چکیده: در این پایان نامه، سدیم مونت موریلونیت (mmt) با استفاده از نمک هیدروکلراید چندین دی آمین آروماتیک اصلاح شد. فاصله بین لایه ای در mmt های اصلاح شده به وسیله پراش پرتو ایکس (xrd) مورد مطالعه قرار گرفت. خواص حرارتی mmt های اصلاح شده با آنالیز گرما وزن سنجی (tga) بررسی شد. mmt اصلاح شده با 3،3- سولفونیل دی آنیلین بیشترین فاصله بین لایه ای را دارا بوده و در عین حال پایداری حرارتی آن نیز مطلوب بود. در مرحله بعد، از mmt اصلاح شده با 3،3-سولفونیل دی آنیلین برای تهیه نانوکامپوزیت های پلی ایمیدی استفاده شد. از آزمون های xrd، میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) برای دستیابی به اطلاعاتی در خصوص فاصله بین لایه ای و مورفولوژی سطح نانوکامپوزیت های پلی ایمید/mmt استفاده گردید. در مورد نانوکامپوزیت 1درصد پیک ضعیفی در الگوی xrd مشاهده شد. تصاویر tem نانوکامپوزیت 1درصد ترکیبی از ساختارهای درج شده و ورقه ورقه شده به همراه ساختار توده ای در برخی بخش ها را نشان داد. آزمون های حرارتی نشان داد که دمای شروع تخریب نانوکامپوزیت ها بیشتر از پلی ایمید خالص است و این دما با افزایش محتوای خاک رس در نانوکامپوزیت ها افزایش می یابد. دمای تبدیل شیشه ای در مورد نانوکامپوزیت 1 و 3 درصد افزایش و سپس با افزایش محتوای خاک رس کاهش می یابد نانوکامپوزیت های پلی ایمیدی شامل 0 تا 5 درصد خاک رس اصلاح شده برای جذب کاتیون co2+ از محلول های آبی مورد استفاده قرار گرفتند. ماکزیمم جذب در 10ph= مشاهده شد. ظرفیت جذب فلز با افزایش محتوای خاک رس در نانوکامپوزیت ها افزایش می یابد.

