این رساله دکتری تحت عنوان" روایت شناسی فیلم : بررسی و تحلیل ساختار روایت در سینما و تلویزیون" به بحث در ساختار روایت سینمایی به عنوان نوعی ادراک یا استنباط، بر آمده هم از سوی مولف و هم از سوی مخاطب، می پردازد. رساله حاضر نقش عنصر تصویری و نیز نقش سایر عناصر، اعم از عناصر مشترک یا متفاوت، در ساخت و تألیف ادبیات و سینما همچون: داستان، پیرنگ، رویداد، زمان، مکان/ فضا، و غیره را با تأکید بر فرم و ساختار مورد تحلیل قرار می دهد. در این فرآیند ، چالش های نظری و موقعیت روایت در مطالعات سینمایی و تلویزیونی، از رهیافت های کلاسیک تا مدرن و نیز،آثار نظریه پردازان مشهور از پراپ تا هیث، و از بارت تا ژنت ،بوردول، برانیگان، و دیگر محققان بررسی می شود. رساله حاضر در پنج فصل به همراه پیشگفتار و نتیجه، تنظیم شده است. پیشگفتار، در بارهٌ طیف وسیع مباحثات در باب روایت روایت در بیان سینمایی است. فصل اول تحت عنوان"درک و دریافت روایت" به مرور و تحلیل این شیوه تفکر ریشه دار می پردازد که فیلم های داستانی، به طور کلی، ابتدا از جنبه روایتشان درک و دریافت میشوند و هر چیز دیگری در آنها جنبهٌ ثانوی دارد. در این جا، موضوع اصلی پیرنگ است. فصل دوم به نام" چالش های نظری در زمینهٌ روایت سینمایی: یک نگاه تاریخی" به مرور و تحلیل تئوری های روایت(و روایت سینمایی) در طول تاریخ معاصر این تئوری ها، از سوسور تا پراپ، و از آن جا تا بارت، متز، هیث، بلور، مالوی...و نیز وجوه فلسفی آن تئوری ها نظر دارد. در فصل سوم با نام،"شکل و ساختار درتئوری های روایت" تمرکز بحث بر تئوری های زبان شناختی و ساختاری روایت سینمایی و نیز فرمالیسم به عنوان مبنای ساختاری درک و ساخت روایت است. این فصل ضمناً، تاٌکیدی دارد بر شیوهٌ "فیلمیک" درک روایت. فصل چهارم، تحت عنوان "ساخت روایت: از ادبیات تا سینما" شرح جامعی است بر اندیشه ها و آراء مربوط به ویژگی های مشترک و متمایز ساخت روایت در ادبیات و سینما. محوریت این اندیشه ها عموماً بر داستان، پیرنگ، رویداد، زمان و غیره است. و سرانجام، فصل پنجم به نام،"جایگاه روایت در مطالعات سینمایی و تلویزیونی" شامل گستره ای از موضوع های مطرح در مطالعات سینمایی است. که به روایت و تحقق آن مربوط می شود. این موضوع ها، از "زبان" گرفته تا "بینامتنی"، واز "بازیگری" تا "موسیقی"، یا با مفهوم روایت فیلم رابطهای متقابل دارند یا دارای کارکرد روایتی ویژهٌ خوداند.

چکیده اهمیت و نقش فیلم مستند در بیان واقعیات، ثبت و ضبط حقایق و امکان مراجعه به آن بهعنوان یک سند تصویری است که در تمامی ابعاد سیاسی، تاریخی، اجتماعی، اقتصادی و... راهگشا بوده و در تعیین و تبیین خط مشی‏ها، سیاستگذاری‏ها، کشف حقایق و... می‏تواند در خدمت جامعه و دولتمردان باشد. فیلم مستند پتانسیل بالقوه‏ای است که بایستی باشناساندن کاربردهای درست آن به مسئولین و دولتمردان، آن را از قوه به فعل درآورد. لذا تحقیق حاضر تلاش دارد تا با مد نظر قراردادن نقاط ضعف و قوت مستند سازی در ایران به بررسی وضعیت کانونهای مستندسازی، تنگناهای موجود و نوع سیاستگذاری ها بپردازد و در نهایت به ارائه راه کارهایی در جهت حل مشکلات موجود برآید. تاریخچه و سیر مستندسازی در ایران، معرفی و بررسی و.....

