هدف این پژوهش بررسی اختلالات آوایی همخوان های فارسی در بیماران شکاف کام و بررسی روند بهبود آن ها پس از گفتاردرمانی است. دو فرضیه این تحقیق عبارتند از: 1. گفتاردرمانی تأثیری بر بهبود گفتار بیماران شکاف کام ندارد؛ 2. عواملی چون فیستول، ناکارآمدی دریچه کامی- حلقی و بی نظمی های دندانی رایج در این بیمارها تأثیری بر تولید نادرست آن ها ندارد. بررسی ها با توجه به دو بعد آواشناسی تولیدی و آواشناسی آکوستیک انجام شد. بررسی های تولیدی، بطور عمده، بر روی اصلاح شیوه تولید و جایگاه تولید کلیه همخوان های فارسی متمرکز بود. نتایج حاصل، هر دو فرضیه را رد کردند. در بخش آکوستیک به بررسی روند بهبود خیشومی شدگی در بیماران شکاف کام با بررسی همخوان های انسدادی پرفشار /p/، /b/، /k/ و /g/ و سایشی های پرفشار /f/ و/v/ پرداخته شد. در این بخش فرضیه اول اثبات اما فرضیه دوم رد شد.

چکیده زمینه و هدف: شکاف لب و کام شایع ترین ناهنجاری مادرزادی در ناحیه دهان و فک و صورت می باشد و استرس فراوانی برای خانواده ایجاد می کند. هدف از این مطالعه، ارزیابی وضعیت سلامت روانی- اجتماعی مادران افراد مبتلا به شکاف کام و لب و راهبردهای مقابله ای با آن و و بررسی تأثیرات این ناهنجاری بر خانواده فرد مبتلا می باشد. روش کار: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی، به 55 نفر از مادران افراد مبتلا به شکاف کام و لب غیرسندرمی، سه پرسشنامه استاندارد روانشناسی با نامهای cri (سنجش راهبردهای مقابله ای)، fis (مقیاس تأثیرات ناهنجاری بر خانواده) و ghq(پرسشنامه سلامت عمومی) داده شد. سپس داده ها جمع آوری و کدگذاری شده و توسط آزمون های آماری رگرسیون چند متغیره، همبستگی پیرسون و تی مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین سنی کودکان مبتلا و مادران آنها، به ترتیب 52/3±10/12 و 13/7±98/35 سال بود. مادران شرکت کننده در مطالعه، از راهبرد های مقابله ای رویارو مدار بیشتر از راهبرد های اجتنابی استفاده کردند. از میان راهبرد های رویارو مدار، "کسب حمایت از جانب دیگران" و "حل مسئله"، و از میان راهبرد های اجتنابی، "پذیرفتن مشکل به همان صورت" و "سرگرم نمودن خود به فعالیت های جایگزین" بیشتر مورد استفاده قرار گرفتند. میانگین نمره کسب شده برای سلامت روانی مادران، 30/5±93/16 بود و6/23 درصد از مادران، "مشکل شدید روحی" داشتند. میانگین نمره کسب شده برای تاثیر این ناهنجاری بر خانواده، 88/7±60/19 بود و بیشترین تأثیر بر حیطه "درگیری در خانواده" بود. استفاده از راهبرد های مقابله ای اجتنابی ارتباط معناداری با تاثیرات شکاف بر خانواده داشت(002/0p=). استفاده از راهبرد "حل مسئله" و "درگیری در خانواده" در مادرانی که کودکان بزرگتر داشتند، بیشتر بود (به ترتیب006/0p= و016/0p=). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، استفاده از راهبرد های مقابله ای اجتنابی توسط مادران افراد مبتلا، با تاثیرات بیشتر شکاف کام و لب بر خانواده همراه بود. آگاهی از نحوه مقابله والدین با وضعیت فرزندشان، می تواند در ارائه خدمات بیشتر از سوی تیم سلامت به خانواده افراد مبتلا مفید باشد.

