این رساله دکتری تحت عنوان" روایت شناسی فیلم : بررسی و تحلیل ساختار روایت در سینما و تلویزیون" به بحث در ساختار روایت سینمایی به عنوان نوعی ادراک یا استنباط، بر آمده هم از سوی مولف و هم از سوی مخاطب، می پردازد. رساله حاضر نقش عنصر تصویری و نیز نقش سایر عناصر، اعم از عناصر مشترک یا متفاوت، در ساخت و تألیف ادبیات و سینما همچون: داستان، پیرنگ، رویداد، زمان، مکان/ فضا، و غیره را با تأکید بر فرم و ساختار مورد تحلیل قرار می دهد. در این فرآیند ، چالش های نظری و موقعیت روایت در مطالعات سینمایی و تلویزیونی، از رهیافت های کلاسیک تا مدرن و نیز،آثار نظریه پردازان مشهور از پراپ تا هیث، و از بارت تا ژنت ،بوردول، برانیگان، و دیگر محققان بررسی می شود. رساله حاضر در پنج فصل به همراه پیشگفتار و نتیجه، تنظیم شده است. پیشگفتار، در بارهٌ طیف وسیع مباحثات در باب روایت روایت در بیان سینمایی است. فصل اول تحت عنوان"درک و دریافت روایت" به مرور و تحلیل این شیوه تفکر ریشه دار می پردازد که فیلم های داستانی، به طور کلی، ابتدا از جنبه روایتشان درک و دریافت میشوند و هر چیز دیگری در آنها جنبهٌ ثانوی دارد. در این جا، موضوع اصلی پیرنگ است. فصل دوم به نام" چالش های نظری در زمینهٌ روایت سینمایی: یک نگاه تاریخی" به مرور و تحلیل تئوری های روایت(و روایت سینمایی) در طول تاریخ معاصر این تئوری ها، از سوسور تا پراپ، و از آن جا تا بارت، متز، هیث، بلور، مالوی...و نیز وجوه فلسفی آن تئوری ها نظر دارد. در فصل سوم با نام،"شکل و ساختار درتئوری های روایت" تمرکز بحث بر تئوری های زبان شناختی و ساختاری روایت سینمایی و نیز فرمالیسم به عنوان مبنای ساختاری درک و ساخت روایت است. این فصل ضمناً، تاٌکیدی دارد بر شیوهٌ "فیلمیک" درک روایت. فصل چهارم، تحت عنوان "ساخت روایت: از ادبیات تا سینما" شرح جامعی است بر اندیشه ها و آراء مربوط به ویژگی های مشترک و متمایز ساخت روایت در ادبیات و سینما. محوریت این اندیشه ها عموماً بر داستان، پیرنگ، رویداد، زمان و غیره است. و سرانجام، فصل پنجم به نام،"جایگاه روایت در مطالعات سینمایی و تلویزیونی" شامل گستره ای از موضوع های مطرح در مطالعات سینمایی است. که به روایت و تحقق آن مربوط می شود. این موضوع ها، از "زبان" گرفته تا "بینامتنی"، واز "بازیگری" تا "موسیقی"، یا با مفهوم روایت فیلم رابطهای متقابل دارند یا دارای کارکرد روایتی ویژهٌ خوداند.

نا موفق بودن شیوه های دارو محور در درمان اعتیاد باعث شده استفاده از شیوه های روان درمانی مانند ماتریکس و بی دی آر سی که بر مصاحبه انگیزشی و آسیب های قبل و حین مصرف تمرکز دارند، مورد استفاده درمانگران قرارگیرند. گران بودن این دو شیوه درمانی و حساس بودن مباحث مطروحه در آنها، باعث ایجاد شرم در درمانجوشده که مانعی در روند صحیح درمان است. در این مطالعه تلاش شده با استفاده از هنر درمانی، موانع مذکور شکسته شود و امکان استفاده از این دو درمان به کمک تلفیق آنها با هنردرمانی برای همه فراهم شود. این تحقیق در تلاش است دریابد آیا می توان از صنایع دستی و نقاشی به عنوان وسیله ای برای کنترل اختلالات روانی زنان سو مصرف کننده مواد مخدر استفاده کرد.در این مطالعه 30 زن مصرف کننده مواد مخدر تحت درمان متادون از جامعه آماری 150 نفره زنان "مرکز گذری کاهش آسیب اعتیاد خانه خورشید" انتخاب و بر حسب علاقه به دو گروه نقاشی و صنایع دستی تقسیم شدند و گروهی نیز به عنوان شاهد انتخاب گشتند. گروه صنایع دستی و نقاشی به مدت سه ماه تحت هنر درمانی قرار گرفتند لیکن گروه شاهد هیچ مداخله ای دریافت نکرد. در این سه ماه گروه نقاشی هفته ای یک بار در جلسات هنر درمانی با محوریت گام های 12 قدم گروه معتادین گمنام شرکت کردند.گروه صنایع دستی نیز پس از دریافت آموزش های لازم به مدت سه ماه عروسک، کوسن، جا موبایلی، منجوق بافی، لیف های فانتزی حمام و غیره تولید کردند. در ابتدای کار از هر سه گروه پرسشنامه "آزمون شاخص جدیت اعتیاد" به عمل آمد و در پایان کار نیز مجدد با آنها مصاحبه شد. نتیجه این تحقیق نشان داد در حالی که وضعیت روانی گروه شاهد پس از گذشت سه ماه بدتر شده بود گروه نقاشی و صنایع دستی از لحاظ روانی وضعیت بهتری پیدا کرده بودند و میزان افسردگی و پرخاشگری در آنها کاهش یافته بود.