فیلم تلویزیونی قالب جدیدی از برنامه سازی در ایران است که به دلیل شباهت های فرمی سینمایی، کمتر به عنوان یک اثر مستقل مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در حالی که به دلیل تفاوت های اصلی دو رسان? سینما و تلویزیون (شرایط تماشا، انداز? پرده و سایر مسایل فنی مانند صدا و ... ) ساختار متفاوتی برای آن از نوع روایت داستان تا نحو? دکوپاژ و فرم بصری در نظر گرفته می شود تا بتواند مخاطب گسترده ی تلویزیون را با خود همراه سازد. در این رساله تلاش شده تا این تمایزات با تأکید بر تفاوتهای کارگردانی که اصلی ترین جزء متمایزکنند? این دو قالب می باشد راهکارهایی را برای کارگردان فیلم تلویزیونی ارائه کند. بدیهی است که هدف از این کار، افزایش دانش عمومی برای رسیدن به کیفیت بالاتر در زمینه ی کارگردانی و تولید فیلم های تلویزیونی با رویکرد زیبایی شناسی است. بخشی از این تحقیق به صورت کتابخانه ای و با مطالعه ی کتب موجود در زمینه زیبایی شناسی تلویزیون، سینما و کارگردانی انجام گرفته و در بخش دوم با مطالعه ی موردی یک فیلم سینمایی و فیلم تلویزیونی با موضوع مشترک، تفاوت ها و تمایزات در زمین? کارگردانی و دکوپاژ این دو فیلم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. کارگردان فیلم باید به رسانه ای که فیلم را برای آن می سازد توجه کند. به دلیل تفاوت انداز? صفحه تلویزیون، استفاده بیشتر از نماهای بسته و به دلیل شرایط تماشا، استفاد? مداوم از صدا برای جلوگیری از قطع ارتباط مخاطب تلویزیونی لازم بنظر می رسد.امکان استفاده بیشتر از دوربین روی دست با توجه ژانر و اقتضائات داستان هر فیلم، و همینطور اهمیت تیتراژ و سکانس افتتاحیه به عنوان مدخل ورود تماشاگر به فیلم و جذابیت این صحنه ها برای پیگیری تماشاگر از نتایج این تحقیق است. دکوپاژ فیلم های تلویزیونی متکی بر بازیگر است تا عناصر دیگر صحنه، به این جهت شیوه ی چیدمان بصری در جهت هر چه بهتر دیده شدن کاراکترهای فیلم است. همچنین کیفیت و اهمیت تدوین در فیلم تلویزیونی نسبت به فیلم سینمایی بیشتر است. فیلم های تلویزیونی متکی بر تدوین است و از میزانسن بلند و عمق میدان دوری می کنند تا ریتم مناسب و عناصر تصویری به بهترین شکل ممکن به تماشاگر منتقل شوند.

طراحی و نوشتن و نیز تولید مجموعه های تلویزیونی به خصوص سیت کام نیاز به دانش فنی و تخصصی دارد که آن را زبان تلویزیون می نامیم چون بر گرفته از ساختار و قواعد خود تلویزیون می باشد . کمبود منابع پژوهشی جامع و متنوع در زمینه ی سیت کام و مشاهده ی برخی ضعف ها و نارسایی ها ساختاری در مجموعه های کمدی ، ضرورت این پژوهش را نشان می دهد. در این پژوهش سعی بر آن بوده تا با بررسی وگردآوری منابع مکتوب به روش اسنادی و کتابخانه ای ، ساختار سیت کام وانواع آن بررسی شود . نمونه های موفق سیت کام به عنوان الگوهای ساختاری مد نظر قرار گرفته است . ویژگی های ساختار سیت کام به گونه ای است که تولید آسان ، سریع و ارزان را میسر می کند . در ایران تا به حال مجموعه ی که تمام قواعد ساختاری سیت کام را رعایت کرده باشد تولید نشده ، واین عدم شناخت وتوجه به این گونه برنامه های تلویزیونی را نشان می دهد .

