چکیده در این پژوهش تاثیر تغذیه اندازه ذرات یونجه و سطوح مختلف کنسانتره بر فعالیت جویدن، فراسنجه های تخمیر شکمبه ای وگوارش پذیری در گوسفند نژاد کرمانی مورد مطالعه قرار گرفت. برای انجام این آزمایش از چهار راس گوسفند نر در قالب طرح چرخشی با آرایش فاکتوریل 2×2 در چهار دوره 21 روزه استفاده شد. چهار جیره آزمایشی شامل: 1) جیره دارای 30 درصد علوفه یونجه با اندازه 5/1 سانتی متر و 60 درصد کنسانتره 2) جیره دارای 30 درصد علوفه یونجه با اندازه 3 سانتی متر و 60 درصد کنسانتره3) جیره دارای 50 درصد علوفه یونجه با اندازه 5/1 سانتی متر و 40درصد کنسانتره 4) جیره دارای 50درصد علوفه یونجه با اندازه 3 سانتی متر و 40درصد کنسانتره بود. در این مطالعه الیاف موثر در جیره با طول سه سانتی متر به طور معنی داری(05/0>p) در علوفه سه سانتی متر بیشترین مقدار بوده است. اثر متقابل کنسانتره و اندازه ذرات نشان داد که در جیره 5/1 سانتی متر و کنسانتره 60 درصد در الک 18/1 میلی متر کمترین مقدار بوده است. فعالیت خوردن در علوفه سه سانتی متر به طور معنی داری(05/0>p) کمترین مقدار بوده اما در کنسانتره با سطح 60 درصد بیشترین مقدار بوده است. فعالیت نشخوار کردن عکس این را نشان داده است. قابلیت هضم پروتئین، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی در جیره با علوفه سه سانتی متر و کنسانتره 60 درصد به طور معنی داری(05/0>p) بالاترین مقدار بوده است. در کنسانتره 40 درصد مقدار کل پورین ها و نیتروژن میکروبی به طور معنی داری(05/0>p) بالاتر بوده است. اما نشان داده شد بیشترین مقدار نیتروژن و پروتیئن میکروبی به طور معنی داری(05/0>p) در علوفه سه سانتی متر و سطح کنسانتره 60 درصد بیشترین مقدار بوده است. به طور کلی استفاده از اندازه علوفه یونجه سه سانتی متر و کنسانتره 60 درصد عملکرد شکمبه را بهبود داده و قابلیت هضم مواد را افزایش می دهد. کلمات کلیدی: اندازه ذرات یونجه، سطح کنسانتره، فعالیت خوردن، فعالیت نشخوار کردن، قابلیت هضم، نیتروژن و پروتیئن میکروبی، عملکرد شکمبه.