نگارگری ونقاشی ایرانی،تحت حمایت دربارحکومت های مختلف تاریخ ایران،نقش مهمی درتصویرگری کتاب های ادبیات پارسی بامضامین متنوع حماسی وملی ومذهبی و...داشت.این نقش ازدوران صفویه بااستقلال هنرمندان،که استقلال نقاشی ازکتاب آرایی رادرپی داشت؛به چالش کشیده شدودرپی آن تحولات سیاسی واجتماعی وفرهنگی،درتغییروتحول مضامین نگارگری ونقاشی تاثیرگذاشتند.ارتباط بیشترایرانیان بااروپاوپیشرفت های همه جانبه آن درزمینه های سیاسی،اقتصادی،اجتماعی وفرهنگی،تغییراتی دردرباروجامعه ایرانی ازدروان صفویه تاقاجاربه وجودآورد.نقاشی ونگارگری به عنوان هنری که دربرخی مقاطع ازحمایت درباربرخورداربودودربسیاری مواردبه اجتماع نزدیک می شد؛باتاثیرپذیری ازعوامل مختلف،به مضامین متنوعی درهرکدام ازدوره هاپرداخت.باگسترش مدرنیته درایران به خصوص دردروان قاجار،سیرتحول مضامین نقاشی وشیوه های آن سرعت بیشتری گرفت. این رساله بارویکردی به تاریخ سیاسی وعوامل اقتصادی،اجتماعی وفرهنگی دوران صفویه،افشاریه،زندیه،قاجاریه وتحولات موثر،به تحلیل وطبقه بندی مضامین نگارگری ونقاشی ایران می پردازد.

این رساله بازخوانی بخشی از نقاشی نوگرای ایران می باشد که مروری دارد بر پیشینه نقاشی نو در ایران از آغازین حرکت هایی که مسیر نقاشی ایران را از سنت های تصویری گذشته به مرور رها کرد تا وارد مرحله نوگرایی آن شود و به شکلی تازه به پویندگی خود ادامه دهد. پدیده نوگرایی در نقاشی معاصر ایران تحت تاثیر گرایش های مدرنیستی غرب از جمله نهضت سورئالیسیم اروپا می باشد. از این رو در این رساله خوانشی تاریخی بر این جریان مدرنیستی غرب صورت گرفته و در ادامه نقاشی نوگرای ایران با نظر به رویکرد گرایش سورئالیسم مورد مطالعه قرارگرفته و در بخش دیگر این رساله به مضمون های زیباشناختی سورئالیسم در نقاشی ایران و نقاشی سورئالیسم اروپا پرداخته شده است و در پایان نیز استنتاج و جمع بندی این بازخوانی ارائه گردیده است.

هدف از انجام این پژوهش بررسی علل و زمینه های شکل گیری کانسپچوال آرت در غرب و نیز مطالعه ی دقیق ویژگی های آن است و از سوی دیگر با توجه به ظهور «هنر مفهومی» در ایران با حدود سی سال تأخیر از جریان اصلی آن، بخش دیگر این تحقیق را بررسی تطبیقی بررسی آثار شاخص هنر مفهومی در ایران و نیز یافتن ویژگی های این هنر شکل داده است. هنر مفهومی در غرب از اواخر دهه ی 1960 رسماً آغاز شد که نقطه ی آغازین آن گسست از زیباشناسی و نیز انتزاع مدرنیسم و جایگزین ساختن اولویت اندیشه بر فرم بود. مفهوم گرایی عمدتاً شامل سه گرایش عمده بود: 1- باز تعریف هنر و پرداختن به مسایل درون ذاتی هنر 2- ایده های سیاسی که شامل اعتراض های اجتماعی هنرمندان در بستر رویدادهای اجتماعی اواخر دهه ی 60 صورت گرفت 3- فلسفه ی تحلیلی قرن بیستم که فلسفه ای بود مبتنی برزبان که دستاورد نهایی آن ورود زبان و فلسفه به حیطه ی هنر بود. این در حالی است که طی بررسی هنر مفهومی در چارچوب پدیده های مدرنیسم و پست مدرنیسم، این هنر در قالب تعریف «مدرنیسم متأخر» قرار می گیرد که به معنای گسست از فرمالیسم و تداوم شکلی تازه از آوانگاردیسم می باشد. آثار هنرمندان ایرانی در این حیطه که پس از سی سال از شکل گیری جریان اصلی در غرب رخ داد واجد ویژگی های نمادپردازی، تقلید ، استفاده از رسانه های جدید و نیز دوری از مضامین اجتماعی ( به جز موارد معدود به ویژه در خارج از کشور) و صبغه های فلسفی و نیز دغدغه های تعریف و بازتعریف هنر بود.

نگارگری یکی از درخشان ترین هنرهای ایران محسوب می شود و دوره های متعددی را به خود دیده است؛ بنابراین نگاره ها به منزله ی اسنادی تصویری هستند که ویژگی های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و هنری ادوار مختلف را نمایان می سازند . تیمور به رغم خرابی ها و ویرانی ها، درصدد تجدید حیات فرهنگی در ماورا النهر و شرق ایران برآمد و شاهزادگان هنرپرور تیموری نیز از حیات هنری و فرهنگی در ایران عمیقاً حمایت کردند، دوره ی تیموری در هنر نگارگری ایران یکی از مقاطع مهم و درخور توجه می باشد. در این مجال سعی بر بررسی و شناسایی علل بروز بدایع در این دوره می باشد، گرایشات هنرپروران و زمینه های مختلف و تأثیرگذار بر نگارگری دوره ی تیموری، مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است و با در دست داشتن جامعه نمونه (از نگاره های موجود) به تفکیک مضمونی آنان پرداخته شده و همچنین با توجه به میزان فراوانی مضمونی در نگاره ها نسبت به شرایط دوران به شناسایی و تحلیل آنها پرداخته شده است در این پژوهش با گزینش تعدادی از مجموع نگاره های بدست آمده با رویکرد توصیفی– تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته اند و در نهایت می توان دریافت که ایجاد فضای مناسب سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و حمایت هنری توسط هنرپروران تیموری از صاحبان هنر و ادب سبب رشد و بالندگی در این دوران شده است و بازتاب آن موجب تحولات هنری، تنوع مضمونی در نگاره ها و گوناگونی سبک ها در این دوره است و هنرمندان به عنوان شخصیت های هنری در این دوره مطرح می شوند و همچنین نگارگری دوره ی تیموری پشتوانه ای غنی برای دوره های بعدی می باشد.

