده نشد. در بررسی ماندگاری تغییرات پس از دور? درمان تا انتهای دور? پیگیری هم بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: استفاده از لیزردرمانی در مطالع? ما ، در بهبود شدت و مدت زمان سوزش بیماران مبتلا به bms و همچنین در ماندگاری آثار درمانی ، نتایج آماری بهتر از پلاسبو در بر نداشت. از جمله علل احتمالی این مسئله می توان به حجم کم نمونه در این مطالعه ، انجام درمان روانپزشکی در هر دو گروه و بروز اثر پلاسبو در گروه شاهد اشاره کرد. در آینده ، تکرار چنین پژوهشی اما با حجم نمون? زیاد ، دور? پیگیری طولانی تر و احتمالاً تغییر پارامترهای لیزر ممکن است نتایج متفاوت و بهتری به دست دهد.

آماده سازی سطح سرامیک یکی از فاکتورهای اصلی است که می تواند برموفقیت بالینی رستوریشن های غیر مستقیم اثر بگذارد.روشهای مختلفی برای آماده سازی سطحی سرامیک ها معرفی شده که یکی از آنها استفاده از لیزرco2 فرکشنال می باشد.نوع فراکشنال لیزر co2 در یک مطالعه اخیر برای آماده سازی سطح پرسلن مطرح شد و استحکام باندی به اندازه 2 برابر روش مرسوم اچینگ با اسید هیدروفلوریک به دست داد. با توجه به ویژگی های مطلوب و منحصر به فرد این نوع لیزر از جمله انتخاب مساحت تابش مورد نظر و عدم نیاز به حرکت دست در حین تابش لیزر به نظر می رسد که کاربرد این نوع لیزر برای آماده سازی انواع مختلف پرسلن مناسب باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر اماده سازی سطحی سه نوع پرسلن (فلدسپاتیک ، لیتیوم دی سیلیکات و زیرکونیا)با لیزر فراکشنال co2 و مقایسه آن با روش اسید اچ و ایر ابریژن روی استحکام پیوند یک نوع سمان رزینی میباشد.

مقدمه: جراحی دندان عقل نهفته شایعترین جراحی ناحیه ی فک و صورت است. درد و تورم از شایعترین مشکلات پس از این جراحی هستند که کیفیت زندگی فرد را در روزهای اول پس از جراحی تحت تاثیر قرار می دهند. تا کنون بیشتر جراحان با تجویز داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی و کورتیکواستروئیدها سعی در کاهش این علائم داشته اند ولی این داروها اثرات جانبی مضری نیز دارند. به نظر می رسد روش های جایگزین مانند استفاده از لیزر کم توان باعث کاهش این عوارض شوند بدون این که اثرات جانبی ایجاد کنند. مواد و روش ها: تعداد 40 بیمار با نهفتگی دو طرفه دندان عقل مندیبل وارد مطالعه شدند. قبل از شروع جراحی برای به دست اوردن مقدار پایه جهت بررسی تورم اندازه گیری هایی روی ابعاد صورت انجام شد. فاصله ی بین تراگوس تا کمیسور لب و فاصله ی بین گونیون تا کانتوس خارجی چشم اندازه گیری شد. سمتی که قرار بود لیزر به کار برده شود به صورت تصادفی انتخاب شد. در طرف کنترل نیز هند پیس لیزر استفاده شد ولی فعال نگردید تا بیمار از سمتی که لیزر دریافت می کند مطلع نباشد. در این مطالعه از درمان ترکیبی با لیزر gaalas با طول موج 810 نانومتر و لیزر ingaalp با طول موج 660 نانومتر استفاده شد. بعد از بستن فلپ ابتدا لیزر قرمز (nm660) از 4 نقطه روی محل جراحی هر کدام به مدت 30 ثانیه تابانده شد و سپس لیزر مادون قرمز (nm810) به صورت خارج دهانی در سه ناحیه هر کدام به مدت 30 ثانیه به کار رفت. برای ارزیابی درد از بیمار خواسته شد طی 7 روز بعد از جراحی هر شب قبل از خواب میزان درد خود را به وسیله ی یک visual analogue scale) vas) ثبت کند.جهت ارزیابی تورم نیز اندازه گیری های ذکر شده قبل از جراحی و در روزهای4،2 و 7 بعد از جراحی انجام شد. ضمنا از بیمار خواسته شد دفعات مصرف مسکن در روز را نیز ثبت کند. در نهایت داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج:در روزهای اول تا ششم میزان درد در گروه لیزر به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود ولی در روز هفتم تفاوتی در شدت درد بین دو گروه وجود نداشت.(p>0.05) تورم نیز در روزهای 2،4و7 در گروه لیزر نسبت به گروه کنترل کمتر بود.(p<0.05) همچنین در هر دو گروه اندازه گیری های انجام شده روی صورت در روز دوم نسبت به روز چهارم و در روز چهارم نسبت به روز هفتم و نیز فاصله ی قبل از جراحی بیشتر بود. (p<0.05) از لحاظ مصرف دارو نیز تنها در روز ششم گروه لیزر اختلاف آماری معناداری در مصرف مسکن با گروه کنترل داشت. نتیجه گیری: استفاده از درمان ترکیبی با لیزر nm660 و nm 810 پس از جراحی دندان عقل نهفته باعث کاهش مشخص درد و تورم پس از عمل می شود. واژه های کلیدی: مولر سوم نهفته ی مندیبل، لیزر کم توان، درمان با لیزر کم توان، درد، تورم.

