چکیده «سنت» یکی از محوری ترین مفاهیم اندیشه سنت گرایان است. به طوری که همه مفاهیم موجود در مجموعه فکری آنان به نحوی با این اندیشه محوری ربط می یابد، و هر یک به نحوی بازگوکننده این نقطه پرگار فکری آنهاست. برای آن که به فهم درستی از مفهوم سنت دست یازیم، ابتدا اشتراک لفظ سنت را بررسیده ایم، تا بدانیم کدامین معنا را می توان با معنای مورد نظر سنت گرایان همسان دانست. پس از آن با تبیین مفهومی ضد سنت یعنی مدرنیته در صدد تثبیت فهم خود از معنای مورد نظر سنت گرایان برآمده ایم، و برای این مهم به مولفه های مدرنیته و نیز متفکران اثرگذار بر روند مدرنیته پرداخته ایم. پس از آن اندیشه رجوع به سنت و نیز کسانی که در این وادی قدم نهاده اند را مرور می کنیم تا بدانیم چه بسترهایی فراهم کننده ترویج توجه به سنت بوده اند و سنت گرایان با تکیه بر چه پشتوانه هایی بازخوانی سنت را در دستور کار قرار داده اند؛ چرا که سنت گرایان با رعایت برخی نقاط ضعف پیشگامان خود، توانستند دور جدیدی از توجه به سنت را توام با موفقیت رقم بزنند. آن گاه تبیین معنای سنت از نظر سنت گرایان به ویژه دکتر نصر در دستور کار ما خواهد بود. پس از آن برای شکافتن زوایای مفهومی سنت مولفه های آن را مورد توجه قرار می دهیم، که از این میان بر دین، راست کیشی، حکمت خالده، وحدت متعالی ادیان و در نهایت نقد تجددگرایی تمرکز می کنیم. وحدت متعالی ادیان، به مثابه کارویژه سنت گرایی از اهمیت خاصی برخوردار است که محکی برای سنجش گفتمان سنت گرایی نیز بوده است. توجه به ماهیت نقد سنت گرایان از تجدد، اهمیت خاصی داشت چرا که سنت گرایان با توجه به هریک از محورهای تجدد، از نقطه مقابل آن در عالم سنت یادی می کنند و آن گاه از منظر سنت وضع موجود در عالم تجدد را به چالش می کشند. در نهایت کوشیدیم به فراخور مباحث سنت و مولفه های آن را به محک نقد بسنجیم و توانایی آنان را در بررسی سنت و احیای آن دریابیم.