چکیده پایان نامه ی حاضر، پژوهشی تطبیقی است بین مراسم زار در جنوب ایران(استان هرمزگان) و شرق آفریقا(به عنوان نمونه سودان). در میان مردم این مناطق، اعتقاد بر این است که بیماری های انسان به دلیل بادها یا هواهای شیطانی است که در بدن آدمی رسوخ کرده و او را دچار بیماری های روحی و جسمی می کنند، بنابراین می توان با مراسم مخصوصی این بادها را آرام کرد و بیماری را از بین برد. مراسم زار دارای موسیقی ای ریتمیک بر پایه ی سازهای کوبه ای است. موسیقی خلسه آوری که با اجرای آن و مجموعه اعمالی دیگر از جمله مراسم قربانی درمان بیمار را موجب می شود. از آنجا که به لحاظ دیرینه شناسی، ریشه های آیین زار از آفریقای شرقی سرچشمه می گیرد و در گذر زمان در مناطقی از خاورمیانه و به ویژه کشورهای حاشیه ی خلیج فارس و دریای سرخ گسترش یافته، این پژوهش در پی آن است تا با بررسی و مطالعه ی نقاط اشتراک و افتراق این آیین در آفریقا (سودان، مصر، اتیوپی، سومالی، تانزانیا و... و مسیری که در خاور میانه تا ایران طی کرده است) و ایران ( هرمزگان) به روند تغییر در دو حوزه ی ساختاری(شکلی و محتوایی) و موسیقایی بپردازد.

«داوری ایزدی»، نوعی آزمون است که در نتیجه آن بی گناه از گناهکار، بازشناخته می شود. در زمان های باستان که محاکم قانونی از ابزار دقیق امروزی بهرمند نبودند، در مواردی که عقل بشر را در آن راهی نبود، به این آزمون ها التجاء می جستند و به کمک آن سره را از ناسره باز می شناختند. به جهت انتصاب قدرت تمییزبخش این داوری ها به نیروهای فرازمینی، این آزمون ها، جزء آیین های اساطیری محسوب می شوند و «داوری ایزدی» نام می یابند که در گذر زمان و با پیشرفت فکر بشر، جای خود را به آیین «سوگند» سپردند. این رسوم اساطیری، با توجه به شرایط اعتقادی، منطقه ای و اقلیمی سرزمین های متفاوت در صور گوناگونی جلوه گر می شدند و از ابزارهای متنوع برای دستیابی به نتیجه بهره می بردند. البته این اعتقادات، هنوز هم در شکل کهن و اساطیری خود، در باور عامه و به تبع آن ادبیات و هنر نقش بازی می کنند و در این مورد خاص به کرّات مورد اقتباس نگارگران ایرانی و هندی قرار گرفته اند. لذا نگارنده این پایان نامه بر آن شد تا با روش توصیفی- تحلیلی و بهرگیری از مطالعات کتابخانه ای، این آیین ها را در سرزمین های کهن ایران و هند بررسی نماید. به واقع این پژوهش، در پی شناسایی اندیشه های بنیادی این آیین ها در فرهنگ ایرانی بود که بر تنها مصداق بصری آن یعنی «گذر سیاوش از آتش» تکیه داشت. اما از آن جا که پیشینه این آیین ها به اعصار کهن و پیش از جدایی اقوام «هند و ایرانی» باز می گشت، مطالعه تطبیقی در تمدن های کهن ایران و هند و مقایسه با مصادیق مشابه آن چون «گذر سیتا از آتش» راهگشا می نمود. لذا اهداف این پژوهش با کشف اندیشه های بنیادی نهفته در این شکل از آیین ها و تأمل بر سیر طریق های متفاوت آن ها در سرزمین های ایران و هند تقویت و قوام یافت.

اهمیت پژوهش در داستان های قرآن تا آنجایی است که نگارش، تفسیر و تدوین دربار ه آن از سده های اول اسلامی تاکنون مورد توجه عالمان و مولفان دینی بوده است. ویژگی های هنری قصه های قرآن و نحوه استفاده آن، انواع داستان پردازی و عناصر روایت داستانی چون سبک داستان پردازی، زمان، مکان، شخصیت پردازی، گفتگو، رویداد، تعلیق و ارتباط آنها با یکدیگر در کنار اهداف داستان پردازی و تصویرگری حقایق و معارف دینی از جمله مباحث علمی است که در پژوهش حاضر بررسی شده است. کنکاش در فهم زبان قرآن و استخراج نظریه فراگیر و قابل آزمون بر همه داستان های قرآن دشوارترین کاری است که محقق توانسته است با استعانت از مدد الهی و برکات قرآن به آن به « روایت قرآنی » دست یازد. دوری و نزدیکی دیدگاه های زبان شناسی درباره داستان نیز از نظریه دوری و نزدیکی نظرات انسان درباره انسان، و خداوند درب اره انسان بازمی گردد . تکیه بر نحوه آفرینش، سرشت و نوع خلقت انسان از سوی خالق و تبعیت فهم زبانی و قوانین فردی اجتماعی از آن، هسته مرکزی نظریه فوق خواهد بود. بر این اساس تفاوت اساسی داستان قرآن با دیگر انواع ادبیات در بهره گیری هوشیارانه از عناصر داستان در عین دوری از غلطیدن در اوهام و خیالات داستان بشری، اتصال اهداف و مضامین بلند فطری و طرح داستان و عناصر مهمی چون گفتگو، شخصیت پردازی و...، مانایی و جاودانگی عصری مضامین قرآن، خلق اسلوب های جدید داستان پردازی، فاصله گذاری و پرورش نوعی تخییل هنرمندانه و بالاخره تکرار محتوای داستان در زوایای دید مختلف از اصلی ترین جنبه های روایی قرآن می باشد که به آن پرداخته شده است. ح ساخت