چکیده: هدف: در سال های اخیر استفاده از کامپوزیت های تقویت شده با فیبر (fiber reinforced composite frc:) در دندانپزشکی رو به افزایش است، خصوصاً در ارتودنسی به عنوان ریتینرهای باند شونده به کار می روند. همیشه نگرانی هایی بابت سمیت سلولی frcها وجود داشته است. هدف از مطالعه اخیر بررسی سمیت سلولی ریتینرهای باندشونده از جنس کامپوزیت‏های تقویت شده با فیبر (frc) در مقایسه با flexible spiral wire (fsw) در شرایط بازسازی شده با ریسک پوسیدگی کم و زیاد بر روی فیبروبلاست های دهانی انسان می‏باشد. مواد و روش ها: چهار گروه ریتینر ثابت ارتودنسی انتخاب شدند. گروه 1) متشکل از فیبرهای گلاس: interlig (angelus) ، گروه 2) متشکل از فیبرهای پلی اتیلن: connect (kerr) ، گروه 3) متشکل از فیبر کوارتز: quartz splint ud (rtd) و گروه 4) سیم flexible spiral wires تمام ریتینرها برش زده شدند. بیست عدد از هر گروه با مساحت مشابه آماده شد، که نیمی از نمونه ها در محیطی با ریسک بالای پوسیدگی ( 60 دقیقه در اسید لاکتیک %10 سه بار در روز و بقیه ساعات شبانه روز را در بزاق مصنوعی) و نیم دیگر در محیطی با ریسک پائین پوسیدگی (20 دقیقه در اسید لاکتیک %10 سه بار در روز و بقیه ساعات شبانه روز را در بزاق مصنوعی) در مدت های 1 روز، 7 روز و 30 روز قرار گرفتند. بر روی تمام این گروه ها ترموسایکلینگ ( 5000 دور، 5 تا 55 درجه) صورت گرفت. 10 نمونه از هر گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. تمام گروه ها در محیط کشت dmem قرار گرفتند و حیات سلولی از طریق تست mtt ارزیابی شد و اختلاف بین گروه ها و بین روزها با آنالیز واریانس (05/0p< ) و تست های توکی مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی تأثیر محیط پر اسید با کم اسید از تستt-student (independent) استفاده شد. یافته ها: سمیت سلولی تمام نمونه ها در روز مبدأ مشابه و شدید بود. به طور کلی طی ماه اول، از میزان سمیت سلولی به تدریج کاسته شد. در شرایط با ریسک پوسیدگی کم میزان سمیت تمام نمونه ها بعد از یک ماه خفیف گزارش شد (حیات سلولی connect %61 ، interlig %90، quartz splint % 86 و گروهfsw %90 بود)، اما اختلاف آماری معنی داری بین گروه ها وجود داشت (016/0 =p-value). در شرایط دارای ریسک پوسیدگی زیاد بعد از یک ماه، گروه connect و quartz splint سمیت کمتری را نسبت به سایرین داشته و سمیت آنها خفیف بود (حیات سلولی آنها به ترتیب %73 و % 69) ولی گروه interlig سمیت متوسط (%52 حیات سلولی) و گروهfsw سمیت شدید (%22 حیات سلولی) از خود بروز دادند. بعد از یک ماه اختلاف بین گروه ها معنی دار بود (000/0 = p-value). نتیجه گیری: توصیه می شود در افرادی با ریسک پوسیدگی بالا که ریتینرها بیشتر تحت تأثیر حملات اسیدی قرار می گیرند از ریتینرهای سیمی fsw استفاده نشود و به جای آن از frc‏های مقاوم به اسید همانند connect با فیبر پلی اتیلن یا quartz splint با فیبر کوارتز استفاده نمود. اما در افرادی با ریسک پوسیدگی کم، تفاوت چندانی در ریتینر مورد استفاده از نظر سمیت سلولی وجود ندارد.

