زمینه و اهداف: لیزات تهیه شده از سلول های طحالی موش هایی که کاندیدای زنده را از طریق ورید دمی دریافت کرده اند حاوی hsp های موشی است که پپتیدهای کاندیدایی را به همراه خود دارند. نالوکسان آجوانت جدیدی است که برای انسان ها قابل استفاده است و ایمنی سلولی را تقویت میکند. هدف از این تحقیق ارزیابی اثر درمانی لیزات طحالی ایمن به تنهایی یا در کنار نالوکسان برای موش هایی است که به صورت تجربی به عفونت کاندیدیازیس مخاطی دهان مبتلا شده اند. مواد و روش ها : 20 سر موش ماده، دارای 8-6 هفته سن، از نژاد balb/c تحت تزریقات مکرر و دوزهای بالارونده کاندیدا آلبیکنس زنده از طریق ورید دمی قرار گرفتند و سلول های طحالی آنها جمع آوری شد. سلول های طحالی از 10 سر موش دست نخورده نیز تهیه گردید. محتوای پروتئین hsp آن دو با استفاده از روش های الایزا و وسترن بلات ارزیابی گردید. سپس، کاندیدیازیس تجربی دهان در 5 گروه 10 تایی از موش ها ایجاد گردیده و با مواد درمانی لیزات ایمن، لیزات ایمن توام با نالوکسان، نالوکسان تنها، لیزات غیرایمن و بافر فسفات نمکی درمان آنها آغاز گردید. دو گروه سالم نیز در نظر گرفته شدند. همه درمان ها سه بار و با فاصله 10 روز تجویز شدند و نمونه سواب از دهان موش ها برای تعیین بار کاندیدایی مخاط به روش cfu در 5 زمان مشخص، قبل، حین و 10 روز بعد از آخرین درمان تهیه گردید. برای ارزیابی اثر درمانی از کشت نمونه سواب های دهانی بر روی پلیت های سابورو دکستروز آگار حاوی آنتی بیوتیک کلرامفنیکل استفاده گردید. سپس، موش ها کشته شدند و سوسپانسیون سلول های طحالی آنها تهیه گردید. میزان تولید سیتوکاین های اینترفرون گاما و اینترلوکین 4 و میزان تکثیر لنفوسیتی پس از مواجهه سلول های طحالی با آنتی ژن های کاندیدا آلبیکنس اندازه گیری شدند. همچنین، درصد فراوانی سلول های t cd4+ ، t cd8+ و t cd4+cd25+foxp3+ در میان سلول های طحالی از طریق روش فلوسایتومتری تعیین گردید. نتایج : ارزیابی میزان hsp لیزات طحالی ایمن و غیرایمن حاکی از افزایش 14 برابری در محتوای hsp بود که از طریق وسترن بلات نیز تایید گردید. تزریق لیزات ایمن سبب کاهش معنی دار کاندیدا آلبیکنس در حفره دهانی موش ها گردید که از طریق انجام cfu قابل ردیابی بود. استفاده توام از نالوکسان با لیزات ایمن سبب افت سریع شمارش کاندیدا در مخاط دهان در روز 20 گردید اما در روزهای 30 و 40 کاهش معنی داری در مقایسه با گروه لیزات تنها مشاهده نشد. ارزیابی سلول های طحالی از دو گروه دریافت کننده لیزات ایمن تنها یا ترکیب آن با نالوکسان، حاکی از افزایش معنی دار در تولید اینترفرون گاما، افزایش اندیس تحریکی، افزایش در تعداد سلول های t cd4+ و t cd8+ و کاهش همزمان در تعداد سلول های t cd4+cd25+foxp3+ در میان سلول های طحالی بود، اما اختلاف معنی داری از این نظر بین دو گروه مشاهده نگردید. نتیجه گیری : لیزات ایمن اثر درمانی خوبی در کاندیدیازیس مخاط دهان موش ها نشان داد و استفاده توام از نالوکسان شروع اثر درمانی آن را تسریع نمود. در مجموع، یافته ها حکایت از القا ایمنی سلولی با الگوی سیتوکاینی از نوع th1 می باشد.