یکی از کهن ترین هنرهای ایرانی که همگام با موسیقی نواحی مختلف ایران و تحت تأثیر آداب، سنن، مناسک، اعتقادات، باورها و آیین های این سرزمین رشد نموده است، حرکات موزون آیینی است. تأثیرپذیری این حرکات از موسیقی، فرهنگ، تحولات اجتماعی و ادیان، در گذر زمان، ماهیتی در خور تأمل و چهره ای بدیع از آنها به وجود آورده است که به جرأت می توان گفت، مفهومی فراتر از آنچه عبارت «رقص» به ذهن متبادر می سازد، در خود جای داده اند. به عبارت دیگر، رقص های آیینی چیزی فراتر از حرکات موزون و هماهنگ رقصنده با ریتم و ملودی است؛ این رقص ها ریشه ای عمیق و کهن در فرهنگ و تاریخ نواحی مختلف ایران دارند و حاوی مضامین اجتماعی، عرفانی و حماسی می باشند. رقص های آیینی، یکی از منابع ناب و اصیل، جهت بررسی و تحلیل فرهنگ عامه و هنر هر منطقه است. در شرق ایران، یکی از مهمترین مناطقی که در آن موسیقی مقامی، میان مردم رواج چشمگیری دارد، شهرستان تربت جام است که دارای فرهنگ موسیقایی بسیار غنی ای می باشد و این امر به دو صورت نمود پیدا می کند؛ نخست موسیقی مقامی تربت جام که شامل مقام های آوازی و سازی است و دوم رقص های آیینی، محلی و فولکلوریک. رقص آیینی«آفَر» که از مهمترین و معروف ترین رقص های منطق? تربت جام می باشد، به عنوان موضوع اصلی تحقیق حاضر ،انتخاب شده است. در این پژوهش، سعی شده تا برخی از تعاریف هنر رقص و جایگاه آن در تمدن های مهم جهان بیان گردد و پیشینه و روند شکل گیری این هنر در ادوار تاریخی ایران بررسی شود. همچنین برخی از تعاریف آیین و رقص های آیینی مطرح شده و رقص های آیینی در گذر دوره های تاریخی در ایران بررسی گردیده است .سپس مختصات تاریخی و جغرافیایی شهرستان تربت جام (به عنوان محل تحقیق) و نیز ویژگی های فرهنگی و آداب و رسوم منطقه مورد مطالعه قرارگرفته و سرانجام با استفاده از تصویر، به شرح و تحلیل و معنا یابی حرکت های رقص آیینی «آفر» که در دو موضوع کشاورزی و قالیبافی اجرا می گردد، پرداخته شده است

پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی تولید محصولات شیشه دست ساز انجام شده است. برای بررسی روند تولید، کارگاه های شیشه تهران مبنای مطالعه قرار گرفته و دو عامل "مواد اولیه" و "فرآیند تولید" در این کارگاه ها بررسی شده است. انتخاب مواد اولیه، ترکیب شیشه مورد استفاده در کارگاه ها، سوخت و کیفیت کوره ها، ابزار های مورد استفاده توسط شیشه گران و وضعیت کلی کارگاه ها مواردی هستند که به عنوان عوامل تاثیر گذار بر روند تولید محصولات شیشه دست ساز مورد بررسی قرار گرفته اند. برای بررسی عیوب موجود در هر یک از موارد فوق، ابتدا تعریف و خصوصیات شیشه، انواع ترکیب های ارائه شده برای شیشه دست ساز، مواد اولیه سازنده ترکیب شیشه و نقش هر یک از آن ها در خصوصیات و کیفیت شیشه تولیدی و ابزار ها و تجهیزات مورد استفاده در شیشه گری دستی با استفاده از منابع مختلف مکتوب مورد مطالعه قرار گرفته اند و سپس، مشکلات موجود در وضعیت فعلی کارگاه های شیشه گری تهران با توجه به مطالعات میدانی و داده های گرد آوری شده، استخراج شده اند. در طی این پژوهش مشخص شد که عیوب اصلی شیشه دست ساز، مربوط به ترکیب شیمیایی مورد استفاده در کارگاه ها و عدم تطابق آن با ترکیب های علمی ارائه شده و همچنین وضعیت آجر های نسوز مورد استفاده در کوره های ذوب شیشه و مهم تر از همه عدم آشنایی علمی شیشه گران با مسائل مربوط به شیشه است. در پایان راهکارهایی برای بهبود وضعیت مواد اولیه و فرآیند تولید شیشه دست ساز در کارگاه های شیشه گری تهران ارائه شده است.

این پژوهش توصیفی-تحلیلی به کاربست تئوری «یین و یانگ» به عنوان یکی از نافذترین اصول چهارچوب فلسفی خاور دور، در تحلیل و توصیف رویکردهای هنری شاخص غرب، و گرایش تناوبی آنها در غالب «یین» و «یانگ» می پردازد. به طوری که مکاتب و سبکهای هنری بین قرن پانزدهم تا پایان قرن نوزدهم، به صورت دوتایی تحت عناوین یین و یانگ با هم مقایسه شده و از زاویه تازه ای به روند ادوار تاریخی هنر غرب نگریسته شده است. از آنجا که در این پژوهش سعی شده با استفاده از چهارچوب فکری متفکران شرق دور به هنر غرب نگاه شود، بدین منظور ابتدا تفاوت های بنیادین شیوه تفکر در خاورِ دور نسبت به حوزه تمدنی غرب بررسی شده و خصوصیات بارز جهان بینی شرقی به طور خلاصه شرح داده شده است. سپس الگوی تناوبی یین و یانگ به عنوان اصل بنیادین تغییر در پدیده های هستی از نظر چینیان باستان مطرح گردیده و اصول حاکم بر آنها از منابع مختلف استخراج شده است، تا تفاوت های اساسی این مدل دو قطبی از سایر نظریات مشابه ثنویت گرا بیشتر درک شود. در ادامه این مطالعات، مروری داشتیم بر نظریات مشابه یین و یانگ در غرب، از جمله دیالکتیک هگل، نظریات نیچه درباره هنر آپولونی و دیونسی، و نیز نظریات ولفلین درباره تقابلهای دوتایی در سبکهای هنری. سپس نظریه یین و یانگ را به عنوان مدلی پویا و نسبی گرا برای توصیف ادوار تاریخ هنر غرب مطرح نموده و رویکردهای هنری رنسانس، باروک-روکوکو، نئوکلاسیسم، رمانتیسم و رئالیسم، دو به دو با هم مقایسه شده و با استخراج مشخصه های کلیدی، گرایش آنها به یین و یا یانگ نسبت به هم مشخص گردیده است. با بررسی های انجام گرفته، رویکردهای هنری رنسانس، نئوکلاسیسم و رئالیسم به عنوان مکاتبی با گرایشات «یانگ» در مقابل سبکها و مکاتب هنری باروک، روکوکو و رمانتیسم به عنوان گرایشات «یین» در هنر غرب معرفی گردیده است.

