هدف از انجام این پژوهش، بررسی و تحلیل تاثیر استقرار نظام پیشنهادها بر سود و صرفه جویی مالی، مشارکت نیروی انسانی و زمان صرف شده جهت انجام وظایف کاری، در سال 1390، در ستاد شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران می باشد. روش پژوهش حاضر زمینه یابی و از نوع مطالعات کاربردی است. جامعه تحقیق کلیه مدیران/سرپرستان/روسا و معاونان مدیریتها و واحدهای ستادی شرکت شامل 60 نفر بودند که با توجه به حجم جامعه کلیه این افراد به عنوان نمونه وارد کاربندی تحقیق شده و پرسشنامه های پژوهش برای آنان ارسال گردید. از این تعداد 42 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزارهای مورد استفاده دو فرم از پرسشنامه محقق ساخته است که یکی مربوط به سنجش وضعیت متغیرها قبل از استقرار نظام پیشنهادها در ستاد شرکت (قبل از سال 1386) و دیگری مربوط به ارزیابی وضعیت متغیرها بعد از استقرار این نظام (از سال 1386 تا 1390) می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری t وابسته جهت مقایسه تفاوت میانگینها قبل و بعد از استقرار نظام پیشنهادها، ضریب همبستگی پیرسون جهت تعیین ضریب پایایی به روش بازآزمون، ضریب همبستگی اسپیرمن براون و آلفای کرونباخ جهت تعیین پایایی آزمون استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که استقرار نظام پیشنهادها، به طور میانگین 10.56 درصد سود و صرفه جویی مالی و 17.88 درصد مشارکت نیروی انسانی را افزایش و 16.32 درصد زمان صرف شده جهت انجام وظایف کاری در ستاد شرکت ملی پالایش و پخش را کاهش داده است. در مجموع نظام پیشنهادهای استقرار یافته در ستاد شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران به طور میانگین به میزان 44.76 درصد اثربخش بوده است.