چکیده هدف: درمان ارتودنسی به علت تجمع طولانی مدت پلاک باکتریایی بر روی سطوح مینایی می تواند منجر به از دست رفتن ساختمان های دندانی کلسیفیه و ایجاد white spotگردد. علی رغم تلاشهای فراوان جهت پیشگیری از دمینرالیزاسیون مینا ، ضایعات سفیدهنوز در بسیاری از بیماران ارتدنسی ایجاد می شوند. میکروابریژن شامل کاربرد ترکیب اسید و یک ماده ساینده در سطح مینا است که برای درمان این ضایعات استفاده می گردد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه دو روش میکروابریژن (1-اسید هیدرو کلریک18%- پامیس و اسید ارتوفسفریک37%- پامیس) جهت بهبود ضایعات سفید و مقایسه تغییر رنگ دندانها پس از درمان می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه شصت دندان پرمولر کشیده شده که فاقد پوسیدگی و هیپوپلازی مینا بودند انتخاب شدند. ضایعات سفید در مینای سطح باکال دندانها بطور مصنوعی ایجاد شد. دندانها به صورت تصادفی در سه گروه قرار داده شدند:1- پالیش به عنوان گروه کنترل 2- میکروابریژن با اسید هیدرو کلریک 18% و پامیس و 3- میکروابریژن با اسید ارتوفسفریک37% و پامیس.پس از این مرحله سه گروه به مدت 1 هفته (روزانه 5 دقیقه) در محلول چای-قهوه غوطه ور شدند. رنگ نمونه (lab) توسط کالریمتر قبل و بعد از ایجاد ضایعات سفید همچنین قبل و بعد از درمان و پس از غوطه ور سازی در محلول رنگی انجام شد.و سپس ?? ( با استفاده از فرمول ) بین هر دو مرحله محاسبه شد. داده ها توسط آزمونهای آماری multiple measurementو توکی آنالیز گردید. یافته ها: از نظر آماری برای 1?? و 2?? اختلاف معنی داری وجود نداشت. برای 3?? بین گروه 1و 2 و برای 4?? بین گروه 1و 3 اختلاف معنی داری وجود داشت .همچنین هر سه گروه از نظر 5?? با یکدیگر اختلاف معنی داری نشان دادند(p<0.05). نتیجه گیری: رنگ قابل قبول بلافاصله پس از سه روش درمانی نتایج بهتری را در گروه hcl و پالیش نشان داد.پس از قرار گرفتن در معرض محلول چای و قهوه نتایج بهتری در گروه h3po4 و پالیش مشاهده شد. کلید واژه ها: ضایعات سفید، میکروابریژن، تغییر رنگ

چکیده این مطالعه با هدف مقایسه ابعاد قاعده جمجمه و صورت بیماران دارای شکاف کام و لب با افراد نرمال طرح ریزی شده است. مواد و روش ها: در این تحقیق، cbct 6/ کامل جمجمه از 32 فرد بالغ با میاانیین سا نی 1 12/21 که شامل 4 فرد نرمال ، 14 فرد با شکاف کام و لب یاک طرفا ه و 4 بیماار باا شاکاف کاام ولاب دو طرفاه می شدند مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا لندمارک های مورد نظر در سه مقطع ساژیتال ، کرونال و آگزیال مشخص شدند وزوایا و فواصل مربوط به عرض و طول قاعده جمجمه ومورفولوژی صورت اندازه گیری شااد. سااپد داده هااای حاصاال در سااه گااروه بااا هاا مقایسااه شاادند.جهت آنااالیز داده هااا از آزمااون way anova-one و tukey hsd استفاده شد. 1/15 p< از لحاظ آماری معناادار در نظار گرفتاه شد. =1/ یافتههه ههها: در گااروه شااکاف کااام و لااب دو طرفااه ، زوایااای) 142 sna(p =1/115( ، snb(p ، =1/112( pog (p sn to =1/ ، فاصله ) 113 (p ans-n و فاصله نقااط ساو راخهای گاوش خاارجی =1/11( (p به طور معنا داری کمتر از افراد نرمال بود. در گاروه شاکاف کاام و لاب یاک طرفاه زوایاای snb =1/113( (p و sn to pog =1/112( (p بااه طااور معناااداری کمتاار از افااراد نرمااال باااود . شااااخص زاویاااه باااین پااالان پالاتاااال و sn درگاااروه هاااای شاااکاف کاااام ولاااب یکطرفاااه =1/111( (p =1/ ودوطرفه) 111 (p به طورمعناداری نسبت به گروه نرمال بیشتر بود و ایان زاویاه در افاراد شکاف کاام و لاب دو طرفاه باه طاور معنااداری نسابت باه گاروه شاکاف کاام و لاب یاک طرفاه بیشاتر =1/ بود) 122 (p . 2 نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، بیماران بالغ دارای شکاف کام ولب خصوصیات موفولوژیکی متفاوت از افراد نرمال را در ناحیه صورت و قاعده جمجمه نشان می دهند. به نظر می رسد کمترین بدشکلی ها در بیماران دارای شکاف کام ولب چه به صورت یک طرفه و چه به صورت دو طرفه در ابعاد عرضی قاعده جمجمه و صورت مشاهده می شود. از سوی دییر، ابعاد قاعده جمجمه در قسمت طرفی ، بیشتر از قسمت میانی در این بیماران تحت تاثیر قرار می گیرد.