این پژوهش توصیفی تحلیلی که به روش کتابخانه ای و مشاهد? فیلم انجام شده است کوششی است جهت معرفی انیمیشن های خارجی اقتباس شده از داستان های عامیان? ایرانی و عربی، بویژه هزار و یکشب، تحلیل روایی، چگونگی اقتباس و مقایسه با اثر ادبی اصلی. قصه ها و افسانه های ایرانی همواره مورد توجه فیلمسازان بوده اند. این داستان ها بدلیل داشتن ویژگیهایی چون عناصر علمی تخیلی، تکنیک بصری سازی نمایشی، مفهوم جادویی و پایان خوش، قابلیت فیلم شدن دارند. فیلم های اقتباس شده از هزار و یکشب نیز دارای ویژگیهای مشترکی هستند از جمله: وجود قهرمان دزد، مفهوم جادویی و جستجویی، کاربرد جلوه های ویژه، التقاط گرایی در طراحی صحنه و پایان خوش. اما یکی از مهمترین ویژگیهای آنها، رویکرد شرق شناسی است که باعث شده خاستگاه داستان، بر خلاف آنچه که در حقیقت هست معرفی شود. این فیلم ها بخش مهمی از شرق شناسی عمومی هستند، از این رو تاریخچ? شرق شناسی و تاثیر آن بر انیمیشن های تولید شده مورد بررسی قرار گرفته است. هزار و یکشب یکی از مهمترین بستر های تصویر سازی و کلیشه سازی هالیوود از مسلمانان بوده است. برخی از تغییراتی که فیلمسازان در شخصیت پردازی و سیر روایی داستان ها اعمال می کنند و نیز بکارگیری نمادهای آشکار و یا پنهان در این آثار نه تنها موجب رواج اندیشه های نادرست دربار? مسلمانان شده بلکه بر دیدگاه مخاطبان مسلمان نیز تاثیر داشته و موجب پیدایی خود کم بینی و غرب محوری در آنها می شود. هدف غرب و امریکا از نشان دادن تصویر اهریمنی از مسلمانان، توجیه سیاست های استعماری بر خاورمیانه، سست کردن عقاید مذهبی و سنتی مسلمانان و در نتیجه فراموشی هویت ملی و پذیرش هویتی است که امریکا و غرب برای آنها تعریف می کند.

چکیده امروزه مطالعه ی حوزه های مشترک فرهنگی شرق و غرب و به ویژه مطالعات میان فرهنگی و مطالعات تطبیقی یکی از پژوهش های نوین برای پژوهشگران است. این رساله نیز بر آن است دو اثر متفاوت را به صورت تطبیقی بررسی کند؛ «دژ هوشربا»؛ آخرین داستان منظوم مثنوی معنوی مولانا و نمایشنامه ی «تاجر ونیزی» از کمدی های ویلیام شکسپیر. این دو اثر به لحاظ مضمونی، شباهت هایی به یکدیگر دارند.در عین حال وجوه افتراق متعدد را نیز می تون در بین آنان یافت داستانی زمینی با خواسته ها و امیال متعدد انسانی و داستانی عرفانی با نگاهی متعالی گرایانه. برای بررسی این دو اثر از ساختگرایی و روایت شناسی بهره می گیریم.

تبلیغات یک ابزار اطلاع رسانی، یک زبان اجتماعی، نوعی مشاهده، مطالعه و تکنیکی برای تشویق و ترغیب است. دنیای پیچیده ی تبلیغات یک هنر یا یک سرگرمی نیست، یک علم است که از هنر برای بازنمود خویش بهره می برد. این پایان نامه با تمرکز بر تبلیغات اجتماعی در ایران، یکی از ده ها شاخه ی این هنر- علم را بررسی و مطالعه می-کند. در کشور ایران پیشرفت های چشمگیری در تمام عرصه های ارتباطات و هنر دیده می شود. طی دوسال اخیر، با تلاش سازمان زیباسازی شهر تهران، نگاهی نو به وضعیت جامعه و آداب زندگی درست در سطح شهر تهران بر بیلبوردهای خیابانی نمایان شده است. این نوشتار با بیان تاریخچه ی تبلیغات اجتماعی، معرفی افراد سرشناس تبلیغات و مطالعه ی نحوه ی برخورد سایر کشور ها با این سبک از تبلیغات، سعی در ارائه ی تعریفی منسجم تر و دقیق تر از این شاخه ی نوپای تبلیغات داشت. این نوشتار به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و ترجمه ی متون خارجی در پنچ فصل مدون شده است. نتیجه ی آنچه در چهار فصل این پایان نامه مطالعه و بررسی شد، به صورت چند پیشنهاد برای ایجاد تغییراتی در روند فعلی بیان تصویری تبلیغات اجتماعی در ایران، بیان شده است. به طور خلاصه سرفصل های این پیشنهادات عبارتند از: اهمیت بیشتر به نوشتن کپی در تبلیغات، استفاده از تصاویر با لایه های معنایی بیشتر، تغییر نوع بیان آنچه از مخاطب خواسته می شود، اهمیت بیشتر برای بهبود فضای بصری شهر تهران در کل و محدود تر کردن موضوعات مورد تمرکز، به منظور دستیابی به طرح هایی با کیفیت بیشتر و تبدیل اهداف تبلیغات به راه حلی برای مشکلات اجتماعی.

