گردشگری روستایی یکی از انواع گردشگری است که شکل پایدار آن در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی بستر ساز دستیابی به توسعه ی پایدار جوامع محلی است. توسعه پایدار گردشگری به عنوان موتور محرک توسعه و عاملی جهت بهبود کیفیت زندگی جوامع در حال توسعه تلقی می شود. این در حالی است که این جوامع و مقاصد گردشگری آن ها در زمآن های مختلف دچار تحولاتی بنیادی می گردند که ممکن است به توسعه یا افول دائمی گردشگری در آن مقاصد منجر شود. بنابراین شناخت جایگاه مقاصد گر دشگری می تواند به مدیران و برنامه ریزان در رونق بخشی به توسعه پایدار گردشگری کمک کرده و از زوال و ناپایداری گردشگری جلوگیری کند. از این رو تحقیق حاضر در ابتدا به ارزیابی پایداری گردشگری مناطق روستایی می پردازد. سپس به ارزیابی روستاها از منظر تکامل چرخه حیات گردشگری پایدار می پردازد و پیشنهاد راهبردهای مناسب جهت تحول در فعالیت های گردشگری بر اساس شاخص نقطه تکاملی را ارائه می دهد هم چنین بر اساس نتایج بدست آمده در آخرین گام مدل استراتژیک توسعه پایدار را برای روستاهای مورد مطالعه شهرستان پیرانشهر تدوین می کند.