یکی از مهمترین اهداف رسانه ملی جمهوری اسلامی ایران ، انتقال مفاهیم فرهنگ اسلامی و رشدجامعه به واسطه این مفاهیم است. یکی از گونه های نمایشی که به خصوص طی سالیان گذشته درماه مبارک رمضان برای انتقال مفاهیم اسلامی از آنها استفاده شده سریالهای با محوریت موضوعات ماورائی و غیرماد ی همچو ن رو ح و شیطا ن و برز خ و.. . است. ناگفته پیداست که نمایش چنین مفاهیمی نیاز به استفاده گسترده از تکنیکهای جلوه های ویژه دیجیتالی دارد. بررسی جلوه های ویژه این سریالها نشان می دهد که هم دربحث محتوائی و هم در بحث فرم و شیوه اجرائی ضعفهایی دارند که سبب شکاف ذهنی بین آنچه مخاطبان مطابق آیات و روایات از ماوراء تصور کرده اند با آنچه در سریال میبینند میگردد.سه دلیل مهم برای استفاده از جلوه های ویژه دیجیتال وجود دارد، اولین آنها هنگامی است که هیچ راه عملی و زنده ای برای برداشت صحنه مورد نظر فیلمنامه یا کارگردان وجود نداشته باشد. دوم هنگامی است که امکان اجرای زنده وجود دارد اما زندگی بازیگران یا عوامل در معرض خطر قرار میگیرد . و سوم وقتی است که استفاده از جلوه های ویژه دیجیتال نسبت به بازسازی و اجرای همان نما به صورت زنده به صرفه تر باشد. جلوه های ویژه دیجیتال به فیلمساز این اجازه را می دهد که مخاطب را به ماجراجویی در مکانهایی ببرد که دسترسی عموم به آنها امکان پذیر نیست و یا ابدا وجود خارجی ندارند و تنها میتوان آنها را تصور کرد. بررسی خواهیم کرد که اگر جلوه های ویژه به خوبی انجام شود، هرگز به چشم نمی آید، بلکه در بهترین حالت میتواند به پیشرفت روایت کمک کند و به طور شایسته ای ما را ترغیب به متوقف ساختن شگفتی و تحیرمان خواهد کرد. وقتی فیلم یا سریالی را می بینیم که مکانها و شخصیتهای خیالی را به تصویر میکشد، مانند، سیارات دور در جنگ ستارگان یا ناوی در آواتار، با آنکه می دانیم آن اشخاص و مکانها وجود خارجی ندارند اما آنها را باور می کنیم. جلوه های ویژه در قدرتمندترین یکپارچگیشان با روایت میتوانند جنبه های مختلف روایت د ر هر قاب(فریم ) را در یک، بسته بنیادی، آنگونه که تاکنون برصحنه روایت شده ترکیب کنند. جلوه های ویژه میتواند در جهت تغییر دیدگاههای ما و القای درک جدید از رابطه امان با جهان به خدمت گرفته شود. در این پژوهش با بررسی موارد مذکور تلاش میکنیم علاوه بر ارائه مسیری برای دریافت و ادراک مفاهیم عمیق فرهنگ اسلامی، به شیوه های صحیح بازنمائی آنها توسط جلوه های ویژه دیجیتال از طریق بررسی سریالهای اغماء و سوپرنچرال که به عنوان موارد مصداقی و مطالعاتی در این پژوهش برگزیده شده اند بپردازیم.

چکیده ندارد.