عصر صفوی به لحاظ تحولات مهم سیاسی- اجتماعی، در تاریخ ایران پس از اسلام، نقطه عطفی است که با حکومت انقلابی شاه اسماعیل صفوی آغاز می گردد. نگارگری صفویه نیز مانند سایر شاخه های هنری از تأثیر این تحولات برکنار نماند و شاید بیش از شاخه های دیگر بتوان نشانه های تحولات سیاسی- اجتماعی را در آن مشاهده نمود. این نوشتار با نگاهی به چند و چون این تأثیرگذاری ها، سعی کرده تا تحولات نگارگری عصر صفوی به موازات تحولات اجتماعی آن مورد بحث و بررسی قرار دهد. یکی از این رویدادهای قابل توجه، تثبیت مذهب شیعه و دیگری گسترش رابطه با اروپاییان است که نمود آن بیش از هر پدیده هنری در نگارگری این عصر، قابل مشاهده است. از سوی دیگر، تحولات درونی نگارگری نیز، همچون مستقل شدن نقاشی از کتابت و واقع گرایی، روند تغییر در نقاشی ایرانی را تسریع نمود .در حقیقت، تغییرات ایجاد شده در نگارگری صفوی دو روند موازی بودند که اولی درونی و در ادامه سیر کُند و طبیعی تحول نگارگری ایران و دیگری سریع و انقلابی و تحت تاثیر مذهب تشیع و هنر اروپائیان شکل می یافت. از این میان،آنکه ادامه یافت و به تدریج فراگیر شد روند دوم بود. در این راستا، ابتدا به صورت اجمالی نگاهی خواهیم داشت به ساختار عصر صفوی و شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و... آن روزگار، ونیز بررسی ویژگی های نگارگری در این دوره؛ در ادامه، نیز عوامل مهم، به ویژه آن دسته از که بیشترین تأثیر را بر تحولات نگارگری داشته اند، مورد بررسی قرار می گیرد؛ ویژگی هایی که با تأثیرپذیری از تحولات معاصرشان، به تدریج رنگ باخته و جای خود را به خصیصه های دیگری در هنر نگارگری سپردند که همگی به وضوح معلول شرایط اجتماعی آن دوران بودند. تشریح تأثیر این تحولات و تغییراتی که به تبع آن در نگارگری به وجود آمد، موضوع بخش دیگر این پژوهش است. در پایان هم تلاش شده تا با درنظر گرفتن تمامی این عوامل و نتایج، دیدگاهی مستند از تحولات نگارگری عصرصفوی ارائه گردد. این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی؛ و از نوع پژوهش های بنیادی می باشد که به منظور گسترش مرزهای دانش صورت خواهد گرفت؛زیرا در این پژوهش هدف، تحولات ساختاری و محتوایی نگارگری عصر صفوی می باشد. گردآوری اطلاعات نیز از طریق مطالعه کتابخانه ای، اسنادی و نیز مشاهده نمونه ها در موزه های داخلی و سایت های خارجی می باشد.

اهمیت و ارزش خاک از جنبه های مختلف قابل بررسی و تامل است، اما تا به حال از دیدگاه هنری به آن کمتر توجه شده و در این زمینه اطلاعات علمی اندکی موجود است. که آن هم مختص به معادن شناخته شده می باشد، لذا ضروری دانستم پژوهشی را جهت شناسایی خاک رس زادگاهم شاهرود با توجه به موقعیت و سابقه تاریخی آن و شناسایی 15 محوطه ی باستانی و آثار مکشوفه سفالی از هزاره هفتم ق. م تا عصر حاضر که استعداد خوبی را داراست ، انجام داده و نتایج را در اختیار افراد ذینفع قرار دهم. بنابراین پس از کسب مجوز و بازدید های صحرایی، چند محل را گزینش و ضمن نمونه برداری های لازم با امکانات موجود تست ها و عملیات آزمایشگاهی را انجام داده و پس از تنظیم نتایج حاصله، به آسیب شناسی پرداختم و راهکار های بهبود کیفیت تولیدات سفالی و کاربرد های جدید رس در صنعت را هم جویا شدم. با بررسی هفت نمونه خاک رس مشخص شد که نمونه های z و m و a قابلیت بهتری را برای تولیدات سنتی و صنعتی دارند. اما متاسفانه رس این معادن اکثرا صرف تولید آجر سنتی و یا ماشینی می شود. و بعضی از مناطق هم که حاوی رس مناسبی بوده به دلیل عدم مدیریت کار آمد به شهرک، سرد خانه، گاوداری و محلی برای انباشت زباله و نخاله تبدیل شده و صدمات زیست محیطی هم ایجاد کرده است. امیدوارم این تلاش عاملی جهت تصمیمی معقول وسازنده و اشتغالزا برای تولیداتی ارزشمند تر باشد

امروز «مطالعات تطبیقی» عنوانی مرسوم و متداول در عرصه پژوهش های علوم انسانی و علوم فرهنگی است. با آنکه در عرصه هنرپژوهی دانشگاهی در ایران سهم بزرگی از تحقیقات را می توان ذیل «مطالعات تطبیقی هنر» دسته بندی کرد، اما با توجه به کمبود منابع تحقیقاتی در این حوزه، تعاریف کامل و دقیقی برای آن موجود نیست. چه بسا پژوهش هایی که در عنوان خود به این رویه پژوهشی اشاره دارند ولی در عمل نشانی از انجام بررسی های تطبیقی روش مند، انتخاب دقیق و جهت مند رویکردهای نظری، و کاربست هدف مند روش های تحقیق تطبیقی در آن ها به چشم نمی خورد. این رساله به نیت بررسی چالش های پیش روی محققان تطبیقی و با قصد ارایه تعاریف بنیادین و معرفی مهم ترین رویکردهای نظری و روش های تحقیق در پژوهش های تطبیقی هنر انجام یافته است. برای نیل به این منظور عمومی ابتدا کوشیده ایم دسته بندی ها و صورت بندی هایی از انواع پژوهش های تطبیقی ارایه نماییم، و گونه های مختلف، و بعضا دیگرگونی، از پژوهش ها و تحقیقات را که ذیل این عنوان جمع می شوند، از یکدیگر تمیز دهیم. در فصل مربوط به چارچوب های نظری، رویکردهای شرق شناسی و پسااستعماری، انسان شناسی، پدیدارشناسی، بینامتنیت، تاریخ گرایی مکتب آنال، و تاویل گری (هرمنوتیک) گادامر، و در فصل مربوط به روش شناسی تحقیق، روش های تبیین قیاسی، تمثیلی، و استقرایی را مطالعه کرده ایم. در پیوست دوم این رساله تعداد 360 پژوهش دانشگاهی، که عنوان مطالعات تطبیقی هنر را بر پیشانی داشته اند، در سی وشش رده موضوع شناختی بررسی و تحلیل کرده، و سعی نموده ایم ضمن به دست دادن دورنمایی کلی از موضوعات و مضامین مطرح در پژوهش های تطبیقی هنر در ایران، کمبودها و فضاهای خالی را هم نشان دهیم. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و عمدتا با به کارگیری منابع کتابخانه ای انجام پذیرفته است.

