جامعه‏شناسان پدیده‏های اجتماعی را پیچیده و مبهم دانسته و با چنین درک و تصوری سعی در توضیح پذیر نمودن این پدیده های اجتماعی داشتند. در حوزه علمیه با وجود اقدام هایی که در جهت وضعیت بالا بردن سطح علمی حوزه انجام گرفته است، بازهم شاهد مواردی از عدم موفقیت و پیشرفت تحصیلی در میان پذیرفته شدگان هستیم که موفق به گذراندن درس‏های تعیین شده و رسیدن به مدارج علمی لازم نمی‏شوند. در برنامه‏ریزی‏های حوزه، همه کسانی که وارد حوزه های علمیه می‏شوند با هم یکسان بوده و پیشینه تحصیلی آن‏ها لحاظ نمی‏شود که این مسأله را می توان یکی از کاستی‏های آموزشی حوزه برشمرد. هدف از این پژوهش بررسی مقایسه وضعیت تحصیلات کلاسیک حوزه علمیه مروی و حوزه علمیه چیذر می‏باشد. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش به صورت کتابخانه ای و میدانی از طریق پرسشنامه ساخته شده از طرف نگارنده تحقیق است . جامعه آماری پژوهش ، طلاب حوزه های علمیه چیذر (200n=)و مروی (500n=) می باشند که در سال تحصیلی 1392-1391 مشغول به تحصیل بوده اند. تعداد نمونه های پژوهش در حوزه علمیه چیذر برابر با 70 و در حوزه علمیه مروی برابر با 80 نفر تعیین شد. روش نمونه گیری پژوهش به صورت تصادفی ساده انتخاب شده است. حجم نمونه این پژوهش براساس نظر اساتید مربوطه و با استفاده از فرمول کوکران مورد بررسی قرار گرفته است. در بحث آزمون فرضیات از آزمون من- ویتنی استفاده شد. این آزمون نشان می دهد که بین دو گروه طلاب حوزه علمیه مروی و چیذر در متغیرهای سن، وضعیت تاهل، تحصیلات کلاسیک و تعداد ساعات مطالعه آزاد در سطح یک درصد دارای تفاوت معنی داری هستند و در ادامه نتایج آزمون من ویتنی جهت بررسی تفاوت های نگرشی دو گروه نشان می دهد که این دو گروه در ابراز نگرش در سه گویه؛ تأثیر سن در روند گرایش به تحصیلات کلاسیک، نیازمندی علوم حوزوی به کسب تحصیلات کلاسیک و تأثیر مسائل اقتصادی (داشتن امکانات) در گرایش طلاب به تحصیلات کلاسیک دارای تفاوت معنی داری هستند. البته این معنی داری ناشی از تضاد نگرشی نبوده و صرفاً شدت موافقت و مخالفت منجر به مشاهده‏این تفاوت شده است. کلید واژه: حوزه علمیه، تحصیلات کلاسیک، طلاب