یکی از راه های افزایش تحمل کم آبی و افزایش عملکرد در گیاهان زراعی استفاده از قارچ های میکوریزا می باشد میکوریزا یکی از مجموعه عوامل بیولوژیک در خاک های زراعی است، خصوصیات مفید میکوریزا در همزیستی با گیاهان سبب افزایش مطالعات علمی در این زمینه شده و علاقه مندی بیشتری را در استفاده تجاری از این قارچ به عنوان کود های زنده به وجود آورده است. تلقیح خاک با میکوریزا رشد و عملکرد گیاهان را در محیط آزمایشگاهی و در مزرعه افزایش می دهد، میکوریزا افزایش جذب عناصر غذایی را از راه افزایش انشعابات ریشه در یک محدوده معین از خاک ممکن می سازد. و از این طریق سبب تغییراتی در روابط آبی گیاه و بهبود مقاومت به کم آبی و یا تحمل در گیاه میزبان و افزایش کارآیی مصرف آب می شود در این آزمایش تاثیر قارچ های میکوریزای آرباسکولار و اسید هیومیک بر روی عملکرد و راندمان مصرف آب در ذرت در سه رژیم آبیاری در یک آزمایش مزرعه ای مورد مطالعه قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح اسپلیت پلات فاکتوریل بر پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد کرت اصلی تنش کم آبی در سه سطح fc 100% (بدون تنش آب) ، fc 66% (تنش متوسط) ، fc33% (تنش شدید) و کرت فرعی شامل قارچ های میکوریزای آرباسکولار در سه سطح ، شامل دو گونه قارچ میکوریزاglomus mosseae :m1 ، m2: glomus intraradices و شاهد: m0 بود. و فاکتور دیگر اسید هیومیک در دو سطح مصرف(h1) و عدم مصرف ((h0 بود. نتایج این بررسی نشان داد که تنش کم آبی باعث کاهش رشد گیاه و همچنین کاهش عملکرد و اجزای عملکرد در مقایسه با شاهد شد و تلقیح با میکوریزا باعث افزایش رشد گیاه و افزایش عملکرد و اجزای عملکرد و افزایش کارآیی مصرف آب در مقایسه با شاهد شد. اسید هیومیک نیز تاثیراتی تقریبا مشابه با میکوریزا داشت. اثرات متقابل میکوریزا و تنش کم آبی در برداشت نهایی بر روی وزن صد دانه و کارآیی مصرف آب معنی دار بود به طوری که در شرایط، fc 33% و همزیستی گونه glomus mosseae بیشترین کارآیی مصرف آب مشاهده شد. اثرات متقابل اسید هیومیک و تنش کم آبی، اسید هیومیک و میکوریزا و اثرات متقابل سه گانه(تنش کم آبی ? میکوریزا ? اسید هیومیک) در بسیاری از مراحل رشد ذرت بر صفات مورد بررسی تاثیر معنی داری نداشت.

بمنظور بررسی عوامل موثر بر جذب ماماها و نقش ماماها در شاخص های سلامت مادر و کودک مطالعه ای توصیفی - تحلیلی و مقطعی انجام پذیرفت . اطلاعات حاصل از 1260 فارغ التحصیل مامائی در مقاطع مختلف تحصیلی و 103 مامای غیر شاغل در سراسر کشور جمع آوری و تحلیل مناسب آماری برروی آنها صورت گرفت . همچنین از آمار مرگ مادران و کودکان، میزان استفاده مادران حامله از خدمات مراقبتهای پره ناتال، استفاده زنان در سنین باروری از خدمات تنظیم خانواده و آمار پرسنل مامائی موجود در سراسر کشور جهت پی بردن به ارتباطات موجود بین تعداد پرسنل مامائی و شاخصهای سلامت مادر و کودک استفاده شد. نتایج مطالعه فوق حاکی از این است که در حال حاضر لیسانسیه های مامائی با 9ˆ55 درصد و فوق دیپلم های مامائی با 7ˆ28 درصد بیشترین فارغ التحصیلان مامائی موجود کشور را تشکیل می دهند. شیوع بیکاری در این مطالعه 7ˆ14 درصد برآورده شده است که نتیجه نهائی آنالیزهای انجام شده نشان می دهد که رابطه آماری معنی دار بین وضعیت شغلی با مدرک تحصیلی (p=0.000) و تاریخ فارغ التحصیلی (p=0.0000_) وجود دارد. براساس مطالعه حاضر 4ˆ31 درصد از ماماهای غیر شاغل کنونی دارای سابقه کار مامائی قبلی بوده اند که 4ˆ34 درصد از آنها به علل ناخواسته نظیر عدم امنیت شغلی، شرح وظایف نامشخص ، سختی کار و ... ترک کار نموده اند 8ˆ73 درصد از ماماهای غیر شاغل کنونی در مراجعه به مراکز کاریابی پاسخ منفی دریافت کرده اند که 40 درصد از علت این پاسخهای منفی کمبود مجوز استخدام و 60 درصد به علت عدم نیاز بوده است . 4ˆ71 درصد از ماماها مجوز استخدام ناکافی و وجود روابط به جای ضوابط را اولین علت عدم جذب خود شمرده اند، 2ˆ11 درصد از افراد مشکلات خانوادگی را بعنوان اولین و 20 درصد عدم امکانات لازم جهت کار در بخش خصوصی را بعنوان دومین علت عدم جذب خود عنوان کرده اند. براساس مطالعه حاضر بین حضور ماماها و استفاده مادران حامله از خدمات مراقبتهای پره ناتال ارتباط وجود دارد.