هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر گروه های سنی مختلف و نوع پروتکل تمرینی بر عملکرد قلبی تنفسی مردان متعاقب اجرای پروتکل هوازی پیشرونده است. در این تحقیق 36 نفر از مردان سالم با میانگین سنی 7/1±7/12، 9/4±3/34، 1/2±55 سال به طور داوطلبانه انتخاب شدند. ابتدا کارسنج پایی با تعداد دور ثابت 50 دور در دقیقه و با شدت اولیه حدود 50 وات شروع و هر دو دقیقه 25 وات اضافه شد تا فرد به واماندگی برسد. آن گاه پس از یک ساعت استراحت،آزمون کارسنج دستی با شدت اولیه 25 وات شروع و هر دو دقیقه 25 وات به آن افزوده گردید. شاخص های تنفسی ظرفیت حیاتی اجباری (fvc) و حجم بازدمی با فشار در یک ثانیه (fev1) با روش اسپیرومتری و شاخص قلبی حاصلضرب دوگانه با ثبت ضربان قلب و فشار خون در قبل و بلافاصله پس از اجرای کارسنج پایی و یا دستی اندازه گیری شدند. داده ها بااستفاده از روش های آماری آنالیز واریانس چند عاملی(manova)، آنالیز واریانس یک طرفه(anova) و آزمون تعقیبی توکی(hsd) در سطح معناداری 05/0p< تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نشان داد که سن و نوع پروتکل وامانده ساز بر شاخص های تنفسی fvc و fev1 و شاخص قلبی rpp به ترتیب اثر معنادار وغیر معناداری داشته است، به طوریکه سطح fvc و fev1 متعاقب اجرای پروتکل های کارسنج پایی و دستی در بین افراد کودک به طور معناداری از سالمند و میانسال کمتر و میانسال از سالمند بیشتر بود و مقادیر حاصلضرب دوگانه قبل از اجرای کارسنج دستی و یا پایی به ترتیب در گروه سنی کودک و سالمند نسبت به میانسال به طور غیرمعناداری بیشتر و در پس آزمون، گروه های سنی میانسال و سالمند نسبت به کودکان به طور غیر معناداری بیشتر بود. همچنین این شاخص های قلبی تنفسی با در نظر گرفتن اثرات تعاملی هر دو کارسنج در گروه-های سنی مختلف، نتایج غیر معناداری را نشان داد. به نظر می رسد که هم سن و هم نوع پروتکل تمرینی پایین تنه و بالا تنه بر روی شاخص های قلبی تنفسی اثر تعاملی دارد. به علاوه مشخص شد که اجرای پروتکل کارسنج پایی در گروه سنی کودک، fvc را افزایش و همچنین fev1 را در هر سه گروه سنی بهبود داده است اما در پروتکل کارسنج دستی تنها fev1 بود که درگروه های سنی کودک و میانسال بهبود پیدا کرده بود. علاوه بر این نتایج، همچنین مشخص گردید که اثربخشی پروتکل کارسنج پایی و دستی بر بار کار وارده بر قلب در گروه سالمند مشهودتر از گروه سنی کودک و میانسال بود.

مقدمه و هدف: آسم و چاقی از شایع ترین بیماری های دوران کودکی و از عوامل تغییرات قلبی تنفسی می باشند. آسم و چاقی راه های هوایی را تحت تاثیر قرار می دهد و در بروز نشانه هایی در طی ورزش نقش دارد. از طرفی دما و رطوبت محیط نیز می تواند فعالیت افراد مبتلا به آسم را تحت تاثیر قرار دهد. با این وجود اطلاعات اندکی، در خصوص اثر رطوبت بالا و کم بر شاخص های قلبی تنفسی کودکان چاق مبتلا به آسم به دنبال اجرای فعالیت هوازی وامانده ساز وجود دارد. روش شناسی تحقیق: 25 کودک چاق(چربی بدنی>30%، شاخص توده بدنی> kg/m225) مبتلا به آسم (10 نفر)، و گروه سالم با ویژگی مشابه (15 نفر) فعالیت هوازی پیشرونده وامانده ساز با کارسنج پایی را در دو محیط مختلف، با درجه حرارت یکسان، رطوبت زیاد (دما:c ?2 ± 22، رطوبت: 5 ± 65?)، رطوبت کم و درجه حرارت یکسان (دما:c ?2 ± 22، رطوبت: 5 ± 35?) انجام دادند. در طی ورزش، پارامترهای قلبی تنفسی با استفاده از دستگاه k4b2 تحت کنترل قرار گرفتند، ضربان قلب (hr) و فشارخون سیستولیک (sbp)، حجم بازدم اجباری(fev1) و حاصلضرب دوگانه (dp) قبل و بلافاصله بعد از ورزش به ترتیب توسط ضربان سنج پولار، فشارسنج دیجیتالی و اسپیرولب 3 اندازه گیری شد. مقادیر اتساع برونشی با استفاده از تغییرات fev1 در قبل و بعد از اجرای آزمون اندازه گیری شد. یافته ها: متعاقب اجرای فعالیت هوازی وامانده ساز در دو محیط با دما و رطوبت مختلف، شاخص های sbp، dp در کودکان چاق مبتلا به آسم و سالم در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش یافت. بعلاوه، تفاوت معنی داری بین گروه هادر شاخص های sbp، dpو bdrدر کودکان چاق مبتلا به آسم و سالم در دو محیط با رطوبت مختلف وجود نداشت. با وجود این، شاخص های قلبی عروقی و زمان رسیدن به واماندگی در کودکان چاق مبتلا به آسم و سالم در طی فعالیت در محیط با رطوبت کمتر، نسبت به رطوبت زیادتر بطور قابل توجهی بالاتر بود. نتیجه گیری: بیماری آسم اجرای فعالیت ورزشی را محدود می نماید، چاقی نیز به عنوان یک بار اضافی عملکرد ریوی را تحت تاثیر قرار داد و این محدودیت را مضاعف کرد. بعلاوه، پاسخ های قلبی تنفسی به ورزش در این کودکان تحت تاثیر شرایط محیطی از جمله رطوبت بود، به طوری که محیط مرطوب تاثیر منفی بر مدت زمان فعالیت و بار وارده بر عضله قلب داشت.