پینتر یکی از مهمترین نویسندگان صاحب سبک قرن بیستم است. جنگ جهان سوز دوم تأثیر شگرفی در هارولد پینتر و آثارش گذاشت و پاره پاره نویسی، وحشت، تنهایی، اضطراب و تشویش را به همراه داشت؛ چرا که یهودیان به عنوان اقلیتی مذهبی همواره درگیر دو حس آوارگی و انزوا بوده اند. در تصویر پینتر از جهان، وضعیت انسان دشوار است، جهان جای امنی نیست. شخصیت های وی در یک اتاق هستند، بیرون و درون اتاق هر دو زیر سایه ی تهدید می باشد و هر لحظه این امکان وجود دارد که انسان با درماندگی و تنهایی رعب آوری رها شود. این دلهره و اضطراب بر تجربه ی یک یهودی در اروپای هیتلری استوار است.تئاتر پینتر؛ تئاتر زبان است. پینتر در ساخت و پرداخت زبانش از تکنیک های مختلفی استفاده می کند که هر کدام دارای بار دراماتیک خاص خود است؛ تکرار، صوت، ریتم و حشو و... . هدف فهمیدن این نکته ی مهم است که این تکنیک ها و نشانه های غیرکلامی (مکث و سکوت)از چه طریقی باعث تام و تمام شدن فضای کلامی متن های وی می شود.در این مسیر از منابع مختلفی استفاده شده است از جمله؛ کتاب هایی مربوط به بررسی زندگی نامه ی هارولد پینتر،کنکاش در مورد زبان شخصیت های وی، استفاده از مقالات و مصاحبه های چاپ شده. آخر اینکه مسئله ی زبان برای پینتر، امری حیاتی است. زبان در آثار وی برای رساندن مفهوم و رابطه به کار نمی رود؛ بلکه برای بیان جدایی طبیعی آن ها از یکدیگر است. او از کلام برای سرپوش گذاشتن بر نیات و درونیات شخصیت ها استفاده می کند، در واقع کلام ها راه فراری است از آنچه که شخصیت ها را می آزارد. در این پایان نامه تلاش بر این است که مکث و سکوت را تنها دوکلمه نخوانیم بلکه به کارکرد آن ها بین دیالوگ ها یا کنش بین شخصیت ها بیاندیشیم چرا که مکث و سکوت ها خود سخن هستند که با علائم غیر شفاهی مفهومی را القاء می کنند.