هنردرمانی یکی از رشته?های نوظهور روان?درمانی است. در این روش نوین، از اشکال هنری به منظور ارتقاء مولفه?های سلامت روان، بهبود علائم بیماری و یا تشخیص اختلالات روانی استفاده می?شود. نمایش?درمانی که زیرمجموعه?ی هنردرمانی قرار می?گیرد، با تکیه بر تکنیک?های نمایشی، زمینه?ی بهبود و ارتقاء سلامت روان درمانجویان را فراهم می?آورد. در پژوهش حاضر که از نوع نیمه?آزمایشی، با طرح پیش?آزمون-پس?آزمون با گروه کنترل است، تأثیر نمایش?درمانی بر روابط بین?فردی، سازگاری اجتماعی و مدیریت عواطف بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، 7 نفر از بیماران بستری در بخش اعصاب و روان بیمارستان بقیه?الله (عج) که بنابر تشخیص روانپزشک مبتلا به اختلال دوقطبی بودند، تحت مداخله نمایش?درمانی قرار گرفتند و همزمان گروه کنترل برنامه?ی معمول خود را ادامه داد. در انتهای پژوهش، مرحله?ی پس-آزمون به اجرا درآمد. داده?های پژوهش با استفاده از شاخص?های آمار استنباطی و آزمون آماری مَن?ویتنی تجزیه و تحلیل شد. سرانجام، بررسی یافته?ها حاکی از این بود که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در متغیر سازگاری اجتماعی اختلاف معناداری وجود نداشت اما متغیرهای روابط بین?فردی و مدیریت عواطف، بطور معناداری ارتقاء یافته بودند.

بدون شک فرش یکی از مظاهر اصلی و بسیار حائزاهمیت هنر ایران است و حضور آن را گاه کم رنگ و گاه پررنگ می توان در طول تاریخ پرفراز و نشیب ایران ،مستقیم یا غیرمستقیم مشاهده نمود . اما با وجود این حضور قدرتمند وپر اهمیت درساختارهنر ایران، تعداد منا بع مکتوب معتبر پیرامون آن به سختی از تعداد انگشتان دست فرا تر می رود. ضمن آنکه این منا بع نیز بیشتربه جنبه های توصیفی فرش های مناطق مختلف می پردازند تا به جنبه های تحلیلی آن. بر اساس نگرشی تحلیلی ،به فرش می توان ازجنبه ها و زوایایی گوناگون نگریست.از جمله این جنبه ها بررسی و تحلیل نقش شناختی عناصر تشکیل دهنده نقشه ی فرش است که می تواند مورد توجه واقع شود. بدون شک پی بردن به نیٌت اصلی خالق یا راز حقیقی چرایی شکل گیری بسیاری از این گونه نقوش ،دشواروشاید نا ممکن به نظربرسد اما حد اقل با طرح مجدد سوالاتی پیرامون آنها می توان از مطلق نگری به آنها خودداری کرد. تحلیل نقش پرنده در دست بافته های زاگرس مرکزی نشانگر برخی نقایص در تحلیل های پیشین صورت گرفته پیرامون نقوش قالی ایران است. تحلیل نماد شناختی تنها در صدد نسبت دادن مفاهیمی غیر مادی به نقوش و بیان آنها به عنوان عناصر و المانهای معنوی و غیر زمینی است .

دوره سلجوقی را می توان دور? درخشان فلزکاریِ پس از اسلام نام برد و از آثار فلزکاری بجا مانده از سلجوقی گوشواره ها دارای اهمیت بسزایی می باشند. تعداد گوشواره های حجیم و مجوف و مطلای بجا مانده از این دوره نشان از کاربرد و توجه این زیور در دوره مورد بحث می باشد. اگرچه تنوع فرم، نقش و تکنیک در این آثار محدود می باشد اما تکرار و تعدد ساخت آن نشان از استقبال جامعه مصرف کننده آن زمان می باشد. تاثیر فلزکاری دوره های قبل را بر آثار بجا مانده این دوره و بویژه گوشواره ها به وضوح می توان مشاهده کرد. گوشواره های مورد بررسی در این مطالعه بیشتر به روش ملیله و گوارسه گذاری تولید شده اند و پس از این دو تکنیک برجسته کاری و کاسکاری از تکنیک های متدوال ساخت این آثار است، با توجه به استفاده مکرر از این تکنیک ها چنین می توان نتیجه گرفت که توخالی سازی گوشواره ها در دوره سلجوقی مورد توجه بوده است. فرم این گوشواره ها نیز بیشتر بصورت هلالی می باشد و در تعدادی از آنها فرم های حیوانی و شرابه ای نیز مورد استفاده بوده است. آنچه که در این گوشواره ها بیشتر منقش است با توجه به تکنیک خاص ملیله و گوارسه گذاری محدود به واوها و پیچش های مفتول در آثار است و پس از این تزیینات بیشترین نقش مورد استفاده نقش حیوانات بویژه پرندگان می باشد. نجوم و هندسه از علوم مورد توجه در دوره سلجوقی هستند و تاثیر این علوم را بر تقسیمات و هندسه حاکم بر گوشواره ها می توان دید، توجه به اعداد بخصوص عدد سه و ریتم و تکرار آن بسیار شاخص است. از میان فرم های گوشواره های مورد بررسی بیش از نود درصد جنس آثار مورد مطالعه از طلا می باشد که نشان از تمول قشر مصرف کنندگان این آثار است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزارهای پژوهشی مطالعات کتابخانه و مشاهده انجام یافته است و در بخش عملی به روش تجربی سه نمونه گوشواره با الهام از فرم ، نقوش و تکنیک سلجوقی بازآفرینی گردیده است.