مقدمه: اطلاعات کمی در زمینه کارایی استفاده از مواد ساینده و سفیدکننده ملایم به همراه cpp-acp بر سفید کردن دندان های مبتلا به تغییر رنگ های خارجی در دسترس می باشد. هدف از تحقیق کنونی بررسی تأثیر بی کربنات سدیم و هیدروژن پراکساید در ترکیب با خمیر cpp-acp بر بهبود رنگ و ریز سختی مینای دندان های مبتلا به تغییر رنگ خارجی بود. روش کار: تعداد 75 دندان انسیزور گاوی سالم انتخاب شد و به مدت 5/7 روز در محلول رنگزا (2 گرم چای در 100 میلی لیتر آب مقطر) قرار داده شدند. نمونه ها بر اساس ترکیب سفید کننده مورد استفاده به پنج گروه به طور تصادفی تقسیم شدند. گروه 1: nahco394% ، گروه2: nahco394% +cpp-acp، گروه 3: nahco394%+1.5%h2o2، گروه 4: nahco394%+1.5%h2o2 +cpp-acp ، گروه 5: کنترل. ترکیب سفید کننده به مدت 5 دقیقه روی سطح باکال دندانها قرار گرفت و سپس سطح مینا با استفاده از مسواک برقی (5 بار، هر بار 30 ثانیه) و هندپیس با سرعت کم (5 بار، هر بار 30 ثانیه) تمیز گردید. فرآیند سفید کردن دندان ها طی ده روز (هر روز یک مرتبه) با فاصله زمانی 24 ساعت انجام شد. 24 ساعت پس از آخرین مرحله سفید کردن، دندان ها به مدت 10 دقیقه در محلول رنگزا قرار گرفتند تا مقاومت مینا به جذب رنگدانه بررسی شود. پس از هر مرحله دندانها تحت آنالیز اسپکتروفوتومتری قرار گرفتند و مقادیر l، a و b ثبت گردید. تفاوت رنگ بین مراحل مختلف درمان (e∆) در هر گروه محاسبه شد. در نهایت از تست ریزسختی ویکرز برای اندازه گیری ریزسختی سطحی نمونه ها استفاده شد. آنالیز آماری داده ها با کمک آزمون های anova ، duncan و tamhane صورت گرفت. نتایج: تفاوت قابل توجهی در تغییررنگ بین مرحله رنگزایی و آخرین مرحله سفید کردن در بین گروه‏های مختلف وجود داشت (001/۰>p). میزان تغییر رنگ در گروه 4 نسبت به سایر گروه ها به طور قابل توجهی بیشتر بود (05/0>p). همچنین میزان تغییر رنگ در گروه کنترل نسبت به سایر گروه ها به استثنای گروه 1 به صورت معناداری کمتر بود (05/0>p). میزان ریزسختی مینا در گروه 4 نسبت به سایر گروه ها بیشتر و همچنین میزان ریزسختی در گروه کنترل نسبت به سایر گروه ها به صورت قابل توجهی کمتر بود (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: در مطالعه حاضر با در نظر گرفتن محدودیتهای موجود، استفاده از ترکیب بی کربنات سدیم و هیدروژن پراکساید 5/1% و خمیر cpp-acp بر بهبود رنگ و ریزسختی مینای انسیزورهای گاوی موثر بود، بنابراین ممکن است این ترکیب در حذف تغییر رنگهای خارجی دندانهای قدامی بیماران کمک کننده باشد.