در این رساله، نسل جدیدی از زخم بندهای هیدروژلی موسوم به زخم بندهای هیدروژلی نانوکامپوزیتی هوشمند، با بهره گیری از فناوری هیدروژل های هوشمند و تلفیق آن با فناوری نانوکامپوزیت ها ارائه گردید. زخم بندهای مورد نظر بر پایه ماتریس هیدروژلی پلی وینیل الکل/پلی آکریلیک اسید پاسخگو به تحریک های دوگانه (دما و ph)، ذرات نانومتری دو نوع خاک رس متفاوت (مونت موریلونیت و کائولینیت) و عسل تهیه شده و قابلیت آن ها برای مصارف زخم بندی مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه بر این، مدل های ترمودینامیکی تورمی هیدروژل های نانوکامپوزیتی برای اولین بار ارائه گردید. آزمون های خواص ساختاری انجام پذیرفته بر روی زخم بندهای هیدروژلی نانوکامپوزیتی هوشمند نشان داد که زخم بندهای بر پایه پلی وینیل الکل/پلی آکریلیک اسید و مونت موریلونیت دارای شکل شناسی درهم آمیخته بوده، در حالیکه زخم بندهای بر پایه پلی وینیل الکل/پلی آکریلیک اسید و کائولینیت دارای شکل شناسی در میان لایه ای هستند. نتایج همچنین نشان دهنده نقش خاک های رس به عنوان عامل های شبکه ای کننده در شبکه هیدروژل های نانوکامپوزیتی بر پایه پلی وینیل الکل/پلی آکریلیک اسید بود. خاک های دارای قابلیت تقویت کنندگی در زخم بندها بودند و با افزودن آن ها به ماتریس هیدروژل پلی وینیل الکل/پلی آکریلیک اسید، مدول الاستیک و استحکام کششی نمونه ها به ترتیب تا 365 و 80%، افزایش یافت. آزمون های فشاری و تحلیل مکانیکی-حرارتی دینامیکی نیز اثر تقویت کنندگی خاک های رس در زخم بندهای تهیه شده را به خوبی تائید نمودند. بررسی های انجام پذیرفته بر روی خواص شبکه ای زخم بندها نشان داد که با افزودن خاک های رس به ماتریس هیدروژلی زخم بند، جرم مولکولی زیر زنجیره ها کاهش یافته و چگالی موثر اتصالات عرضی شبکه افزایش می یابد. علاوه بر این، اندازه تور شبکه و قطر حفرات زخم بندها در مقیاس نانومتری بوده، با افزایش میزان خاک رس در آن ها، اندازه مش شبکه کاهش می یابد. نتایج آزمون های تورم و رهایش نشان داد که زخم بندهای مورد نظر به صورت ویژه ای به تحریک های محیطی دما و ph پاسخ نشان می دهند و با افزایش دما و ph، میزان تورم آن ها افزایش یافته و میزان رهایش عسل از آن ها نیز افزایش می یابد. نتایج همچنین بیانگر آن است که در حضور خاک های رس در ساختار زخم بندها، زمان رسیدن به تورم تعادلی، زمان رهایش عسل و همچنین زمان خشک شدن آن ها افزایش می یابد. این بدین معنی است که زمان مصرف زخم بندها با افزودن خاک رس افزایش یافته و دفعات تعویض آن ها در موارد مصرف عملی کاهش می یابد. خاک های رس همچنین میزان نرخ عبور بخار آب زخم بندها را به صورت چشمگیری تحت تأثیر قرار می دهند. بر اساس نتایج حاصل، بیشترین میزان نرخ عبور بخار آب مربوط به زخم بند بدون خاک رس بود (در حدود .hr2m/g 112)، که این میزان با حضور 16% وزنی از مونت موریلونیت یا کائولینیت در ساختار آن، به ترتیب تا حدود .hr2m/g 47 و40 کاهش یافت. روند پیش بینی پاسخ تورمی هیدروژل های نانوکامپوزیتی پاسخگو به تحریک های دوگانه دما و ph بر اساس مدل های ارائه شده در این رساله با داده های تجربی مطابقت دارد. مدل ها نشان دادند که میزان تورم هیدروژل های نانوکامپوزیتی تهیه شده، با افزایش دما و ph (بالای pka) و همچنین کاهش میزان خاک رس در نمونه ها افزایش می یابد. در حالت کلی تطابق مطلوبی بین نتایج مدل سازی و تجربی مشاهده گردید که این تطابق بین منحنی های حاصل از مدل سازی با داده های تجربی در مقادیر بالاتر از میزان خاک رس موجود در نمونه ها و همچنین دما و ph بالا مشهودتر است. بر اساس نتایج مدل سازی همچنین معلوم گردید که مدل شبکه ای حاکم بر هیدروژل های نانوکامپوزیتی تهیه شده، مدل فانتوم است. بر پایه آزمون های زیستی، خواص ضد سمی و ضد میکروبی زخم بندهای تهیه شده به اثبات رسید. آزمون های درون تنی نیز نشان داد که زخم بندهای تهیه شده موجب بهبود زخم های حیوانی با سرعت بالا شده و بافت های ترمیم یافته با استحکام کششی بالایی را ایجاد می نمایند. علاوه بر این، بر اساس بررسی های بافت شناسی معلوم گردید که استفاده از زخم بندهای نوین تهیه شده در این مطالعه، موجب ایجاد لایه کلاژنی قوی تر، تسریع عملیات رگ زایی و همچنین کاهش میزان التهاب در محل زخم حیوانی می گردد. در مجموع، یافته های این رساله نشان داد که زخم بندهای هیدروژلی زیست نانوکامپوزیتی هوشمند پاسخگو به دما و ph، دارای ویژگی های منحصر به فردی بوده و گزینه ای مناسب برای استفاده به عنوان زخم بندهای نوین در مراقبت از زخم ها و سوختگی ها هستند.