فرهنگ عامیانه که شامل ارزش ها، باورها، آداب و رسوم، رفتارها، مجموعه تجارب، آرزوها و امیدهای یک ملت است به عنوان میراثی گران قدر به ما رسیده و در حال حاضر توجه پژوهشگران و محققان به فرهنگ عامیانه و بهره گیری از عناصر مختلف آن به لحاظ کمی و کیفی چندان مطلوب و درخور توجه نیست که این کم توجهی باعث محروم ماندن ایران از بهره برداری و استفاده از این ثروت اجتماعی و فرهنگی در دنیای امروز است.

صنایع دستی همانطور که از نامش پیداست، هنری است که ساخت آثار در آن توسط دست صورت می گیرد. این تعریفی است مختصر و همه فهم ازظاهر آن. در حالی که با نگاهی دقیق تر می توان از آن تعاریف عمیق تری دریافت که در این پژوهش بطور مفصل به آن پرداخته شده است. با مشاهده پیشرفت های روزافزون در تمامی صنایع، این تفکر ایجاد می شود که در قرن حاضر چه بهره هایی از این روند رو به رشد می توان برد، تا صنایع دستی نیز در پی آن بتواند رشد قابل ملاحظه ای داشته باشد. در نتیجه موضوع مورد مطالعه در این رساله بررسی جایگاه روش های نوین و به عبارتی دیگر فناوری های نوین در ساخت محصولات تحت عنوان صنایع دستی می باشد که به صورت خاص ساخت زیورآلات مد نظر می باشد. همچنین تاثیرات مثبت و منفی وارد کردن شیوه های نوین یعنی به-کارگیری ماشین آلات در این صنعت مورد مطالعه قرار گرفته شده است.

این متن به بررسی ریشه های تاریخی نقوش اسلیمی پرداخته و تحولات طراحی آن را در دورانهای مختلف بررسی میکند و برای نگارگران و پژوهشگران هنرهای سنتی قابل استفاده است

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

فرهنگ و تمدن سیلک کاشان ، با در برداشتن استقرارهای متوالی از اواسط هزاره ی ششم ق.م تا اوایل هزاه ی اول ق.م ، از جمله فرهنگ های مهم فلات ایران محسوب می شود .شاید بتوان گفت بارزترین خصیصه ی هنری این فرهنگ کثرت و تنوع در نقوش به کار رفته بر روی سفالینه هایش می باشد . در این رساله تلاش نموده ایم که اصول و روش طراحی این نقوش را در هر دوره بررسی و تحلیل نماییم. چیزی که مشخص است ، این نقوش چه از نظر ساختار و چه از نظر محتـوا ، تحـت تأثیر عوامل گوناگونی از جمله ، شرایط اقلیمی و زیست محیطی ، باورها و اعتقادات قومی و تأثیرات مناطق همجوار بوده اند . از این رو عمده ی مطالب این رساله بر محور بررسی موارد ذکر شده ، تنظیم یافته است . با بررسی دسته ای از نقوش مناطق گوناگون فلات مرکزی ایران ونیز سرزمین های همجوار(به خصوص ایلام و بین النهرین)، درمی یابیم که رابطه ای مستمر، بین این مناطق وجود داشته است.این ارتباط در دیگر زمینه های فرهنگی ، از جمله باورها واعتقادات نیز به چشم می خورد. با این وجود باید گفت ، هر منطقه به خاطر داشتن شرایط متفاوت فرهنگی ، دارای مبانی جداگانه ای در امر نقش پردازی می باشد. این مهم ، درمورد سیلک نیز صادق است ، چنانکه نتایج بررسی های مبانی نقوش آن را نمی توان به دیگر مناطق تعمیم داد. عمده ی نقوش سفالینه های سیلک را، نقوش هندسی تشکیل می دهند ، اما نقوش جانوری ، گیاهی ، انسانی و حتی اجرامی هم کمابیش دراین میان به چشم می خورند. با نادیده گرفتن جزییات می توان عنوان کرد ، همه ی نقوش غیرهندسی ، از چند اصل ثابت پیروی می کنند ؛ اگر چه تفاوت در جزییات در هر دوره کاملاًً محسوس است .

هریک از ادیان، رشته هایی خاص از هنرها را، برای بیان اصول و تجلی کالبدی بخشیدن به حقایق معنوی مورد نظر خویش مناسب یافته اند. در برخی از ادیان؛ تصویرگری، نمود هنری است که برای پیش برد اهداف و عقاید آن دین که؛ همانا رسیدن به کمال انسانی است، مدنظر قرار گرفته شده است. در حالی که، برخی دیگر از ادیان، برای رسیدن به کمال انسانی از بیان تصویری پرهیز کرده اند. در این راستا، نگرش دینی به تصویر را به سه صورت شمایلی، غیر شمایلی و یا شمایل شکنانه، می توان تقسیم کرد. از نمونه های نگرش شمایلی، تصویرگری شمایل های مقدس در مسیحیت را می توان نام برد. در نگرش غیرشمایلی، از بازنمایی پیکر انسانی و حیوانی پرهیز می شود و از نمادگرایی بهره می گیرد؛ مانند نمادگرایی هندسی در تزئینات اماکن مقدس اسلامی، و در نگرش شمایل شکنانه، کلاً نقش تصویر، به ویژه تصاویر مقدس، نفی می شود؛ مانند نهضت شمایل شکنی در مسیحیت. موضع گیری مذهبی علیه تصویر، چه به صورت غیرشمایلی و چه شمایل شکنانه، همواره در طول تاریخ در نقاط مختلف جهان وجود داشته است. از آن جمله، می توان به جنبش شمایل شکنی در بیزانس و تحریم تصویری در اسلام اشاره کرد. می دانیم که، جنبش شمایل شکنی بیزانس، با سده های آغازین عصر اسلامی، هم زمان بوده است، با آن که، رفتار مسلمانان با تصویر، مکرر به رفتار شمایل شکنان شبیه شده است؛ اما میان این دو، تفاوت های عمده ای وجود دارد. به هر حال، تأثیر هریک از این دو در دیگری هرچه که باشد؛ رابطه ی نزدیکی میان این دو حرکت را نشان نمی دهد. کلید واژه ها: هنر دینی ـ هنر بیزانس ـ شمایل شکنی ـ هنر اسلامی ـ تحریم تصویری.