مهندسی بافت یک روش بیولوژیک مناسب برای جایگزینی بافت غایب یا از دست رفته می‏باشد. با توجه به اینکه کمبود بافت در بیماران شکاف کام و لب، جراحی این ناهنجاری را پیچیده می کند لذا هدف از این مطالعه ارزیابی میزان فعالیت و تشکیل عضله اربیکولاریس اریس پس از استفاده از داربست ماتریکس خارج سلولی عضله و سلولهای بنیادی مزانشیمی در ترمیم نقص شکاف لب در رت بود. روش کار: در این مطالعه ی حیوانی، تعداد 40 رت نر از نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا در سی تا از رت ها یک شکاف مثلثی شکل با ابعاد mm 4×7×7در لب بالا توسط برش جراحی ایجاد شد و سپس آنها به سه گروه تقسیم شدند: در گروه اول(کنترل)، نقص شکاف به صورت ساده طبق روش های جراحی روتین بسته شد. در گروه دوم و سوم، در ناحیه شکاف ایجاد شده به ترتیب داربست بدون سلول و داربست با سلول با ابعاد 3×5×5 گذاشته شد. در طرح حاضر از ماتریکس خارج سلولی مشتق شده از عضله اربیکولاریس اریس رت و سلول های بنیادی مزانشیمی تمایز نیافته ی بافت چربی انسان، استفاده شد. پس از گذشت 2 ماه از ترمیم ناحیه، فعالیت الکترومیوگرافی عضله مذکور مورد بررسی قرار گرفت. در این مرحله ، علاوه بر سه گروه مورد آزمایش ، یک گروه 10 تایی رت سالم نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از بررسی الکترومیوگرافی، ازمحل ترمیم در سه گروه مورد آزمایش نمونه بافتی تهیه و مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری واریانس یکطرفه و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. سطح معنی داری 05/0? p در نظر گرفته شد. یافته ها : میزان فعالیت عضله ی اربیکولاریس اریس براساس ارزیابی های الکترومیوگرافی در دو گروه داربست و داربست با سلول تفاوت معنی داری با یکدیگر و عضله نرمال نداشت در حالی که گروه کنترل نسبت به سایر گروهها و نسبت به عضله ی نرمال دارای فعالیت بالاتر و اختلاف آماری معنی داری بود (001/0? p). تفاوت میزان بافت عضله تشکیل شده جدید درگروه داربست اختلاف آماری واضحی با گروه داربست با سلول (018/0= p) و گروه کنترل(001/0? p) داشت. به علاوه واکنش آماسی در دو گروه کنترل و داربست(001/0= p) و دو گروه داربست و داربست با سلول(007/0= p) اختلاف آماری قابل ملاحظه ای را با همدیگر نشان داد. تعداد سلولهای فیبروبلاست و الیاف کلاژن تشکیل شده درناحیه ترمیم در سه گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان نداد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که داربست ماتریکس خارج سلولی (extra cellular matrix ) می تواند با افزایش تشکیل عضله و کاهش انقباض بافت اسکار از میزان کشش در ناحیه شکاف ترمیم شده لب بکاهد که تایید کننده مزایای این نوع داربست می باشد.

در این پژوهش که به شکل مقطعی و توصیفی-تحلیلی انجام شد، 30 کودک نا شنوای کاشت حلزون شنوایی شده که قادر به برقراری ارتباط شفاهی بودند با بافت اجتماعی و فرهنگی نسبتاً یکسان مورد ارزیابی قرار گرفتند. حداقل سن کودکان 3 سال و حداکثر 6 سال بوده است. هیچ کدام از آزمودنی ها مشکل ذهنی و جسمی دیگری که مانع از یادگیری شود، نداشتند. مشکلات شنوایی در این کودکان قبل از زبان آموزی اتفاق افتاده بود. در این تحقیق جنس کودکان ملاک و معیار انتخاب واقع نشد.