به ورود، رشد و نمو میکروب ها و یا انگل در زخم و یا یک اندام از موجود زنده (میزبان) عفونت می گویند. اندامهای میکروبی از بدن میزبان به عنوان منبع و محلّ رشد و نمو و تکثیر استفاده می کند و اغلب باعث بیماری می گردد. عامل عفونت می تواند انواع انگل، ویروس، پریون، باکتری، ویروئید و قارچ را شامل گردد.در این میان با کمک دارو می توان به بهبود بدن عفونی شده کمک کرد.برای پیشگیری و مقابله با عفونت، بنا به تشخیص عامل عفونت، از آنتی بیوتیک استفاده می شودآنتی بیوتیک فرآورده یاماده ای است که از یک میکروارگانیسم تولید یا از آن گرفته می شود و میکروارگانیسمهای دیگر را از بین می برد یا مانع آنها می شود.آنها از طریق مقابله با عوامل بیماریزا باعث بقای زندگی می شوند.امابعضی باکتریها آنقدر قوی می شوند که می توانند مقابل این داروها مقاومت کنند و درنتیجه داروها بخوبی عمل نکنند، این یعنی مقاومت آنتی بیوتیکی. در این صورت انواعقویتر باکتریها کشته یا متوقف نمیشوند؛ بلکه می-مانند، رشد می کنند و گسترش پیدامی کنند. با توجه به اینکه مصرف نادرست آنتی بیوتیکها پنجمین عامل مرگ و میر در دنیا شناخته شده است،بنابراین از اینجا لزوم استفاده از سامانه های دارورسانی برای مصرف کنترل شده آنتی بیوتیک ها ثابت می شود سامانه دارورسانی بهمعنای انتخاب داروهای اثبات شده فعال، حمل آنها توسط یک سیستم حامل و آزادسازی تدریجی و کنترل شده آنها در بدن در زمان درست و با اثرات درمانی مناسب است. هیدروژلها یکی از مهمترین حاملها در سامانه های دارورسانی هستند.هیدروژل در واقع سوپر مولکولی از رشته های پلیمری است که به همدیگر پیوسته اند و توانایی بالایی در جذب آب دارند. زنجیره های پلیمری موجود در ساختار هیدروژل باعث بوجود آمدن یک ساختار شبکه ای در هیدروژل می شوند. این ویژگی در کنار تمایل بسیار بالای این ماده برای جذب آب باعث شده از این ماده به عنوان یک سیستم حامل دارو استفاه شود.با افزودن برخی کامپوزیت ها از جمله نانو ذرات به هیدروژل ها، بسیاری از خواص مکانیکی بهبود و نیز استحکام آنها افزایش می یابد.در این پایان نامه هیدروژلی بر پایه پلی اتیلن گلیکول وپلی وینیل الکل سنتز، و با افزودن نانو ذره خاک رس، تبدیل به یک هیدروژل نانو کامپوزیتی شد، که جهت آزادسازی آنتی بیوتیک آموکسی سیلین به منظور پیشگیری و درمان انواع عفونتهااز آن استفاده شد.همچنین بر روی هیدروژل های سنتز شده تست های کسر ژل شدن، درصد تورم، تورم تعادلی، درصد خشک شدن، تعیین سینتیک تورم، تعییین سینتیک خشک شدن، میکروسکوپ الکترونی پویشی(sem)، پراش پرتو ایکس(xrd)، گرماسنجی پویشی تفاضلی(dsc)، طیف سنجی زیر قرمز تبدیل فوریه(ft-ir) انجام شد و در نهایت داروی آموکسی سیلین بر روی هیدروژل ها بارگذاری شده و میزان رهاسازی آن مورد بررسی قرار گرفت

هیدروژل های زیست نانوکامپوزیتی دسته ای از مواد کامپوزیت هستند که فاز زمینه آن ها را هیدروژل های طبیعی و فاز تقویت کننده آن ها را ذرات نانومتری تشکیل می دهند. این نوع هیدروژل ها همانند سایر هیدروژل های پلیمری، دارای ساختار شبکه ای سه بعدی و قابلیت تورم هستند. استفاده از هیدروژل های پلیمری به دلیل ضعف خواص و استحکام مکانیکی آنها با محدودیت هایی مواجه است. بهبودی که به دلیل حضور عامل های تقویت کننده نانومتری در خواص فیزیکی، مکانیکی، نوری، تورمی و ... هیدروژل ها حاصل می شود، محدودیت کاربردی آن ها را برطرف می کند. با این حال، عدم زیست سازگاری و زیست تجزیه پذیری مطلوب از جمله مهمترین معضلات هیدروژل های نانوکامپوزیتی به شمار می آید. از این رو، در این پایان نامه دسته جدیدی از هیدروژل های زیست نانوکامپوزیتی بر پایه سفیده تخم مرغ حاوی 0، 5، 10، 15 و 20 درصد وزنی از نانو خاک رس سدیم مونت موریلونیت به روش اختلاط تهیه شد. علاوه بر این، دسته ای دیگر از هیدروژل های زیست نانوکامپوزیتی بر پایه سفیده تخم مرغ و پلی وینیل الکل حاوی0، 5، 10 و 15 درصد وزنی از سدیم مونت موریلونیت به روش سرمایش-گرمایش تهیه شدند. ساختار از هم گسیخته تمام نمونه ها با آزمون xrd مشخص شد. آزمون های کسرژل، تورم، خشک شدن، ftir، dsc، dmta و sem به انجام رسید. نتایج نشان داد که قابلیت تورم و خشک شدن نمونه ها با میزان خاک رس رابطه معکوس داشته و با افزایش درصد خاک رس میزان کسر ژل و دمای تخریب و دناتره شدن سفیده تخم مرغ افزایش می یابد. نتایج همچنین نشان دهنده نقش خاک رس به عنوان عامل شبکه ای کننده در ساختار هیدروژل های زیست نانوکامپوزیتی است.

