این مطالعه ی کمّی تلاشی بود به منظور مقایسه ی تأثیر دو تکنیک "جزوه دان (پورتفولیو) یادگیری همراه با تفکّر" و "نگارش یادداشت برای گفتگو" بر صحّت گرامری نگارش و عملکرد کلی نگارش ایرانیان در حال فراگیری انگلیسی به عنوان زبان خارجه. شرکت کنندگان 60 نفر بزرگسال ایرانی فراگیر زبان انگلیسی عمومی بودند. آنها بر اساس عملکردشان در تست شماره ی 200 bنلسون انتخاب شدند. قبل از شروع آموزش، پیش آزمون اجرا شد. هر جلسه شرکت کنندگان در گروه جزوه دان یادگیری همراه با تفکر، بر مطالب مطالعه شده، چگونگی یادگیری، و احساس خود در آن جلسه از کلاس تأمل و تفکر داشتند و یادداشتی از نتیجه ی تفکر خود آماده می کردند. یادگیری خود را ارزیابی می کردند تا به مشکلات خود پی ببرند. این امکان را داشتند که با مدرّس و سایر فراگیران همکاری داشته باشند و مشکلات خود را برطرف نمایند. شرکت کننده های گروه نگارش یادداشت برای گفتگو هر جلسه درباره ی موضوعی که خود انتخاب می کردند به مدرّس خود نامه ای می نوشتند. مدرّس نوشته ها را می خواند و به شکل مکتوب پاسخ می داد. بعد از 14 جلسه آموزش، پس آزمون گرفته شد. چون اطلاعات جمع آوری شده در پس آزمون مربوط به صحّت گرامری فرضیه توزیع نرمال رو برآورده نکرد، از آزمون ناپارامتری یو من – ویت نی استفاده شد. این تست نشان داد که افزایش در صحّت گرامر گروه جزوه دان یادگیری همراه با تفکر به طور قابل توجّهی بیشتر از گروه نگارش یادداشت برای گفتگو بود. بر اساس یافته های آزمون تی مستقل، اینطور نتیجه گیری شد که جزوه دان یادگیری همراه با تفکر در بهبود عملکرد کلی نگارش فراگیران ایرانی انگلیسی به عنوان زبان خارجه موثرتر بود. نتایج به دست آمده می تواند به دلیل تأثیر تفکّر و تأمّل با حمایت و همکاری مدرس باتجربه باشد. علاوه بر این، نتایج می توانند نشان دهنده ی تأثیر بیشتر یادگیری صریح و ارادی نسبت به یادگیری ضمنی و اتفاقی باشند. علاوه بر این، بهتر است بعضی فاکتور های دیگر هم در نظر گرفته شوند: 1) استفاده از تکنیک نگارش یادداشت برای گفتگو ممکن است نتایج متفاوتی را در دو محیط انگلیسی به عنوان زبان خارجه و انگلیسی به عنوان زبان دوم تولید کند و 2) تفاوت های فردی ممکن است فاکتور مهمی باشد که بر اثربخشی استفاده از نگارش یادداشت برای گفتگو تأثیر دارد. نتایج این تحقیق پیشنهاداتی برای طراحان و تدوین کنندگان منابع آموزشی و مدرّسان زبانهای خارجی دارد.