چکیده: مقدمه: افزایش مقاومت پاتوژن های دهان به مواد آنتی میکروبیال مرسوم منجر به استفاده از روش‏هایی جایگزین برای غلبه بر ایجاد مقاومت میکروبی شده است. این مطالعه آزمایشگاهی جهت بررسی اثر آنتی میکروبیال فتوداینامیک تراپی روی استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس صورت گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه از لیزر دیود گالیوم آلومینیوم آرسناید با طول موج nm 810 در حضور emundo به عنوان ماده فتوسنسیتایزر استفاده شد. سوسپانسیون باکتری استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به طور جداگانه تحت فتوداینامیک تراپی قرار گرفتند. یافته ها: براساس آنالیز anova ، اختلاف معنی داری در تعداد کلونی های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس 24 ساعت بعد از فتوداینامیک تراپی بین گروه های مختلف مشاهده شد (05/0pvalue <). تعداد کلونی های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس 24 ساعت بعد از فتوداینامیک تراپی در گروههای تحت درمان با emundo تنها و emundo و لیزر ، کاهش معناداری را در مقایسه با گروه کنترل و گروه های لیزر تنها نشان داد (05/0pvalue<). هم چنین تعداد کلونی های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس 24 ساعت بعد از فتوداینامیک تراپی در گروه های تحت درمان با emundo و لیزر دیود در مقایسه با بلافاصله بعد از درمان کاهش معناداری نشان داد (05/0pvalue<). کاهشی در تعداد کلونی های استرپتوکوک موتانس بلافاصله و 24 ساعت بعد از فتوداینامیک تراپی در مقایسه با گروه کنترل دیده نشد. نتیجه گیری:تحت شرایط این مطالعه، فتوداینامیک تراپی بر روی استرپتوکوک موتانس اثر بخش نبود، در حالی که کاربرد لیزر وemundo توانست، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس را به طور قابل توجهی کاهش دهد. بنابراین می توان این روش را جهت کنترل پوسیدگی دندانی و کاهش از دست رفتن مواد معدنی به کار برد.

یکی از مشکلات جدی در استفاده از لاینرهای نرم دائمی جدا شدن آن ها از بیس دنچر است. یکی از راه‏های پیشنهاد شده برای افزایش استحکام باند بین لاینرها و بیس دنچر ایجاد خشونت سطحی روی سطح آکریل می باشد.تعداد 96 بلوک آکریل ها بطور تصادفی به4 گروه 12تایی تقسیم شده و سطح مقطع آن ها در هر گروه به صورت زیر آماده سازی شد : گروه اول (کنترل) : بدون آماده سازی ، گروه دوم : سندبلاست سطح نمونه ها توسط ذرات اکساید آلومینیوم mµ110 ، گروه سوم : لیزر er:yagبا انرژی mj300 و فرکانسhz 10 وگروه چهارم : ترکیبی از سندبلاست و لیزر er:yag.پس از آماده سازی سطوح، لاینر نرم دایمی (molloplast-b) در داخل مفل پک شده و طبق دستور کارخانه سازنده آماده شدند. سپس در هر گروه نمونه ها به 2 دسته 12 تایی تقسیم گردید. نیمی از آن ها در آب مقطر ?c37 به مدت 24 ساعت نگهداری شده و نیمی دیگر با 5000 سیکل بین 5 تا ?c50 و زمان ماندگاری 20 ثانیه تروموسیکل شدند. پس از آن تمام نمونه ها جهت انجام تست کششی در دستگاه universal testing machine با سرعت mm/min5 تحت آزمایش قرار گرفتند. حداکثر نیروی کششی قبل از شکست برای هر نمونه ثبت شد.نتایج نشان دادکه هر سه نوع آماده سازی استحکام کششی نمونه ها را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش می دهد (p<0.001). ترموسیکلینگ نیز بروی مقادیر استحکام کششی گروه ها به طور معنی داری اثرداشت ( p=0.021). اما بین آماده سازی های مختلف و ترموسیکلینگ اثر متقابل وجود نداشت(p=0.768). بیش ترین شکست در گروه کنترل، لیزر و لیزر-سندبلاست از نوع ترکیبی و در گروه سندبلاست تمامی شکست ها از نوع ادهزیو بود.

بلیچینگ یکی از مهمترین فرآیندها در دندانپزشکی زیبایی برای حذف تغییر رنگ های داخلی و خارجی به حساب می آید. حساسیت دندان پس از درمان به عنوان یک عارضه جانبی شایع پروسه بلیچینگ با فراوانی های مختلف اتفاق می افتدکه به موارد متعددی از قبیل تحمل بیمار، غلظت و زمان کاربرد مواد بلیچینگ و استفاده از حرارت بستگی دارد. در دهه های اخیر محققین در تلاش هستند که راه حلی برای کاهش این عوارض جانبی بیابند. به تازگی، محققین لیزر را برای به حداقل رساندن این نوع حساسیت دندان معرفی کرده اند. اساس این تحقیقات این است که انرژی جذب شده توسط بافت سبب گرم شدن یا صدمه به بافت نمی شود بلکه در فرآیندی موسوم به photobiostimulation که مبنای کار لیزر کم توان است منجر به تحریک بیولوژیک سلول ها و اثرات ضد التهابی، ضد دردی و تسریع ترمیم زخم می گردد.

بررسی اثر فراورده های پیشگیری از پوسیدگی روی ضایعات پوسیدگی که به صورت مصنوعی روی نمونه هالی دندانی ایجاد شده اند و روی پوسیدگی های اولیه روی دندان های قدامی بیماران 6-12 ساله