در این پژوهش، به بررسی اصلاح زئولیت کلینوپتیلولیت از طریق تبادل یون و وارد کردن یون هایی با خاصیت آنتی باکتریال نظیر مس، روی و آهن، کاهیدن آن ها با استفاده از سدیم بروهیدرات و تبدیل آن ها به نانوذرات فلزات دارای خاصیت آنتی باکتریال، پرداخته شده است. در آزمایشات انجام گرفته طی این پژوهش، به بررسی خاصیت آنتی باکتریال این نانوذرات و مقایسه آن ها با یکدیگر پرداخته شده است.

زخم بند های هیدروژلی با خواص تورمی و الاستیسیته و شفافیت و رطوبت رسانی به سطح زخم سبب تسریع در روند بهبود زخم می شود و با اضافه کردن نانوذرات به ساختار آنها خواص مکانیکی و الاستیکی آنها به طرز چشمگیری بهبود میابد طبق مطالعاتی که تا کنون انجام شده اضافه کردن نانوذرات خاک رس سبب بهبود خواص تورمی زخم بند برای جذب ترشحات اضافی زخم و افزایش خواص مکانیکی زخم بند می شود. در این طرح تلاش شده تا با استفاده از سفیده ی تخم مرغ به عنوان فاز زمینه علاوه بر بهبود خواص مکانیکی زخم بند به دلیل داشتن آلبومین در سفیده سبب تسریع روند بهبود زخم شده و با استفاده از پلیمر زیست سازگاری چون پلی وینیل الکل به جای پلیمر های مصنوعی که با بدن سازگار نیستن علاوه بر حل مشکل زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری سبب بهبود خواص مکانیکی و الاستیسیته نیز شده .نتایج نشان می دهد که نوع و مقدار خاک رس بر بهبود خواص نامبرده شده موثر بوده .در صورت دستیابی به چنین سامانه ای می توان از این زخم بند ها برای کمک رسانی به مصدومین ناشی از جراحت ها به ویژه مجروحین جنگی و مصدومان ناشی از بلایای طبیعی از قبیل زلزله و.. بدون نیاز به مراقبت های ویژه ی پزشکی و درمانی استفاده نمود.

در پایان نامه حاضر، به بررسی مشکلات مربوط به کوره های کراکینگ حرارتی واحد الفین پرداخته شده است. پراهمیت ترین مشکل مربوط به رسوب کک در دیواره کویل هاست؛ زیرا لایه کک سطح مقطع را کاهش می دهد، منجر به افزایش افت فشار در راکتور می گردد. علاوه بر این، لایه کک به شدت عایق است و باعث افزایش مقاومت انتقال حرارت کوره می گردد. راهکارهای مختلفی برای حل این مشکل وجود دارد. یکی از راهکارها، استفاده از فین های داخل لوله ای است که مورد بررسی قرار گرفته است. وجود فین ها، نرخ تشکیل کک را کاهش می دهد که اثرات مثبتی بر روی واحد می گذارد زیرا تعداد دفعات کک زدایی را کاهش می دهد. ضمناً رسوب کک در داخل لوله به مرور باعث آسیب لوله ها می گردد که باید تعویض شوند که با این روش (استفاده از فین ها) رسوب داخل لوله کم شده و موجب افزایش طول عمر لوله می گردد.

چکیده ندارد.